Artikeldatabank

Francis Verlack verdeelde de grote lus door Henegouwen in elf etappes en ging op stap.

Wat doe je als je dankzij Op Weg een topogids van het Friese Woudenpad wint? Op verkenning gaan natuurlijk!

Vier dagen verlengd weekend is voor Katrijn en Steve het perfecte excuus om de oversteek te maken naar een Zwitserse Alpentop. Getuige daarvan de cover van deze Op Weg. Maar voor hen is het slechts een aanloop naar meer. Naar hoger, uitgestrekter, ongerepter.

Binnenkort rolt hij van de persen: de nieuwe Dagstappergids Frans-Vlaanderen, goed voor vijftien luswandelingen vlak over de Franse grens. Wij verkenden alvast de prachtige kliffen en stranden en kunnen getuigen van alweer echt GR-vakmanschap.

5 september 2011. We trekken met de trein naar Pieterburen, helemaal in het noorden van Nederland. Hier vertrekt het Pieterpad, het langste wandelpad van Nederland. Eindpunt is het meest zuidelijke punt van Nederland, de Sint-Pietersberg bij Maastricht. Aangezien we nog even tijd hebben, bezoeken we in Pieterburen de zeehondencreche. Leuke diertjes, die daar goed verzorgd worden wanneer ze aanspoelen of hun moeder verloren zijn.

Het Rilamassief ligt in het grootste natuurpark van Bulgarije en is het dak van de Balkan. Er zijn tal van prachtige winterroutes, maar kennis van lawines is vereist en goed materiaal is onontbeerlijk.

Turkije is een land met een eeuwenoude geschiedenis en dus ook met eeuwenoude paden. Niet toevallig was het een historica die in 1999 de Lycian Way lanceerde als eerste langeafstandspad voor wandelaars. Nieuwe cultuurroutes volgden en vorige lente trok ik vijf weken langs het St Paul Trail. Niet om het geloof te verkondigen, maar om ver weg van het massatoerisme te genieten van natuur en cultuur.

Wie in St Bees aan de doorsteek van Noord-Engeland begint hoort eigenlijk een flesje water uit de Ierse zee mee te nemen om het weer leeg te gieten in de Noordzee. Wij beperken ons tot het natmaken van onze wandelschoenen. En dan … up we go, in de sporen van Alfred Wainwright.

Het landschap van de Cevennen met zijn ruige bergmassieven, dichte bossen en schitterende bloemen blijft ons boeien. Uit de vele bewegwijzerde wandelroutes stelden we met behulp van enkele kaarten en topogidsen een afwisselende achtdaagse lentetocht samen door het land van de duizend heuvels.

Hoe geraak je zo in de ban van bergwandelen dat het je droom wordt om op je eentje door Scandinavië en Groenland te trekken? Boeiende vraag. Met boeiende antwoorden.

Met zijn 3798 meter is de Grossglockner de hoogste berg van Oostenrijk. Hij schittert midden in het Nationaal Park Hohe Tauern, met meer dan 1800 km² het grootste beschermde natuurgebied van Centraal-Europa. In een belangrijk deel daarvan mogen zelfs geen permanente nederzettingen of infrastructurele elementen staan.

Op de grens van Georgië en Rusland ligt de Hoge Kaukasus, een prachtig berggebied waar al eeuwenlang om gestreden wordt. Langs ruïnes van forten en verdedigingstorens trekken we twaalf dagen lang richting de voet van de Kazbeg, een vijfduizender.

In 1830 werd België onafhankelijk, maar het duurde nog even voor de grens met Nederland vast lag. Op de conventie van Maastricht in 1839 werd afgesproken om naast 356 hardstenen ook 388 gietijzeren grenspalen te plaatsen. Elke paal draagt het jaartal 1843 plus een nummer en een Nederlandse en een Belgische leeuw. Hoewel sommige palen na grenscorrecties en inpolderingen zijn verplaatst, staat het merendeel nog op dezelfde plek en vormen zij de ‘grijze draad’ voor het vernieuwde 370 km lange Grenslandpad.

GR 99 volgt de Ebro vanaf zijn bron op de zuidelijke uitlopers van de Picos de Europa tot bij de monding in de Middellandse zee ten zuiden van Tarragona. Wij liepen de eerste helft, tot Calahorra.

Niet alleen het pad kreeg een opmerkelijke update, de twee gedateerde topogidsen van GR 128, de Vlaanderenroute Oost en de Vlaanderenroute West, werden samengebracht in één nieuwe gids. Bovendien is de route nu in beide richtingen beschreven. We wandelden in voorpremière alvast een halve GR 128, van Teuven tot Eppegem.

In volle zomer is de Ardèche een publiekstrekker bij uitstek, maar in de vroege lente is de regio een oase van rust, ideaal voor een tiendaagse vakantie vol ‘dagstappers’. Want al jarenlang voel ik me eerder een ‘balladeur’ dan een ‘randonneur’.