Artikeldatabank

“We willen onze eigen sterktes en zwaktes ontdekken, mensen ontmoeten en genieten van de natuur. We willen onszelf en elkaar beter leren kennen. Maar we willen vooral ‘de vergeten geschiedenis’ van vele Belgische vluchtelingen verbinden aan onze eigen geschiedenis.”

Tussen de abdij van Fontenay en de basiliek van Vézelay loopt de prachtige GR 213A door zes riviervalleien en over eindeloos golvende heuvels. Bij thuiskomst begrijpen we beter waarom de abdij zo’n sobere aanblik biedt terwijl de basiliek vol sprankelende versieringen hoog op een heuveltop schittert.

Saint-Omer lijkt wel een Vlaamse kunststad in Frankrijk. Ook de regio rondom het stadje lijkt Vlaams. Langs de Streek-GR Tour de l’Audomarois wandelden we afwisselend door waterrijke polders, langs glooiende akkers en in diepe wouden. Variatie troef in dit verrassend stukje Frankrijk.

Op de terugweg van de Amalfitaanse kust besluiten we nog enkele dagen bij Chiara in haar Agriturismo Casa Vallona te spenderen. Zo belanden we in een weinig gekend gebied, de Colli Bolognesi. Maar wie ooit langs de autosnelweg van Bologna naar Firenze reed, heeft de heuvels op de rechterkant ongetwijfeld opgemerkt.

De regio rond het Oostenrijkse Kitzbühel heeft een uitstekende reputatie als wintersportbestemming, maar in de zomer is het een heerlijk wandelgebied. De Kitzbüheler Alpen Trail – kortweg KAT Walk – voert je naar enkele van de mooiste bergtoppen en laat je ’s avonds volop genieten van het Tiroler dorpsleven.

In het Franse departement Vendée lokt vooral de Atlantische kust veel vakantiegangers. Ik opteerde echter voor een ‘GR de Pays’ door het karaktervolle binnenland. Tussen de lieflijke riviertjes Yon en Vie ontdekte ik een enigszins tegendraadse streek, die de sporen draagt van een woelig verleden.

Wie droomt van een GR 5 (Noordzee – Rivièra) zonder haperingen moet weten dat een zeer ingrijpende wijziging is doorgevoerd in Frans Lotharingen. In het Groothertogdom Luxemburg blijft het tracé grotendeels ongewijzigd maar je verlaat het land nu al in Schengen. Vroeger was dat 40 km verder, in Rumelange.

Bij wijze van uitzondering deden we het voor één keer begeleid. Tien hoteleigenaars/wandelaars verspreid over de belangrijkste Franse bergmassieven bieden gasten een hartelijk onthaal, de geneugten van de lokale keuken en hun gigantische terreinkennis. Resultaat was een uitzonderlijk rijke wandelvakantie.

Het Juramassief vormt de grens tussen Zwitserland en Frankrijk. Geen wonder dat dit oude gebergte met zijn vele kloven een paradijs was voor smokkelaars. Inmiddels hebben de ‘pungelaars’ met hun buidel plaats gemaakt voor wandelaars met rugzak en vormen de smokkelwegen de ruggengraat van een uitgebreid net van wandel- en fietspaden.

Op weg naar een zuiderse bestemming rijden vele vakantiegangers langs het Belledonne Massief. Ze zouden beter hier stoppen, want je vindt er ook in het hoogseizoen rust en eenzaamheid. De beste manier om deze onbekende schone te leren kennen is te voet via de ruige bergpaden van GR 549.

Het Parc Naturel Régional du Queyras ligt in de zuidelijke Franse Alpen, tegen de grens met Italië. Van massatoerisme is hier geen sprake. Het bergmassief telt kleine, vaak nog authentieke dorpjes en talloze wandelroutes. Ook in de winter kan er flink gewandeld worden, tenminste als je de sneeuwraketten aangespt.

Sneeuwschoenwandelen wordt door steeds meer natuurliefhebbers ontdekt als dé manier om de rust van een winterlandschap te ervaren. Na de Vogezen en de Jura hebben ook veel Alpenregio’s dit gat in de markt ontdekt. Pioniers zijn de Franse Queyras, het Zwitserse Val d’Hérens, het Brandnertal in Oostenrijk en ook het Sarntal in Zuid-Tirol.