Artikeldatabank

Het was van 2018 en de Tour des Volcans du Cantal geleden dat ons wandelgroepje nog eens op septemberavontuur trok. De keuze viel uiteindelijk op de Beaufortain, een middelhoog massief rondom het aardige stadje Beaufort. Vooral de verwachte panorama’s op de Mont Blanc deden ons lang vooraf dagdromen.

Onze eerste huttentocht was “boenke d’erop”, zoals ze bij ons zeggen. Vier wandeldagen van de ene rifugio naar de andere, onderweg genietend van het prachtige decor van de Dolomieten. Een zware inspanning door het vele stijgen en dalen, maar ook ontspannend dankzij de gezellige avonden in de hutten. Kortom, een perfecte teambuilding voor ons gezin.

Er was sneeuw voorspeld, dus smeerden we onze wandelschoenen in om vier dagen de winterse elementen te trotseren, vanuit Ronse oostwaarts over Geraardsbergen bijna tot Ninove en terug westwaarts richting Zottegem. Meer hoogtemeters kan je in Oost-Vlaanderen niet vinden.

Op zoek naar een korte trektocht dichtbij en toch ver weg van de bewoonde wereld? Dan ben je in het Hertogenwald op de juiste plek. Op stafkaart stippelde ik een traject van 75 km uit, inclusief twee overnachtingen op een bivakzone. De route begint en eindigt in Eupen en is een aanrader voor elk seizoen, ook in de winter.

Na een tocht langs de verlaten invasiestranden van Normandië in 2019 treden mijn broer en ik opnieuw in de sporen van de ‘101st Airborne Easy Company‘, dit keer in de regio rond Bastogne, en in gezelschap van onze zus. Met trajecten van de GR 14, GR 15, GR 57, GR 151 en een stukje Eisleck trail puzzelen we onze wandellus in elkaar.

Van jongs af stapte Jelle in de voetsporen van zijn vader door alle uithoeken van Limburg. Op die manier kreeg hij de liefde voor de natuur en voor het wandelen mee. Lange tijd koos hij voor luswandelingen, pas recent kwam daar GR bij. Zijn eerste uitdaging werd de GR 5A en na de eerste etappe was hij meteen verkocht.

Lang voor de operatie vaccinatie volop in gang zou schieten had ik mijn spuitje al gehad. De formule was eenvoudig: GR 128 + GR 126. In gewone mensentaal: een wandeling van thuis in Gent naar Brussel. Een heerlijke symfonie met talloze verhaallijnen langsheen stadspleinen, bossen en glibberige dijken.

Het noorden van de Streek-GR Hageland ligt in een overgangsgebied. Kijk je noordwaarts, dan zie je de Kempen liggen. Draai je zuidwaarts, dan ontdek je het glooiende Hageland. Wij knopen onze wandelschoenen voor een tweedaagse tussen Sint-Pieters-Rode en Scherpenheuvel, met een overnachting bij Hans en Jasmina in Rillaar.

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen tussen Brussegem en Relegem kwam ik vaak markeringen van de GR 126 tegen. Maar waar begint die eigenlijk? En waar wandel je naartoe? Een beetje opzoekingswerk later was ik verkocht. Wat een fantastische tocht zou dat zijn: van thuis tot aan de Semois, langs een stukje Maas met zovele jeugdherinneringen.

Over een lengte van 40 km vormt de Maas de grens tussen Nederland en België. Dertig jaar lang mocht de rivier gewoon haar gang gaan en zo ontstond - met een beetje hulp van de mens – het ongeëvenaarde RivierPark Maasvallei. Vol verbazing en bewondering doorkruisten we dit natuurgebied op de nieuwe langeafstandswandeling.

Aan de blootgelegde bron van de Semois kijkt een oud Romeins beeld me aan. Zichzelf lavend aan het water wacht hij geduldig af welke richting ik kies. Linksaf start de populaire GR 16 die de loop van de Semois volgt, rechtdoor de minder belopen GR 15 richting Monschau. Ik beloof voor de GR 16 op een later moment terug te komen, geef de versteende Romein een knipoog en vertrek rechtdoor.

Van Leuven tot Aarschot twee etappes van de deels vernieuwde Streek-GR Hageland verkennen, dat is het plan. Een pittig plan, want de streek blijkt meer te glooien dan gedacht.

Tussen Ronse en Bergen, ingeklemd tussen de Vlaamse Ardennen en de Borinage, bevindt zich een verborgen parel. Een vakantieparadijs, nog niet platgetreden door hordes toeristen, door de eeuwen heen gevormd voor de wandelaar die de eenzaamheid opzoekt. Ik wandelde door het noordelijke deel, Le Pays des Colinnes, van Ronse tot Ath via de GR 129.

De korte treinrit van Leuven naar Sint-Joris-Weert brengt me meteen in de juiste stemming. Door het raam zie ik de ongerepte Dijlevallei voorbijglijden, een groen lappendeken van weilanden, bosjes en kleine en grote waterplassen. Straks zal ik in omgekeerde richting wandelen, stroomafwaarts richting Leuven. Drie dagen de Streek-GR Dijleland volgen tot in Mechelen, dat is het plan.

De eerste keer dat ik met mijn twee kleinzoons op stap ging, was reuze meegevallen. Dus smeedden we nieuwe plannen. Ons opzet: verblijven in een jeugdherberg en enkele dagen stappen langs GR-paden. Tweede voorwaarde: we moesten makkelijk ter plaatse raken met het openbaar vervoer. We namen een kaart van de Ardennen en kozen we voor GR5 en GR56. Onze uitvalsbasis zou de jeugdherberg van Sankt-Vith worden. Voor de uitwerking deden we een beroep op de topografi sche kaart nr 56 (Vielsalm) en de Topogids Cantons De L’Est GR 56.

De lucht is strak blauw als we in de belbus van Ieper naar Kemmel zitten. De GR 5A is het startpunt van onze drieweekse wandeltocht door België. Wat meteen opvalt zijn de vele oorlogskerkhoven en de eindeloze rijen witte kruisen, herinneringen aan de waanzin van de. grote oorlog.

Waarom was het eiland Bardsey voor de Keltische pelgrims het voorportaal van de hemel? Waarom trokken ze er met duizenden naartoe om er biddend hun laatste jaren door te brengen? Christina Bloem vond het antwoord niet, maar ontdekte wel een schitterende wandelroute.

Al eeuwenlang beklimmen pelgrims de 3.558 m hoge Rocciamelone om er te bidden bij de Madonna della Neve. Ignace Fermont klom in hun voetsporen naar het hoogste bedevaartsoord van Europa.

Ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan en het heilige Jacobusjaar 2010 ontwikkelde het Vlaamse Compostelagenootschap vier nieuwe pelgrimswegen door België. Christina Bloem verkende de Via Monastica.

George Nelis wandelde een nieuwe etappe in zijn ‘Tour des Trappistes’ en verkende meteen de vernieuwde GR 16.

Wandelen in de sneeuw, het kon vorige winter ook in België. Gilbert Bastiaensen verkende de GR 563.