Artikeldatabank

Tussen Kerst en Nieuwjaar is het stil op het werk, dus plande ik vijf wandeldagen in op de Belgisch-Franse grens. Alles zou met openbaar vervoer gebeuren, maar op het laatste moment kwam de auto toch ‘in the picture’ vanwege een maandenlange staking bij de Franse spoorwegen.

Het is een waagstuk om in volle coronacrisis een langeafstandsroute te wandelen, zeker als die grensoverschrijdend is. Geen openbaar vervoer, alleen essentiële autoverplaatsingen toegestaan, grens dicht, horeca dicht, parkings bij natuurgebieden afgesloten … We hebben het er toch op gewaagd met een officiële ‘opdracht’ van de hoofdredacteur op zak. Gelukkig zijn we nooit tegengehouden.

Ardense bossen, authentieke dorpjes, beekvalleitjes en overnachten in een B&B, dat waren de wensen. EscapArdenne Eisleck Trail was het antwoord. Een pittige trekking van 106 km van Kautenbach tot La Roche-en-Ardenne.

Tijdens een eerdere tocht over het Vlaamse deel van de GR 5 doorkruiste ik de Kempen tussen Brecht en Zoersel. Om de streek die bekend staat voor zijn lange, kaarsrechte zandpaden verder te ontdekken, besloot ik een stuk GR 565 Sniederspad en een stuk Streek-GR Kempen aan elkaar te knopen tot een zesdaagse tocht.

Ondanks zijn klinkende naam Amsterdam-Parijs heeft de GR 12 geen unieke levenswandel. In Nederland deelt hij identieke genen met het Floris V-pad en in Frankrijk leidt hij regelmatig een dubbelleven met andere GR-zusjes. Enkel in België krijgt de GR 12 een volwaardig eigen tracé.

Wie is toch die weinig gekende, naburige provincie? Onbekend is onbemind, maar GRP 123, de Ronde van West-Henegouwen, wordt mijn gids. Ik ontdek een streek van stille waters, heksen en dino’s, industriële archeologie en warme mensen. René Magritte en Hercule Poirot zijn er geboren en de treinen rijden stipt!

De start van een nieuwe GR is altijd iets om naar uit te kijken. GR 512 stond al een hele tijd op mijn wishlist en ik had dan ook grote verwachtingen om het Brabantse Heuvelland te (her)ontdekken.

Een schoonheidsprijs zal GR 131 misschien nooit wegkapen, maar een paar mooie karaktertrekken maken het zeker de moeite om het pad beter te leren kennen. Tussen Ruddervoorde en Vladslo lijkt Vlaanderen wel voor de helft bebost.

Aangekomen in het station van Oostende spring ik samen met mijn dochters snel op de kleurrijke kusttram richting Wenduine. Daar waar GR 5A vanuit het binnenland komt, pikken wij de route op.

De Hoge Venen, het dak van België, de waterspons die voortdurend haar water loslaat, dat is waar de 155 km lange GR 573 om draait. Overal borrelt, schuimt, stroomt, kabbelt en klatert het bruine veenwater zich een weg door enkele van de mooiste en wildste rivier- en beekvalleien die ons landje rijk is. We doorlopen het volledige traject en gaan wat dieper in op twee etappes.

“Je kan die GR 131 evengoed met de fiets doen”, zei iemand. Ik leg de kaarten uit de nieuwe topogids naast de satellietkaarten op mijn computerscherm en kom tot het besluit dat die stelling niet klopt. En bovendien, op de fiets houdt niemand je tegen voor een babbel.

Buitenlandse wandelplannen vielen onverwacht in het water, maar gelukkig is mijn boekenrek met voldoende topogidsen gevuld om die vakantiedagen te vullen. GR 5 verder wandelen vanaf Zichem stond bijvoorbeeld al lang op mijn verlanglijstje. Eén vriend kreeg ik mee op weg.

Reynaert de Vos himself stapte voor de gelegenheid de vernieuwde Streek-GR Waas- en Reynaertland van Lokeren naar Hulst en wij hadden de eer hem een paar vragen te stellen. Reynaert, intussen niet meer van de jongsten, geniet van de aandacht die hem te beurt valt en probeert ons van zijn onschuld te overtuigen. We kunnen de lezer niet garanderen dat zijn verhaal 100 % waarheidsgetrouw is. Een vos verliest zijn haren, maar niet zijn streken.

Een tocht van Buggenhout, het geografische middelpunt van Vlaanderen, naar de Waalse tegenhanger Yvoir, dat was het doel. GR 126 werd het middel. Na vier etappes waren we aanbeland in Jemeppe-sur-Sambre, tijd voor het vervolg.

Een tocht van Buggenhout, het geografische middelpunt van Vlaanderen, naar de Waalse tegenhanger Yvoir, dat was het doel. GR 126 werd het middel. Gespreid over zeven etappes en 190 kilometer leerden we ons land op een andere en vooral verrassend mooie manier kennen.

GR 512 is een klassieker onder de Vlaamse wandelpaden, maar kreeg recent behalve een nieuwe topogids ook een nieuwe naam: Brabantse Heuvelroute. Zowel de naam als de gids zijn verdiend, en de route heeft nog een belangrijke troef: haar bereikbaarheid met het openbaar vervoer. Zo kan je de etappes zo lang of zo kort maken als je zelf haalbaar vindt.