Artikeldatabank

De GR 54 omcirkelt het bergmassief de Écrins in de Franse Alpen. Begin september laten wij ons er charmeren door de hoge pieken, marmotten en gemzen. We leren ook dat hongerige Britten niet bijten, maar steekvliegjes wel.

De Streek-GR Groene Gordel leidt je in een lus door de Groene Rand rond Brussel. De stad is nooit ver weg en toch is het volop genieten van rust en natuur, gevarieerde landschappen, verrassende monumenten en tradities.

Vorige winter schreef ik al over het Vlaamse gedeelte van de GR 122. In het Waalse Scheldeland zet ik mijn tocht op deze vlakke GR verder. Was ik twee dagen geleden nog aan het ijsschaatsen, dan wil ik op de kortste dag van het jaar wát graag de bottines in de modder pletsen.

Vers van de pers: de topogids van de GR 122. Dit internationale pad start net over de grens in het Nederlandse Hulst en doorkruist de hele provincie Oost-Vlaanderen. Langs de polders en de bloemenstreek, door de Scheldevallei en uiteindelijk de Zwalmstreek en de Vlaamse Ardennen. Nieuw aan deze gids zijn acht extra luswandelingen.

Veel wandelaars kwamen we niet tegen in het Parco Naturale Orsiera Rocciavrè en in de berghutten waren we meestal de enige gasten. Als je van eenzame bergwandelingen houdt, is het natuurpark een ideale bestemming. Behalve op zondag.

Een toonbeeld voor de streek en een volwaardige wandeltegenhanger voor de Vennbahn, dat is de ambitie van de toeristische dienst van Oost-België met de kersverse Venntrilogie. Van de groene weiden en heuvels van het noorden over de ongerepte Venen tot de bergkammen en riviervalleien van het zuiden, met dit langeafstandspad ontdek je inderdaad in één tocht drie verschillende landschappen.

Als je man zes jaar na datum je verjaardagscadeau aflevert, dan moet hij uit zijn pijp komen. Dat onder het cadeaulint een berghuttentocht zou zitten, was al lang geen surprise meer, maar het was wachten tot we onze kroost ergens konden onderbrengen. De bestemming kiezen was een fijn taakje voor een winteravond. Mijn reisorganisatietalent liet zijn oog vallen op de Tour des Combins, een lus rond de Grand Combin en zijn hoge buren.

In de Wunderkammer Residence in Deurle, met zicht op een bocht van de Leie, schrijf ik dit verslag vanonze Oostenrijkse huttentocht. Het ‘zwarte huis’ is een kunstwerk van Hans Op de Beeck en diende tot voor kort als schrijversresidentie, waarbij je door het grote panoramische raam als een vergezicht uit de renaissance uitkijkt op de meanderende Leie.

Is het mogelijk om van thuis uit een hele GR in aparte dagtochten te wandelen zonder gebruik te maken van een auto? De vraag stellen is ze beantwoorden. Het dichtst bij mijn thuisbasis passeert de GR 122. Het startpunt van deze GR ligt in Hulst, het eindpunt in Kluisbergen. Tussen nieuwjaar en half maart – winter én lente – wil ik het volledige traject afwerken.

Waarom mijn volgende langeafstandswandeling niet starten aan mijn voordeur, dacht ik. In mijn gemeente Buggenhout maakt de GR 126 een vreemde bocht om het Geografisch Middelpunt van Vlaanderen aan te doen. Dus waarom niet. ‘Van het Middelpunt van Vlaanderen naar Maastricht’ klinkt tenslotte beter dan ‘Van mijn voordeur naar Maastricht’.

Met de Belgische grenzen nog dicht, gingen Katrien en ik op zoek naar het ideale recept voor een avontuur dichtbij huis. Daarbij stootten we meteen op de Hoge Ardennenroute: een wandelpad van 278 kilometer dwars door de Belgische Ardennen. In het voorjaar van 2021 gingen we de uitdaging aan.

Barbara en Leo hebben de GR 56 Tour de l’Ubaye gewandeld. Niet samen, maar elk met hun eigen partner en ook op een verschillend tijdstip. Het enthousiasme van Leo overtuigde Barbara om de schitterende tocht door de vallei van de Ubaye te maken, verscholen tussen het Parc des Ecrins en het Parc du Mercantour. En dan komt het moment om samen herinneringen op te halen en om duizendmaal te zeggen “hoe schoon het daar wel is”.

In 2021 stootte ik me twee keer aan dezelfde steen. Twee keer plande ik een week vakantie en telkens het zover was, kon ik door een hevige coronapiek amper een kant uit. De toevallige vondst van een wandelgids in een boekenwinkel bracht redding. Zo werden de Streek-GR Dijleland en later ook de Streek-GR Hageland hoogtepunten in mijn coronajaar.

Door een treinstaking kom ik pas in het donker in Passau aan. Sterren schitteren boven het zwarte oppervlak van de Donau. Bij het eerste ochtendlicht sta ik op het puntje van de ‘Dreiflüsseeck’. Links mondt de zwarte Ilz in de Donau en rechts de groene Inn. De schönen blauen Donau glijdt hier Oostenrijk binnen, maar door de mix van kleuren houdt de Donau vanaf hier het midden tussen groen en grijs. Als de Oostenrijkse Donau niet blau is, houdt dan het schönen stand?

“Waarom zou je in hémelsnaam alleen de bergen in willen?!” Niet meteen de aanmoediging waar ik op hoop, maar mijn mama heeft wel een punt. Waarom wil ik eigenlijk een groot deel van de GR 738 alleen wandelen? Ik mompel iets over de noodzaak om mijn comfortzone nog eens te verlaten, maar het is mijn angst om alleen te kamperen die ik echt in de ogen wil kijken.

In het voorjaar van 2022 zendt Eén de nieuwe avonturen uit van Vlaanderens bekendste stapper, Arnout Hauben. Arnout stapt nooit zomaar om te stappen, maar om verhalen te zoeken. Corona heeft daar niets aan veranderd: hij is blijven stappen, en blijven babbelen. Tijdens één van de laatste dagen van 2021, en tegelijk één van de laatste dagen van de montage van ‘Dwars door de Lage Landen’, maakte hij even tijd om de lezers van Op Weg alvast nieuwsgierig te maken naar zijn nieuwste GR-avonturen.

Een aanrader voor iedereen die een beetje getraind is. De GTA of Grande Traversée des Ardennes is een echte wandelklassieker. Het pad door de centrale Ardennen van La Roche tot Bouillon verbindt de mooie valleien van de Ourthe, de Lesse, de Lhomme en de Semois, allemaal zijrivieren van de Maas.

Lente 2020. Het land is op slot. Het West-Vlaams beton ben ik meer dan beu. Waar is de uitgang? Samen met goeie vrienden besluiten we de GRP 571 uit te testen. Van Gouvy naar Aywaille. "Tsjoolen" zoals vroeger met tent, vuurtje en slaapzak doen we niet meer. Dus moeten we op zoek naar onderdak.

Van jongs af stapte Jelle in de voetsporen van zijn vader door alle uithoeken van Limburg. Op die manier kreeg hij de liefde voor de natuur en voor het wandelen mee. Lange tijd koos hij voor luswandelingen, pas recent kwam daar GR bij. Zijn eerste uitdaging werd de GR 5A en na de eerste etappe was hij meteen verkocht.

Lang voor de operatie vaccinatie volop in gang zou schieten had ik mijn spuitje al gehad. De formule was eenvoudig: GR 128 + GR 126. In gewone mensentaal: een wandeling van thuis in Gent naar Brussel. Een heerlijke symfonie met talloze verhaallijnen langsheen stadspleinen, bossen en glibberige dijken.

Een tegenslag zie je best als een bocht in je parcours die leidt naar een mooiere route. Onze tegenslag: wegens de lockdown konden we niet gaan stappen in de Hoge Kaukasus in Georgië. Onze bonus: een onvergetelijke zesdaagse staptocht door het Franse Nationaal Park ‘Les Ecrins’.

Over een lengte van 40 km vormt de Maas de grens tussen Nederland en België. Dertig jaar lang mocht de rivier gewoon haar gang gaan en zo ontstond - met een beetje hulp van de mens – het ongeëvenaarde RivierPark Maasvallei. Vol verbazing en bewondering doorkruisten we dit natuurgebied op de nieuwe langeafstandswandeling.

Aan de blootgelegde bron van de Semois kijkt een oud Romeins beeld me aan. Zichzelf lavend aan het water wacht hij geduldig af welke richting ik kies. Linksaf start de populaire GR 16 die de loop van de Semois volgt, rechtdoor de minder belopen GR 15 richting Monschau. Ik beloof voor de GR 16 op een later moment terug te komen, geef de versteende Romein een knipoog en vertrek rechtdoor.

Van Leuven tot Aarschot twee etappes van de deels vernieuwde Streek-GR Hageland verkennen, dat is het plan. Een pittig plan, want de streek blijkt meer te glooien dan gedacht.

In 2009 was het gedaan met mijn lief. Ik wilde alleen op pad om mijn hoofd leeg te maken en mijn verdriet een plaats te geven. Mijn papa raadde me GR aan. Ik ging naar de bib, vond de topogids van de GR 128 en wandelde van Sint-Truiden naar Tongeren. Ik werd verliefd zoals alleen een meisje van 19 verliefd kan worden en wist toen al dat er nog veel meer wandelingen zouden komen.

Met de rugzak doorkruist Arnout Hauben te voet en met een tent eigen land. Samen met zijn twee vrienden trekt Arnout langs de GR 129, de langste GR-route van het land. De reis start in Brugge, de moeder aller Vlaamse steden, en eindigt in de oudste stad van Wallonië, Aarlen bij de grens met Luxemburg.

Het is een waagstuk om in volle coronacrisis een langeafstandsroute te wandelen, zeker als die grensoverschrijdend is. Geen openbaar vervoer, alleen essentiële autoverplaatsingen toegestaan, grens dicht, horeca dicht, parkings bij natuurgebieden afgesloten … We hebben het er toch op gewaagd met een officiële ‘opdracht’ van de hoofdredacteur op zak. Gelukkig zijn we nooit tegengehouden.

Ardense bossen, authentieke dorpjes, beekvalleitjes en overnachten in een B&B, dat waren de wensen. EscapArdenne Eisleck Trail was het antwoord. Een pittige trekking van 106 km van Kautenbach tot La Roche-en-Ardenne.

Tijdens een eerdere tocht over het Vlaamse deel van de GR 5 doorkruiste ik de Kempen tussen Brecht en Zoersel. Om de streek die bekend staat voor zijn lange, kaarsrechte zandpaden verder te ontdekken, besloot ik een stuk GR 565 Sniederspad en een stuk Streek-GR Kempen aan elkaar te knopen tot een zesdaagse tocht.

Ondanks zijn klinkende naam Amsterdam-Parijs heeft de GR 12 geen unieke levenswandel. In Nederland deelt hij identieke genen met het Floris V-pad en in Frankrijk leidt hij regelmatig een dubbelleven met andere GR-zusjes. Enkel in België krijgt de GR 12 een volwaardig eigen tracé.

Zoals een rivier in het veranderende landschap een nieuwe bedding zoekt, zo heeft ook de GR 128 zich hier en daar een andere weg gebaand. Hij doet daarbij nieuwe ontdekkingen, zoals Hill 62, Princess Patricia Connaught’s Monument of de Damvallei. Maar de nieuwe GR moet ook gastheer zijn voor wie het verschil niet ziet tussen schietgaten en gotische ramen.

Wie is toch die weinig gekende, naburige provincie? Onbekend is onbemind, maar GRP 123, de Ronde van West-Henegouwen, wordt mijn gids. Ik ontdek een streek van stille waters, heksen en dino’s, industriële archeologie en warme mensen. René Magritte en Hercule Poirot zijn er geboren en de treinen rijden stipt!