Artikeldatabank

Op je teentippen, met je neus hoog in de Schotse lucht ruik je de vage geur van gist en gemoute gerst. In de verte ontwaar je een pagodevormige schouw op het dak van de volgende whiskystokerij. Langs de Speyside Way wandelen doe je met al je zintuigen.

Is het resterende natuurschoon in het dichtbevolkte Vlaanderen nog een trektocht waard? Kunnen we niet beter verre horizonten opzoeken? Neen, verwondering over de dingen onderweg creëer jezelf. Wandelplezier zit tussen de oren. Een test, ergens tussen Schelde en Dender.

Airolo kan je bezwaarlijk een idyllisch oord noemen. Het is er druk en er staat permanent een file voor de ingang van de Gotthardtunnel. Toch is het de perfecte uitvalsbasis voor een huttentocht. Eenmaal boven de boomgrens wachten ongerepte berglandschappen en enkele van de mooiste Zwitserse berghutten.

De Oostkantons charmeren de wandelaar het hele jaar door. Aan toeristische troeven geen gebrek, in deze uithoek van ons land. We ontdekken ze op het ritme van Vivaldi’s seizoenen: in een winterse mist, met het voorjaar in ons hoofd en onder een stralende zomerzon.

In Vlaanderen valt er evenveel wandelplezier te beleven als in de Dolomieten. Ik heb deze stelling proefondervindelijk voor mezelf bewezen langs enkele Oost-Vlaamse GR-paden. Zoek het geluk niet te ver, het ligt soms op een boogscheut van je voordeur. Of de vogels onderweg blauw zijn of goudgeel doet er niet toe.

In 1843 reisden drie deftige Drentse heren per koets naar het Duitse kuuroord Bad Bentheim. Ze leden aan podagra, voetjicht, en hoopten dat het geneeskrachtige water hen zou genezen. Na drie maanden kuren waren ze van hun kwaal verlost en uit blijdschap liepen ze terug naar Coevorden.

Hans en Grietje, Roodkapje, Sneeuwwitje, ...De wereldberoemde sprookjes van de gebroeders Grimm bestaan precies tweehonderd jaar. Hun verjaardag wordt in Duitsland uitbundig gevierd. Hessen, de deelstaat waar de Grimms opgroeiden, verwent de wandelaars zelfs met een nieuwe wandelroute: de Grimmsteig. Welkom in de wereld van Vrouw Holle.

Een biljartvlakke, 100 km lange GR met als (wit-)rode draad een klein beekje dat een uitdijende rivier wordt: GR 130, beter bekend als GR-IJzer, is de ideale meerdaagse trektocht voor beginnende of minder getrainde langeafstandswandelaars.

Ligurië is als wandelgebied niet erg bekend, maar door en over de bergen aan de noordelijke rand van de regio loopt een wandelpad dat 420 km lang is. Deze ‘Alta Via dei Monti Liguri’ gaat terug op de vele muildierpaden die vroeger werden gebruikt door kooplieden, houthakkers en boeren.

Het nieuwste langeafstandspad in de Yorkshire Dales kreeg de naam Dales Highway. Met zijn 145 kilometers dwars door de heuvels van deze prachtige wandelstreek hoort het zeker thuis in het rijtje avontuurlijke paden, zoals de Pennine Way, de Cleveland Way of de Dales Way.

Bij wijze van uitzondering deden we het voor één keer begeleid. Tien hoteleigenaars/wandelaars verspreid over de belangrijkste Franse bergmassieven bieden gasten een hartelijk onthaal, de geneugten van de lokale keuken en hun gigantische terreinkennis. Resultaat was een uitzonderlijk rijke wandelvakantie.

Of we een idee hadden voor een geboortecadeau? Kleren, speelgoed of meubels, dat hadden we al genoeg voor nummertje drie. Maar Linde mee op ‘wandel’vakantie nemen naar de Ardennen, dat zagen we wel zitten. En zo kregen we een bon voor een verblijf in vakantiecentrum Ol fosse d’Outh, goed voor vier dagen buitenlucht vlakbij Houffalize.

De Pfälzerhöhenweg is een pittig pad van 113 kilometer dwars door het Pfälzerbergland. Bovendien worden we een week lang verwend door een fel nazomerzonnetje dat ons elke dag een goudkleurig decor schenkt. Een ware streling voor het oog.

Met het GR 5A pad is de kans groot dat we onze 70 km lange zandbak voortaan met andere ogen gaan bekijken. Zon hoeft voor ons zelfs niet, als er maar een stevige bries staat om het drukke massatoerisme helemaal weg te blazen. Extraatjes zoals een bio-peeling, een jodiumshot en een mooi bruin of rozig blozend tintje krijgen we er gratis bij.

Geelgroene alpenweiden omzoomd door donkergroene bossen en bleekgrijze, naar de blauwe hemel reikende rotsformaties. Tot zover het kleurenpalet van onze Dolomietentrektocht door het Eisack-, het Vilnösser- en het Grödendal.

Ierse boeken uit de 17e eeuw beschrijven het schiereiland Sheep’s Head als “te rotsachtig en te ruw voor mensen, enkel bezocht door vogels”. Klinkt als een uitdaging en een perfect wandelterrein. Toch?

Over hekjes klauteren. Weiden vol schapen oversteken. Je papa tot aan zijn knieën zien wegzakken in de modder: wandelen is nooit saai in Ierland. En de zee is altijd vlakbij. Ideaal voor kinderen dus.

Het gebrom van de auto die ons aan de abdijgebouwen van Val-Dieu heeft afgezet, verdwijnt achter de bocht. Het is een kille en nog grijze ochtend in juni. We staan op het beginpunt van de Chemin des Echaliers, klaar voor een tweedaagse tocht door het land van Herve en de vallei van de Vesder.

In Nederland aangekomen begint de Rijn zich meteen te vertakken in een brede delta. De eerste zijrivier die zich afsplitst is de Waal. Aan weerszijden van deze rivier liggen uiterwaarden die bij extreem hoog water en in de winter onder water mogen lopen.

Engeland in het klein. Zo zou je het eiland Wight voor de Britse zuidkust kunnen omschrijven. Op het Isle of Wight Coastal Path volg ik de contouren van dit ruitvormige eiland,langs spectaculaire kliffen, vriendelijk glooiende heuvels en uitgestrekte stranden. Zelden was een wandelinstructie zo eenvoudig: “Hou de zee rechts van je, dan kom je er wel”.

Het inspirerende boek "De mooiste wandelroutes van Europa" ligt al jaar en dag op mijn salontafel. De spectaculaire foto’s van de Gorges du Verdon staan op mijn netvlies gebrand. “Een natuurervaring die in Europa zijn gelijke niet kent”, prijst de inleiding. Het werd tijd om dat met een tocht op de GR 4 zelf te gaan ontdekken.

Tijdens een kort verblijf in Oman konden we even proeven van de wandelmogelijkheden in dit uitgestrekte sultanaat. In het Hajar-gebergte liepen we langs eeuwenoude dorpen, groene terraslandschappen en duizelingwekkende kloven. De ons zo bekende rood-witte tekens worden hier aangevuld met sprankelend geel – de kleur van de alomtegenwoordige zon…

Op weg naar het Normandische schiereiland Cotentin gaat het steeds harder regenen. Maar op het moment dat we Carentan binnenrijden, breken de wolken open. De toon voor een prachtige wandelvakantie vol herinneringen aan D-day is meteen gezet.

Met stenen hebben wij nog nooit gecommuniceerd. Maar tijdens een trektocht rond de Cap de la Hague in Normandië ontdekten we dat stenen kunnen fluisteren, knarsen, grommen en lachen.

Op zoek naar een treinwandeling in de provincie Namen? Op GR 126 tussen Namen en Gedinne kan je maar liefst 120 km stappen van het ene treinstation naar het volgende. Een unieke kans om een GR-traject onafgebroken over een langere afstand te beleven.

Meer dan de helft onverharde paden, minder dan 20% verharde wegen, 44 uitzichtpunten en 29 natuurgebieden. Het zijn indrukwekkende cijfers voor een wandelpad. Het nieuwe Escapardenne Eisleck Trail is dan ook in meerdere opzichten baanbrekend.

Het Juramassief vormt de grens tussen Zwitserland en Frankrijk. Geen wonder dat dit oude gebergte met zijn vele kloven een paradijs was voor smokkelaars. Inmiddels hebben de ‘pungelaars’ met hun buidel plaats gemaakt voor wandelaars met rugzak en vormen de smokkelwegen de ruggengraat van een uitgebreid net van wandel- en fietspaden.

Thuis op de boekenplank prijkt een oud fotoboek uit de jaren 70 met de mooiste plaatjes van het Lake District in sepia, zwart-wit en vergeelde kleuren. Meer dan 40 jaar later treden we in de voetsporen van schrijver en fotograaf C.H.D. Acland, op zoek naar nostalgie en beelden van weleer.

Op weg naar een zuiderse bestemming rijden vele vakantiegangers langs het Belledonne Massief. Ze zouden beter hier stoppen, want je vindt er ook in het hoogseizoen rust en eenzaamheid. De beste manier om deze onbekende schone te leren kennen is te voet via de ruige bergpaden van GR 549.

Wanneer ik Ammarnas nader met de mobilhome, merk ik het meteen. Hoewel het eind juni is en een week later dan vorig jaar, zie ik nog overal sneeuw in de bergen. Ik berg meteen mijn grootse plannen op en stap over naar plan B, een zuidelijke lus. Welkom in Zweden, altijd een bijzondere bestemming.

De Salm is zeker niet de meest spectaculaire Ardennenrivier, maar wat het kabbelende water in de loop der tijden van de streek gemaakt heeft, behoort tot het betere Belgische landschapswerk. Met drie stationnetjes op spoorlijn 42 en twee dagwandelingen op GR 571 kan je de Salmvallei makkelijk zelf ontdekken.