Artikeldatabank

Sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te fietsen, konden we Berlijn, Amsterdam en Luxemburg al afvinken. Er was wat twijfel bij Katrien wegens wat stijgen en dalen, maar het werd tijd om Londen in het vizier te nemen.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Deel twee van mijn LEJOG-verhaal start aan de Schotse grens.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Met mijn pensionering kwam eindelijk voldoende tijd vrij om in 16 dagen de 1553 km te fietsen.

In november 2021 fietste ik samen met Jan, Bart en Guy naar het Schotse Glasgow. Daar kwamen we net op tijd aan om deel te nemen aan één van de klimaatmarsen tijdens de 26ste internationale Klimaattop (COP26) van de Verenigde Naties. Tijdens ons retourtje Glasgow trotseerden we niet alleen de grillen van de Noord-Engelse en Schotse natuur. Ook onze eigen fratsen speelden ons parten, maar dat maakte het avontuur alleen maar groter.

Dankzij de wegwijzers van Sustrans kan je aan de overkant van het Kanaal overal zorgeloos fietsen. Nog een geruststellende gedachte: in de meest oostelijke graafschappen Suffolk en Norfolk regent het merkelijk minder dan elders in Engeland. Heuvels heb je er nauwelijks, maar erfgoedsites des te meer. Met als springlevende smaakmaker de aloude universiteitsstad Cambridge.

Na onze fietsreis in de Alpen willen we deze zomer graag zee. Ik vind prachtige plekjes in Engeland, Ierland of Schotland, maar de kinderen vragen uitdrukkelijk om niet te veel klimwerk. Tot mijn oog op de Buiten-Hebriden valt. We zijn allemaal meteen dolverliefd na het zien van de eerste plaatjes en bestellen nog diezelfde dag de kaart van de Hebridean Way.

WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1974. Dag 17 van onze fietsreis naar Schotland en de enige jeugdherberg op het eiland Skye blijkt volzet te zijn. Maar de jeugdherbergvader schudt een oplossing uit zijn mouw. Zijn assistent woont een congres bij in Edinburgh. Diens kamertje mogen we gebruiken. Een heel klein kamertje met een eenpersoonsbed is het, net groot genoeg om naast het bed de matras op de vloer te leggen en zo twee slaapplekken te creëren.

Een reis per fiets naar Schotland is wat Jean en ik voor ogen hebben. Wales willen we bezoeken, Peak District, Lake District, de Schotse Highlands – helemaal tot in John o’ Groats nog wel. Enkele duizenden kilometers dus, met alle voorzieningen voor eten, drinken en slapen op het bagagerekje. Vier tot vijf weken trekken we daarvoor uit.

In 1529 trok Sultan Suleyman een eerste keer van Istanbul naar Wenen, drie jaar later volgde een tweede, vergeefse poging om de stad te veroveren. De historische route van zijn Ottomaanse leger vormde de basis voor het Sultans Trail, oorspronkelijk een wandelroute maar intussen voorzien van een fietsvariant.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Om de Germanen op afstand te houden bouwden de Romeinen langs de noordelijke grens van hun rijk een indrukwekkende verdedigingslinie. Deze Limes liep van de Noordzee tot aan de Zwarte Zee en is vandaag de perfecte gids voor een historische fietstocht.

“Als je een heuvel in de verte ziet, dan gaat het regenen. Als je hem niet ziet, dan regent het.” Niemand zal ontkennen dat er een grond van waarheid zit in dit oude Schotse gezegde. Maar wie houdt van gastvrije mensen, een rijke geschiedenis en een ongerepte natuur keert hier zeker terug. Regen of geen regen.

Engeland kan je op verschillende manieren dwarsen. Voor fietsers bestaat er sinds 2010 een nieuwe variant, de Way of the Roses, die de mooiste stukken van de Yorkshire Dales en de Wolds doorkruist. Een echte aanrader!

Niets leuker op winterse avonden dan een zomerse fietsreis in elkaar puzzelen. Dwars door Groot-Brittanië, van ‘end to end’, leek ons wel wat. Uiteindelijk werd het de noordelijke helft, in combinatie met de Orkney- en Shetlandeilanden. Een pittige maar enig mooie fietsvakantie.

Reisbrochures beschrijven de Hebriden als de laatst overgebleven wildernis van Groot-Brittannië, met de mooiste landschappen en de puurste lucht van Europa. Na deze fietstocht zou ik daar nog aan toe willen voegen: de meest eindeloze ruimte en de meest vredige stilte. En vriendelijke mensen!

Na de doortocht van de Karpaten en enkele ritten langs de Bulgaarse kust wacht ons een nieuwe uitdaging op weg naar Jeruzalem: Turkije. Het is onze eerste fietsreis buiten Europa en het lijkt alsof het echte avontuur pas nu begint.

Niet ver van de Schotse grens liggen drie natuurparels: de Yorkshire Dales, het Lake District en de North York Moors. Deze nationale parken aaneenrijgen tot een kostbaar halssnoer is een boeiende fietservaring, zeker als je ze afwisselt met cultuurparels als York, Carlisle, Newcastle en de Muur van Hadrianus.

Op ons vakantiemenu stond een maand fietsen en een dubbele ‘coast to coast’. In ruil kregen we een unieke blik op Londen, weidse landschappen, enkele fraaie natuurgebieden en een mooie reeks historische steden en prehistorische sites.

Twaalf jaar fiets ik al over het Kanaal. Mijn blinde vlekken bleken vlakbij te liggen: Kent en Sussex. Niet veel te beleven? Mijn fietsruit overtuigt je meteen van het tegendeel.

Langeafstandsroutes leveren inspiratie voor de mythes, historietjes en sprookjes in onze eigen lange tochtverhalen. Fietsen door Europa langs EuroVelo 6 wordt op toon gezet met een Frans chanson in een guinguette langs de Loire en het strijkorkestje An der schönen blauen Donau. Maar soms heeft de fietser een GR-pad nodig om hem te dwingen zijn verhaal af te maken.

Als eerste van zeven Engelse Nationale Parken kreeg de groene regio tussen Manchester, Sheffield en Nottingham in 1963 een duurzame bescherming. Bijna 20 jaar geleden verkende ik met mijn toenmalige fietsmaat Steve uit Nottingham de Zuidelijke Peak. Bij ons weerzien in mei 2016 bleek Steve fysiek en mentaal veranderd, maar het natuurpark lag er nog even ongerept bij als toen.