Artikeldatabank

In de gloednieuwe gids met acht ‘treinwandeltochten’ langs Vlaamse GRpaden viel ons oog op de wandeling van Gontrode naar Munkzwalm. Geen spectaculaire streek, maar wie ervan houdt het landschap merkbaar te zien veranderen, zal aan dit rustig stukje Oost-Vlaanderen zeker aangename herinneringen overhouden.

In Vlaanderen valt er evenveel wandelplezier te beleven als in de Dolomieten. Ik heb deze stelling proefondervindelijk voor mezelf bewezen langs enkele Oost-Vlaamse GR-paden. Zoek het geluk niet te ver, het ligt soms op een boogscheut van je voordeur. Of de vogels onderweg blauw zijn of goudgeel doet er niet toe.

Pampers behoren doorgaans niet tot de standaarduitrusting van de doorsnee bergwandelaar. Voor Nick Meynen en Fany Crevecoeur was dat wél het geval. Amper drie maanden na de geboorte van hun dochtertje Flora, vatten zij de doorsteek van de Pyreneeën aan. Tijdens vier vakanties stapten zij zo’n 1.000 kilometer, van Hendaye in Frans Baskenland tot aan de Middellandse Zee. Nick verwerkte hun belevenissen in een bijwijlen tragikomisch boek, met enkele (wandel)filosofische zijpaadjes.

Pas in 2012 veroverde Herentals zich een plaatsje op de GR-wandelkaarten, maar het deed dat meteen in stijl. Het stadje nestelde zich pal op de beroemde GR 5 en werd daardoor ook nog eens de draaispil van de splinternieuwe Streek-GR Kempen. In logistiek jargon klinkt het zo: Herentals is nu een belangrijke hub in het GR-netwerk.

Of we een idee hadden voor een geboortecadeau? Kleren, speelgoed of meubels, dat hadden we al genoeg voor nummertje drie. Maar Linde mee op ‘wandel’vakantie nemen naar de Ardennen, dat zagen we wel zitten. En zo kregen we een bon voor een verblijf in vakantiecentrum Ol fosse d’Outh, goed voor vier dagen buitenlucht vlakbij Houffalize.

Met het GR 5A pad is de kans groot dat we onze 70 km lange zandbak voortaan met andere ogen gaan bekijken. Zon hoeft voor ons zelfs niet, als er maar een stevige bries staat om het drukke massatoerisme helemaal weg te blazen. Extraatjes zoals een bio-peeling, een jodiumshot en een mooi bruin of rozig blozend tintje krijgen we er gratis bij.

Over hekjes klauteren. Weiden vol schapen oversteken. Je papa tot aan zijn knieën zien wegzakken in de modder: wandelen is nooit saai in Ierland. En de zee is altijd vlakbij. Ideaal voor kinderen dus.

Op zoek naar een treinwandeling in de provincie Namen? Op GR 126 tussen Namen en Gedinne kan je maar liefst 120 km stappen van het ene treinstation naar het volgende. Een unieke kans om een GR-traject onafgebroken over een langere afstand te beleven.

De Salm is zeker niet de meest spectaculaire Ardennenrivier, maar wat het kabbelende water in de loop der tijden van de streek gemaakt heeft, behoort tot het betere Belgische landschapswerk. Met drie stationnetjes op spoorlijn 42 en twee dagwandelingen op GR 571 kan je de Salmvallei makkelijk zelf ontdekken.

De enige Vlaamse provincie waar we met deze rubriek nog geen Trein-GR-Spoor door trokken is Limburg. Met de Kempen, de Voerstreek, de fruitstreek en tal van GR’s dachten we keuze zat te hebben. Maar de ijzeren sporen laten zich niet zomaar plooien naar al die toeristische trekpleisters. Uiteindelijk kwamen we terecht in een veel minder bekend, maar daarom niet minder interessant stukje Limburg.

De negen Luxemburgse jeugdherbergen vormen een ideale uitvalsbasis om het land al wandelend te verkennen. Aan de hand van bestaande routes werkte de jeugdherbergcentrale een aantal trajecten uit waardoor je kan ‘hotstelhopen’. Met ons gezin ontdekten we zo spectaculaire rotsformaties, middeleeuwse kastelen en enkele onverwachte hindernissen in Klein Zwitserland.

Vandaag doen we het eens anders. We nemen niet de trein van Alken naar Sint-Truiden, maar trekken onze wandelschoenen aan en doen het traject te voet op GR-paden. Dat duurt veel langer dan de treinrit, maar je ziet en beleeft veel meer.

Papa’s die graag wandelen hebben soms een curieuze droom. Dan nemen zij vrouw en kinderen op sleeptouw bij de realisatie van hun visioen: te voet van de Noordzee naar de Middellandse Zee. Goed nieuws voor hun ‘volgers’: de route en de gids van het Vlaamse deel van de tocht zijn opgefrist. Een leidraad om welgezin op zoek te gaan naar het verre horizonten én nieuwe woorden.

Kan je in de Famenne nog een wolf ontmoeten? Hoogstwaarschijnlijk niet. Een man die zijn volk moest beschermen tegen alle gevaren zou het laatste exemplaar al in 1845 hebben neergeschoten. Voor een ander gevaar dat ons bedreigt, te droge lentes en zomers, ligt de oplossing misschien aan het eind van een lindendreef in Barzin.

Voor een aquarelliste is de Famenne een onuitputtelijke inspiratiebron. De wandelende fotograaf kan hier fotowedstrijden winnen. Maar die laatste mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Want een meester-schamateur kan zijn pad kruisen.

Een tocht van Buggenhout, het geografische middelpunt van Vlaanderen, naar de Waalse tegenhanger Yvoir, dat was het doel. GR 126 werd het middel. Na vier etappes waren we aanbeland in Jemeppe-sur-Sambre, tijd voor het vervolg.

Met veel goesting willen we nog een keer de bergen in. Gepakt met tent, kookvuurtje en eten trekken we naar Chamrousse, een skidorp vlakbij Grenoble.

GR 512 is een klassieker onder de Vlaamse wandelpaden, maar kreeg recent behalve een nieuwe topogids ook een nieuwe naam: Brabantse Heuvelroute. Zowel de naam als de gids zijn verdiend, en de route heeft nog een belangrijke troef: haar bereikbaarheid met het openbaar vervoer. Zo kan je de etappes zo lang of zo kort maken als je zelf haalbaar vindt.