Artikeldatabank

Ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan en het heilige Jacobusjaar 2010 ontwikkelde het Vlaamse Compostelagenootschap vier nieuwe pelgrimswegen door België. Christina Bloem verkende de Via Monastica.

Vijftig jaar geleden loste ons land zijn greep op Belgisch Congo en werd het land onafhankelijk. In en rond onze hoofdstad vind je nog vele sporen uit die koloniale periode. Tom Langmans ging langs Brusselse GR-paden op speurtocht naar ons Congolees erfgoed.

In 2007 besloot Nederlander George Nelis als door een goddelijke ingeving om al zijn voorliefdes voor België te combineren: wandelen, lekker eten, inspirerende Trappistenkloosters en een goed glas bier. De start van een echte 'Tour des Trappistes’ die hem eerder van La Trappe via Achel, Rochefort, Orval en Chimay naar Westvleteren bracht, steeds met GR als leidraad. Afgelopen zomer was het tijd voor de slotetappe.

GR 129 roept associaties op met de magische GR 5. In mini-uitgave dan. Het vertrek is even pannenkoekvlak, maar de Alpenbergen zijn ingedrukt tot Ardennenheuvels en het doel is niet de Riviera maar de Semois. Vandaag Dwars door Belgie deel 2: van Ronse naar Dinant.

De inkt van de nieuwste GR-topogids was amper droog of onze reporter knoopte al zijn veters. Langs Kempens mooiste duinen en dennen verkende hij het gedeeltelijk vernieuwde traject van GR 565, het oudste langeafstandspad van Vlaanderen.

Sommigen denken bij Tirol aan groene heuvels en dalen, anderen aan Heidi’s in ‘lederhosen’. Maar hoog boven de boomgrens kan je dagenlang genieten van besneeuwde toppen en gletsjers langs de Stubaier Höhenweg.

In de stille Kempen, op de purperen hei, staat een eenzaam huisje met een berk erbij. De bekende woorden van Eugeen de Ridder dateren uit een ver verleden. Zouden de Kempen vandaag nog zo stil zijn? Geen betere manier om dat te ontdekken dan op de vernieuwde Streek-GR Kempen.

Het gebrom van de auto die ons aan de abdijgebouwen van Val-Dieu heeft afgezet, verdwijnt achter de bocht. Het is een kille en nog grijze ochtend in juni. We staan op het beginpunt van de Chemin des Echaliers, klaar voor een tweedaagse tocht door het land van Herve en de vallei van de Vesder.

Turkije is een land met een eeuwenoude geschiedenis en dus ook met eeuwenoude paden. Niet toevallig was het een historica die in 1999 de Lycian Way lanceerde als eerste langeafstandspad voor wandelaars. Nieuwe cultuurroutes volgden en vorige lente trok ik vijf weken langs het St Paul Trail. Niet om het geloof te verkondigen, maar om ver weg van het massatoerisme te genieten van natuur en cultuur.

Met zijn 3798 meter is de Grossglockner de hoogste berg van Oostenrijk. Hij schittert midden in het Nationaal Park Hohe Tauern, met meer dan 1800 km² het grootste beschermde natuurgebied van Centraal-Europa. In een belangrijk deel daarvan mogen zelfs geen permanente nederzettingen of infrastructurele elementen staan.

Uit nostalgie keek ik ernaar uit om nog eens in de buurt van het meer van Robertville te gaan wandelen. Een mooie streek waar ik jaren terug als Chirojongen in de Warche speelde. Dit keer is het aan Louis, onze zoon van 13 maanden, om in het water te spelen.

Op de grens van Georgië en Rusland ligt de Hoge Kaukasus, een prachtig berggebied waar al eeuwenlang om gestreden wordt. Langs ruïnes van forten en verdedigingstorens trekken we twaalf dagen lang richting de voet van de Kazbeg, een vijfduizender.

Niet alleen het pad kreeg een opmerkelijke update, de twee gedateerde topogidsen van GR 128, de Vlaanderenroute Oost en de Vlaanderenroute West, werden samengebracht in één nieuwe gids. Bovendien is de route nu in beide richtingen beschreven. We wandelden in voorpremière alvast een halve GR 128, van Teuven tot Eppegem.

De Streek-GR Groene Gordel in zeven dagwandelingen.