Artikeldatabank

Augustus 2015, de beenspieren hebben dringend wat training nodig. Omdat het Luxemburgse Mullerthal Trail voor onze contreien behoorlijk wat hoogtemeters telt, is de keuze snel gemaakt. Deze avontuurlijke route dichtbij huis bestaat uit drie genummerde lussen die je naar eigen goeddunken aan elkaar kan plakken.

St Cuthbert’s Way, een pelgrimsroute door het grensgebied van Engeland en Schotland, is een wandelpareltje. Alles wat je wenst krijg je binnen 100 km: weidse landschappen, fraaie ruïnes, weinig asfalt, veel cultuur en vooral een spectaculaire finale: een stukje wadlopen naar het betoverende Holy Island.

Eeuwenlang hielden kluizenaars en pausen-in-spe er zich op en zelfs een oergodin kon dat niet beletten. In de schaduw van de op één na hoogste bergtop van de Apennijnen is het Majellapark een schatkamer waarin de wandelaar dagenlang kan graaien zonder zich ook maar een moment te vervelen.

Enkele seconden, hooguit een minuut voor je de laatste stap neemt, wordt het muisstil in je hoofd. Een laatste blik naar de duizelingwekkende diepte van de Lysefjord onder je. Diep inademen. Adrenaline. En dan alsof het de doodnormaalste zaak is, die drie passen zetten op een rotsrichel en in het midden van die fameuze kei tussen twee rotswanden gaan staan.

Zomer 2016. Met vier vriendinnen pakken we onze rugzak voor een achtdaagse trektocht langs de Costa da Morte in het Spaanse Galicië. De ‘Camino dos Faros’ werd in 2012 door een groepvrijwilligers – ze noemen zichzelf ‘Traski’ of Spaanse boskabouters – in het leven geroepen. De Camino verbindt tal van oude visserspaadjes over een afstand van 200 kilometer en volgt de Galicische kust van Malpica tot Finisterra. Constant wandel je op het ‘randje’ tussen land en water en volg je elke kronkel, elke bocht en elke inham van de zee. We werden op ons pad verwend met adembenemende uitzichten, met het continue ruisen van de zee, met ruwe kusten, witte stranden, kliffen en … 7 vuurtorens!

Een GR-tweedaagse mag een ietsje meer zijn dan wandelen. Onderweg mengen we ons onder de bewoners van twee kloosters. De ontmoetingen wisselen tussen een nobel verheven en een zinnelijk werelds bestaan, tussen totale onthechting en een milde vorm van pure genotzucht.

Tussen het Waalse Land van Herve en het Nederlandse Mergelland ligt de Voerstreek. Een Vlaams natuurparadijs voor GR-stappers, maar ook voor knooppuntwandelaars. Wij stapten een tweedaagse combinatie, met als overnachtingsplaats de centraal gelegen Jeugdherberg De Veurs.

De Sallandse Zandloper voerde me van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug naar de uiterwaarden van de IJssel. Van een ruw bos- en heidegebied door een landbouw- en kanaallandschap naar een majestueuze rivierdelta. Mét een hoogteverschil van 65 meter – naar Nederlandse normen al heel wat…

Vanuit Zakopane willen we een stukje Tatra verkennen. Onze route start aan de Kasprowy Wierch, een top van 1987 m die we bereiken met de ‘cabientjes’ zoals onze Gele Batman ze noemt.

De stuwdam op de Eau d’Heure was eigenlijk bedoeld om de waterstand van de Samber te regelen. Toen de staalindustrie rond de Samber instortte, werd de focus op toerisme gericht en nu kunnen wandelaars, fietsers en watersporters genieten van een schitterend merengebied op de grens van Namen en Henegouwen.

Half mei zitten we thuis te kijken naar de Giro d’Italia. De renners rijden door Roccaraso. Snel nemen we er de kaart van de Abruzzen bij. Mooie herinneringen komen boven en verleiden ons tot nieuwe wandelplannen. Iets zuidelijker deze keer, naar het Nationaal Park van de Abruzzen, Lazio en Molise.

Twintig jaar geleden trok Val Maira voluit de kaart van het wandeltoerisme. Sindsdien leeft het dal in Piemonte weer helemaal op. We verkenden er enkele dagen de Percorsi Occitani en waren onder de indruk van de mooie dorpen, het ongerepte landschap en het overheerlijke eten.

Het toeristeneiland waar je meer Duits dan Spaans hoort praten, tot zover de reputatie die Mallorca vandaag ‘geniet’. Maar op de wandelpaden van de Serra de Tramuntana, een langgerekte bergketen langs de noordwestkust, kom je die zonnekloppers niet tegen.

De Getevallei maakt deel uit van het grotere Hageland en is een klein maar fijn onbekend stukje Vlaanderen. Twee dagen stapten we op het wandelnetwerk en verloren daarbij nooit de kerktoren van Zoutleeuw uit het oog. Of toch bijna!

Het Carian Trail is een 820 km lang pad door Zuidwest-Turkije, genoemd naar de Carische beschaving uit de klassieke oudheid. Wij namen al wandelend een duik in de geschiedenis van deze regio en kozen voor het traject door het Bozburun schiereiland, goed voor zes stapdagen.