Artikeldatabank

Een glinstering van de ochtendzon die de dauw op het landschap verdampt, een pad bedekt met een vers laagje sneeuw waardoor het tafereel nog weidser aanvoelt, het voelen van de kracht van een bos wanneer je er helemaal alleen doorheen wandelt: ik had nooit gedacht dat Vlaanderen zo prachtig kon zijn.

Het water van de Flensburger Fjord schittert in de zon. Vanaf de hoge klif zien we beneden ons een adembenemend kleurenschouwspel. Lichtblauw en groen zeewater met velden diepbruin, bijna zwart zeewier. De natuur als een abstract schilderij. Het Gendarmstien is met recht en reden een van de mooiste wandelroutes van Denemarken.

Traditioneel kijken we telkens weer uit naar onze jaarlijkse herfsttrekking. Dit keer hebben we gekozen voor twee Nationale Parken in Montenegro, Durmitor en Biogradska Gora. Het weerbericht oogt goed: een hele week droog en zonnig. Wat moet een hiker meer hebben, zo dachten we…

Een kramiek met boerenboter was er niet bij. In het Rozemarijnstraatje kwam ik helaas een halve eeuw te laat. Om op de heilige Rochus een beroep te moeten doen was ik gelukkig drie eeuwen te laat. Maar in de Wellemeersen kwam na twintig jaar een pendelaarsdroom tot leven.

Als je gewoon op stadsbezoek bent neem je de lift om af te dalen en weer op te stijgen uit de vallei. Maar dat doen wij niet. We zijn immers ‘op tocht’ in de stad. En in Luxemburg-stad horen daar veel steile trappen, loopbrugjes en een sentier en corniche bij.

Veel te vroeg wakker, want vandaag vertrek ik! Voor 3 dagen! Mijn eerste stappen op weg naar Compostela.

“Op de grote stille heide dwaalt de herder eenzaam rond”, zo begint een bekend liedje dat honderd jaar geleden geschreven werd. Zou die heide nog steeds zo groot en stil zijn? We gingen op onderzoek in de Nederlandse provincie Drenthe, die vroeger bijna uitsluitend uit veen en heide bestond.

Met GR 57, GR 5 en de GR du Pays ‘Tour du Mont Thabor’ zijn er mogelijkheden genoeg om een uitdagende tocht te maken in de regio rond deze Alpentop. Uit mijn talrijke omzwervingen in die streek heb ik een zesdaagse huttentocht gedistilleerd, die ik intussen al twee keer met een groep gedaan heb. Vertrekpunt is Névache in het dal van de Clarée.

Eerder in Op Weg (2015, 3) kwam het Sultans Trail aan bod, een wandel- en cultuurproject tussen Wenen en Istanbul in het spoor van het Ottomaanse leger van Sultan Suleyman. Met het Sufi Trail kan je vandaag verder het Turkse binnenland intrekken, langs tal van Soefiheiligdommen en plekken met een grote historische waarde voor christendom en islam.

Het was op de Fiets en Wandelbeurs van 2017 dat we voor het eerst horen over GR 247. We krijgen een lijvig Spaans boek in handen dat de route beschrijft in 21 etappes en bijkomende varianten. Een dik jaar later staan we in het grootste nationaal park van Spanje om te ontdekken wat natuurpracht echt betekent.

Vlakbij de Duits-Tsjechische grens, in het Nationaal Park Sächsische Schweiz, loopt de bekende Malerweg, recent nog uitgeroepen tot mooiste wandelpad van Duitsland. Onze verwachtingen zijn bijgevolg hoog. Zeer hoog, want we zijn al wat gewoon.

Ondanks gletsjers en bergbeken hogerop en de Rhône beneden in het dal snakten de boeren van Wallis naar water voor hun weiden en akkers. Het 1800 km lange netwerk van irrigatiekanaaltjes dat ze aanlegden vormt vandaag een aantrekkelijk decor voor wandelaars.

Voor wie GR 20 te hoog, te lang of te moeilijk vindt, zijn er natuurlijk nog heel wat andere wandelmogelijkheden in Corsica. Na enkele dagstappers naar de Cascades des Anglais, door de Tavignanokloof en in het Forêt d’Aitone zijn ook wij overtuigd van de natuurpracht van dit eiland. Ooit komen we er graag terug.

“Naar Malta neem je een zwembroek en een feestneus mee, geen wandelschoenen”. Het eiland staat bij weinig wandelaars op de bucketlist, maar wij puzzelden een tocht in elkaar over deze wat vreemde archipel en zagen dat het goed was!

Wild en ongerept, en nog niet door toeristen platgelopen: zo prijst Beara zichzelf aan. Volkomen terecht, is onze conclusie na een weekje Beara Way. Het schiereiland mag dan een van de minder bekende zijn in het zuidwesten van Ierland, het is zeker een van de mooiste.

In het Franse departement Vendée lokt vooral de Atlantische kust veel vakantiegangers. Ik opteerde echter voor een ‘GR de Pays’ door het karaktervolle binnenland. Tussen de lieflijke riviertjes Yon en Vie ontdekte ik een enigszins tegendraadse streek, die de sporen draagt van een woelig verleden.

In het zuiden van het Zwarte Woud zijn de toppen het hoogst, daarom staat de regio al lang op ons wandelwenslijstje. In mijn Duitstalige reisgids staat de Zweitälersteig omschreven met drie superlatieven: ‘echteste’, ‘ursprünglichtste’ en ‘malerischste’. Na dat laatste woord in de Duitse Van Dale opgezocht te hebben, was de keuze snel gemaakt. Op weg naar twee valleien.

In 1873 schreef Jules Verne zijn beroemde boek De reis om de wereld in 80 dagen, het relaas van Phileas Foggs odyssee rond de wereld met trein, boot, paard en kar en zelfs een olifant. Wij deden het wat bescheidener en reisden in 11 dagen om Zuid-Limburg met als enig vervoermiddel onze benenwagen.

Dat het loont om over de vernieuwde GR 564 ook een nieuwe topogids te maken, wist ik vóór ik hem helemaal gelopen had. Bovendien kreeg deze relatief korte GR ook een nieuwe naam die verwijst naar het historische graafschap Loon.

Eind september zien we ‘een venster’ in ons druk – nou ja – leven. Ik wil al lang gaan trekken langs wit-rode paden in eigen land. Liefst in een stukje ongerepte natuur, en dan kom je al snel uit in de diepe Ardennen. Om de ecologische voetafdruk te minimaliseren kiezen we voor een tocht van station naar station.

Mijn kinderen wandelen niet echt graag, maar de jongste van 9 ging volledig overstag toen ik haar een micro-avontuur in de vrije natuur voorstelde. Niet te ver en met hier en daar een verrassing of een opdracht. Als klap op de vuurpijl gingen ook de neefjes mee.

Enkele jaren al verkiezen we steevast Nationale Parken in Italië als wandelbestemming. Na de Maiella, de Sibillini en de Abruzzo stond afgelopen zomer het Parco Nazionale del Cilento e Vallo di Diano e Alburni op het programma. Het uitgestrekte gebied bleek een parel in Campanië, een arme regio met één grote troef: lekkere mozzarella di buffala.

Mijn allereerste glas wijn kreeg ik van mijn oma, in 1979 op mijn communiefeest. Een banale, mierzoete Schwarze Katz uit Zell die ik met afkeer in kleine slokjes leegdronk. De Moezelwijn en de bijhorende streek kropen in mijn geheugen als suf, saai en ondermaats. Met de komst van de nieuwe Moezelsteig besloot ik te testen of er na 15 wandeldagen nog iets zou overblijven van mijn puberale teleurstelling.

Geef de vijf kenmerken van de polders, de zandstreek en de leemstreek? In de aardrijkskundeles was het antwoord een kwestie van goede of slechte punten. Wie weet kreeg jij ook een degout van al die theorie over vruchtbare en onvruchtbare grondsoorten. Maar als je zo nodig wil afrekenen met die afknapper uit je schooltijd, probeer dan eens de vernieuwde Wandelronde van Vlaanderen. Zo honoreer je ook het werk van onze ‘nalopers’.