Artikeldatabank

In een rotvaart zoeft de hogesnelheidstrein mij van Tanger naar Marrakesh. De bus brengt me rustig verder tot Agadir, waar ik mijn kameraden uit België ontmoet. Samen trekken we vijf dagen door de Anti-Atlas, het zuiden van het Atlasgebergte.

Alles begon in 2005 met het avontuurlijke idee om de Kilimanjaro te beklimmen. Sindsdien is een meerdaagse tocht ‘met de moaten’ een jaarlijkse traditie. Voor aflevering 17, vier dagen Schluchtensteig, zijn we acht man sterk.

Begin september, aan het einde van de extreem warme en droge zomer van 2022, trokken we naar de Zwitserse Jura voor een tocht op de Regionale Wandelroute 95 ‘Au fil du Doubs’. We ontdekten schitterende landschappen, maar moesten ook constateren dat de luimen van moeder natuur heel grillig kunnen zijn.

Onze zoon vond de liefde en bezegelde dat met een uitbundig trouwfeest in het zuiden van Polen. Ons besluit was vlug genomen: op de terugweg zouden we even afwijken van de snelweg om te gaan wandelen op de Malerweg. Goed om te herstellen van de feestdagen ervoor …

Na een heel fijn feestje voor ons 10-jarig jubileum trekken we met ons drietjes naar Zwitserland. Na een prachtige rit door de Franse Jura komen we aan in Fleurier, niet ver van het Meer van Neuchâtel. Nog een pizza of pasta en we kunnen meteen vertrekken.

Even over de Rijn, voorbij Keulen, ligt het Bergisches Land. Een gebied dat wij vroeger vooral kenden voor zijn industrie, maar dat vandaag behalve industrieel erfgoed vooral heel wat wandelmoois te bieden heeft. Wij trotseerden de hittegolf van juni om van de twee langeafstandspaden die er ontwikkeld werden telkens twee etappes te verkennen.

We gespen onze sneeuwschoenen strak aan en trekken onze dikke mutsen zo laag mogelijk over onze oren. Enkel ons aangezicht stellen we bloot aan dit gure winterwonderland. Onze gids Rudi maant ons aan te vertrekken. “Kom, voorwaarts, in de winter hebben we in Berner Oberland maar zeven uur daglicht!”.

Na een tocht op het Schotse Affric Kintail Trail hadden we de smaak goed te pakken en tijdens een gezellige vergadering met spijs en drank kwam Marokko als nieuwe bestemming uit de bus. Maandenlang werden plannen gesmeed en hingen we boven topografische kaarten van de streek rond de Toubkal, de hoogste top van de Atlas. Aan het begin van de paasvakantie was het dan zover.

Albanië is het onontdekte pareltje van Europa en hiking slaat weer aan bij de jongere generatie. Combineer deze twee trends en de kans is groot dat je zoals wij op de Via Egnatia belandt, de eeuwenoude route tussen Rome en Byzantium.

Oorlogen slaan wonden. Ook al was die oorlog koud en is die al lang gestreden. In het Duitse Harzgebergte tekenen littekens nog steeds het landschap. Van toen Oost en West elkaar het zonlicht niet gunden. Wie scherp kijkt en goed luistert vindt nog fascinerende sporen van deze Kalter Krieg.

Driemaal heffen we het romerglas: “Hoch, hoch, hoch”. Op drie langeafstandspaden door één vallei. Keuze genoeg dus: langs de rivier, op de noordflank door de wijngaarden of op de zuidflank over bos- en rotspaden.

Vlakbij de Duits-Tsjechische grens, in het Nationaal Park Sächsische Schweiz, loopt de bekende Malerweg, recent nog uitgeroepen tot mooiste wandelpad van Duitsland. Onze verwachtingen zijn bijgevolg hoog. Zeer hoog, want we zijn al wat gewoon.

In het zuiden van het Zwarte Woud zijn de toppen het hoogst, daarom staat de regio al lang op ons wandelwenslijstje. In mijn Duitstalige reisgids staat de Zweitälersteig omschreven met drie superlatieven: ‘echteste’, ‘ursprünglichtste’ en ‘malerischste’. Na dat laatste woord in de Duitse Van Dale opgezocht te hebben, was de keuze snel gemaakt. Op weg naar twee valleien.

In 2007 werd in het Natuurpark Eifel een nieuwe meerdaagse wandeltocht uitgewerkt. 85 kilometer lang is de Wildnis Trail, de nieuwe wandelparel in het Eifelgebergte. Hoog tijd dat Op Weg zijn licht opstak en een wandelrapport opstelde. Tom Langmans ging op onderzoek.

In de Vordereifel kregen ze geen ‘steig’, maar kozen ze voor een ander concept.

Christina Bloem verkende het hele kleurenpalet van de stad: blauw en groen en het zwarte randje.

Op 1 augustus 1291, midden in een Alpenwei, legden Wilhelm Tell en zijn medestanders een plechtige eed af. Nooit meer zouden ze vreemde overheersers in hun geliefkoosde bergen dulden. En ze hielden woord. Vandaag doorkruist de Weg der Schweiz het gebied waar de wieg van het moderne Zwitserland stond.

Het middelgebergte Palts heeft twee troeven die het tot een wandelparadijs maken: het grootste woud van Duitsland en het grootste wijngebied van Duitsland. De nieuwe Weinsteig combineert beide en voert je langs schilderachtige wijndorpen, adembenemende uitzichtpunten en intrigerende burchtruïnes.

Tweeduizend jaar geleden brachten de Romeinen de kennis van de wijnbouw naar de vallei van de Rhône. Vandaag staat het dal vol wijngaarden en loopt een prachtige wandelroute dwars door deze groene gordel, met als stille getuigen de Alpenreuzen rondom.

Aanleiding voor mijn tocht is een voordracht over het oude Hertogdom Limburg in de bibliotheek van Kerkrade. Als Brabander voel ik me haast persoonlijk schuldig voor de Slag bij Woeringen en de verovering van het hertogdom door de Brabanders. Misschien kan ik die geschiedenis wandelend en schrijvend een beetje goedmaken…

Honderd jaar geleden werd in het Zwitserse kanton Graubünden de hoogste treinverbinding van de Alpen gerealiseerd. Vandaag slingeren de rode treinen van de Albuli-Berninalijn zich nog steeds door het ruwe berglandschap, maar is er ook een alternatief: een prachtig langeafstandswandelpad. En ja, ook dat stopt in alle stationnetjes!

Wat in Vlaanderen een GR is, noemen ze in Duitsland een steig. Sommige regio’s bouwen voort op die langeafstandspaden en ontwikkelen lusvormige dagtochten. Deze ‘premiumwandelingen’ zijn perfect te vergelijken met onze dagstappers. Op Weg ging op verkenning in Hessen, in het dal van de Werra.