Artikeldatabank

Het was van 2018 en de Tour des Volcans du Cantal geleden dat ons wandelgroepje nog eens op septemberavontuur trok. De keuze viel uiteindelijk op de Beaufortain, een middelhoog massief rondom het aardige stadje Beaufort. Vooral de verwachte panorama’s op de Mont Blanc deden ons lang vooraf dagdromen.

Onze eerste huttentocht was “boenke d’erop”, zoals ze bij ons zeggen. Vier wandeldagen van de ene rifugio naar de andere, onderweg genietend van het prachtige decor van de Dolomieten. Een zware inspanning door het vele stijgen en dalen, maar ook ontspannend dankzij de gezellige avonden in de hutten. Kortom, een perfecte teambuilding voor ons gezin.

Op zoek naar een korte trektocht dichtbij en toch ver weg van de bewoonde wereld? Dan ben je in het Hertogenwald op de juiste plek. Op stafkaart stippelde ik een traject van 75 km uit, inclusief twee overnachtingen op een bivakzone. De route begint en eindigt in Eupen en is een aanrader voor elk seizoen, ook in de winter.

Een aanrader voor iedereen die een beetje getraind is. De GTA of Grande Traversée des Ardennes is een echte wandelklassieker. Het pad door de centrale Ardennen van La Roche tot Bouillon verbindt de mooie valleien van de Ourthe, de Lesse, de Lhomme en de Semois, allemaal zijrivieren van de Maas.

Na een tocht langs de verlaten invasiestranden van Normandië in 2019 treden mijn broer en ik opnieuw in de sporen van de ‘101st Airborne Easy Company‘, dit keer in de regio rond Bastogne, en in gezelschap van onze zus. Met trajecten van de GR 14, GR 15, GR 57, GR 151 en een stukje Eisleck trail puzzelen we onze wandellus in elkaar.

Lente 2020. Het land is op slot. Het West-Vlaams beton ben ik meer dan beu. Waar is de uitgang? Samen met goeie vrienden besluiten we de GRP 571 uit te testen. Van Gouvy naar Aywaille. "Tsjoolen" zoals vroeger met tent, vuurtje en slaapzak doen we niet meer. Dus moeten we op zoek naar onderdak.

Al ooit gehoord van Labuissière? Of Landelies? Het kostte enkele tongbrekers voor ik beide dorpsnamen kon uitspreken, laat staan onthouden. Telkens ik wilde uitleggen waar ik op daguitstap ging, had ik een spiekbriefje nodig. En dat was geleden van de middelbare school (oeps, sorry juf).

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen tussen Brussegem en Relegem kwam ik vaak markeringen van de GR 126 tegen. Maar waar begint die eigenlijk? En waar wandel je naartoe? Een beetje opzoekingswerk later was ik verkocht. Wat een fantastische tocht zou dat zijn: van thuis tot aan de Semois, langs een stukje Maas met zovele jeugdherinneringen.

Een tegenslag zie je best als een bocht in je parcours die leidt naar een mooiere route. Onze tegenslag: wegens de lockdown konden we niet gaan stappen in de Hoge Kaukasus in Georgië. Onze bonus: een onvergetelijke zesdaagse staptocht door het Franse Nationaal Park ‘Les Ecrins’.

Mijn GR-verhaal? We doen alles heel rustig. Over de GR 129 heb ik uiteindelijk zes jaar gedaan. In het begin vaak alleen, nadien in het gezelschap van Lada. Hetzelfde geldt voor de GR 125. En voor de GR 5A, de GR 128, de GR 12 en de GR 5 (in volgorde van meest voltooid naar pas begonnen). Afhankelijk van waar we zin in hebben, welk weer het wordt en hoeveel tijd we hebben, kiezen we voor een dagtocht of een tweedaagse. Vroeger meestal liftend, sinds Covid met het openbaar vervoer of met onze oldtimer caravan. Resultaat van zes jaar GR 129: 3000 landschapsfoto’s.

“Ik zit al op de trein naar Aarlen, ergens vooraan op het gelijkvloers”, whatsappt de een. “Oef, het is mij ook gelukt, ik zit in het midden maar onderaan”, antwoordt de tweede. “Top, ik ben in Brussel-Noord aan het wachten en zie jullie wel passeren”, schrijft de derde. Feilloze start van een dagje teambuilding van de drie dames van GR.

Aan de blootgelegde bron van de Semois kijkt een oud Romeins beeld me aan. Zichzelf lavend aan het water wacht hij geduldig af welke richting ik kies. Linksaf start de populaire GR 16 die de loop van de Semois volgt, rechtdoor de minder belopen GR 15 richting Monschau. Ik beloof voor de GR 16 op een later moment terug te komen, geef de versteende Romein een knipoog en vertrek rechtdoor.

Tussen Ronse en Bergen, ingeklemd tussen de Vlaamse Ardennen en de Borinage, bevindt zich een verborgen parel. Een vakantieparadijs, nog niet platgetreden door hordes toeristen, door de eeuwen heen gevormd voor de wandelaar die de eenzaamheid opzoekt. Ik wandelde door het noordelijke deel, Le Pays des Colinnes, van Ronse tot Ath via de GR 129.

Echte Ardense bossen met imposante uitzichten, dat is wat de brochure ons beloofd heeft. We kiezen twee wandelingen van 10 kilometer, vertrekkende aan het kerkje van Saint-Jacques. De Promenade des Anes zoekt de hoogtes, bossen en beekjes op richting zuidwesten. De Promenade des Hottlis trekt naar het noordoosten, naar uitzichten op de vallei van de Salm en Trois-Ponts.

De eerste keer dat ik met mijn twee kleinzoons op stap ging, was reuze meegevallen. Dus smeedden we nieuwe plannen. Ons opzet: verblijven in een jeugdherberg en enkele dagen stappen langs GR-paden. Tweede voorwaarde: we moesten makkelijk ter plaatse raken met het openbaar vervoer. We namen een kaart van de Ardennen en kozen we voor GR5 en GR56. Onze uitvalsbasis zou de jeugdherberg van Sankt-Vith worden. Voor de uitwerking deden we een beroep op de topografi sche kaart nr 56 (Vielsalm) en de Topogids Cantons De L’Est GR 56.

Start van deze wandellus is het vroegere treinstationnetje van Aubel.

Na de provincies Luik, Namen en Luxemburg was het de beurt aan de provincie Henegouwen. Bij onze Waalse collega’s van GR-Sentiers verscheen de volledig nieuwe topogids `Randonnées en boucle. dans la province de Hainaut – 15 randos découvertes’.

Al eeuwenlang beklimmen pelgrims de 3.558 m hoge Rocciamelone om er te bidden bij de Madonna della Neve. Ignace Fermont klom in hun voetsporen naar het hoogste bedevaartsoord van Europa.

Ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan en het heilige Jacobusjaar 2010 ontwikkelde het Vlaamse Compostelagenootschap vier nieuwe pelgrimswegen door België. Christina Bloem verkende de Via Monastica.

Rutger van den Hoofdakker ontdekte de ‘wild beauty’ van de Montenegrijnse bergen.

George Nelis wandelde een nieuwe etappe in zijn ‘Tour des Trappistes’ en verkende meteen de vernieuwde GR 16.

Sneeuwschoenwandelen is een ware opmars bezig. De tijd dat enkel toerskiërs het winterse (hoog)gebergte opzochten, is voorbij. Ook met ‘raquettes’ kan je sportieve bergtochten ondernemen. Maar in elk berggebied met voldoende sneeuw dreigt ook het ‘witte gevaar’. Dus niet enkel in de Alpen en de Pyreneeën, maar ook in middengebergtes zoals de Vogezen, het Centraal Massief, de Schotse Hooglanden of bergachtige streken in Scandinavië.