Artikeldatabank

Wisselvallig weer is de normaalste zaak van de wereld op de Lofoten, een eilandengroep voor de Noorse kust. Maar zelfs het vriendelijke oude dametje dat het enige winkeltje/cafeetje in Å openhoudt, klaagt steen en been: “Zoveel regende het nog nooit.”

Juli 2015. Honderd meter onder de top van de Njulla. Vier personen kijken naar een stel hermelijnen dat speels een weg zoekt door een stenenveld. De sneeuwgrens ligt dat jaar nog uitzonderlijk laag en verspert de Tjäktjapas. Voor twee daarvan is de tocht tussen Abisko en Kebnekaise uitgedraaid op een serie koude nachten en een week natte voeten. “Maar het is niet erg”, zegt de oudste. “Dat geeft mij een goed excuus om hier op mijn 70ste terug te staan met mijn drie kleinzonen.”

De talloze lyrische verhalen van iedereen die er al is geweest werden stilaan ondraaglijk. Het hoge Noorwegen riep en voor onze stappersgroep was er halverwege september geen houden meer aan.

“Een pelgrim volgt niet alleen het horizontale pad dat zich voor hem ontvouwt, maar wandelt ook de verticale weg van de voeten naar het hoofd en terug.” Na vier grote pelgrimstochten heeft Paul De Marez recht van spreken als het over pelgrimeren gaat, en naar aanleiding van zijn boek over zijn laatste tocht naar Trondheim zochten we hem op in zijn thuisstad Kortrijk.

Wanneer ik Ammarnas nader met de mobilhome, merk ik het meteen. Hoewel het eind juni is en een week later dan vorig jaar, zie ik nog overal sneeuw in de bergen. Ik berg meteen mijn grootse plannen op en stap over naar plan B, een zuidelijke lus. Welkom in Zweden, altijd een bijzondere bestemming.

In het Zweedse Hoge Noorden, net boven de poolcirkel, ligt het Sarek Nationaal Park. Het is bijna 2000 km² groot en veel meer dan hier en daar een vaag stuk pad is er niet te vinden.Onze tocht startte in Akkastugorna waar we even de Padjelantaleden volgden om ter hoogte van Kisuris het Nationaal Park binnen te trekken. Al snel klimmen we zachtjes naar het hoogste punt van onze tocht. Met iedere gewonnen hoogtemeter, daalt het aantal muggen. Een zegen!

Een volgestouwde wagen en een zak vol wandelkaarten. Meer is niet nodig voor enkele weken avontuur in Noorwegen en Zweden samen met onze zoon van zeventien maanden. Met als top of the bill de Lofoten, een uitzonderlijk wandelgebied met bergtoppen die als drakentanden boven de zee uitsteken.

Het uitgestrekte Noorwegen biedt eindeloze mogelijkheden voor trektochten in een unieke natuur. Wij doorkruisten Trollheimen, Dovrefjell en Rondane, drie aansluitende gebieden ten zuiden van Trondheim.

Wie de pelgrimsroutes naar Santiago of Rome te klassiek of te druk vindt, heeft in Noorwegen een prachtig alternatief: het Olavspad. Deze uitstekend gemarkeerde route van Oslo naar Trondheim biedt prachtige natuur, veel cultuur en is vooral nog heerlijk rustig.

Enkele seconden, hooguit een minuut voor je de laatste stap neemt, wordt het muisstil in je hoofd. Een laatste blik naar de duizelingwekkende diepte van de Lysefjord onder je. Diep inademen. Adrenaline. En dan alsof het de doodnormaalste zaak is, die drie passen zetten op een rotsrichel en in het midden van die fameuze kei tussen twee rotswanden gaan staan.

Zomerwandelaars kennen Kungsleden als het ‘Koningspad’ van Noord-Zweden, de ideale manier om de pracht van Lapland te ontdekken. Minder bekend is dat je de route van eind februari tot begin mei kan verkennen op ski’s.

Vanuit Zakopane willen we een stukje Tatra verkennen. Onze route start aan de Kasprowy Wierch, een top van 1987 m die we bereiken met de ‘cabientjes’ zoals onze Gele Batman ze noemt.

Al jaren staat het Zweedse Hoge Noorden op ons to-dolijstje, maar het mag gerust wat ruiger zijn dan het bekende Koningspad. Daardoor valt onze keuze op de nationale parken Sarek en Stora Sjöfallet, vaak ‘de laatste wildernissen van Europa’ genoemd. Er lopen wel paden maar die zijn nooit bewegwijzerd. De prachtige vallei Rapadalen trekt tijdens de voorbereiding onze aandacht en willen we zeker doorkruisen. Boven op drie bergtoppen krijgen we telkens een uniek uitzicht op de vallei en haar levensader, de meanderende rivier Ráphaädno. Als afsluiter van de reis worden we ook nog eens beloond met het onevenaarbare schouwspel dat het noorderlicht is.

Pelgrimsroutes in Scandinavië winnen langzaam maar zeker aan populariteit. De St. Olavsleden loopt van de Zweedse oostkust naar Trondheim in Noorwegen. Een 580 km lange tocht over het idyllische Zweedse platteland naar het Scandinavische hoogland en via de Noorse bergen naar de Atlantische Oceaan.