Artikeldatabank

Bij het strand aan de Av. de la Armada Espagnola in Benidorm mogen ze hun tenten niet opslaan, maar op een heuvel landinwaarts met zicht op de Middellandse Zee vinden ze hun mooiste kampplaats ooit. In Guadelest worden ze een illusie armer: in West-Europa leven geen mensen meer in spelonken. En Spaanse priesters zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam, zeker als je hen tegemoet treedt in de juiste outfit.

De eerste cols worden vlot overwonnen. Het is geen probleem om na de inspanningen van een goede nachtrust te genieten. De pastoor, de burgemeester en het schoolhoofd helpen altijd een slaapplaats zoeken. En met hoeveel man kan je eten aan een meloen van 9 kg? Als de Russen die niet komen opeisen welteverstaan.

Exact een jaar geleden lanceerde Grote Routepaden op de Fiets en Wandelbeurs de Grensroute, een gloednieuwe verkenning van het complete Belgisch-Nederlandse grensgebied. Met als extra pigment de talrijke reconstructies van de Dodendraad, een herinnering aan turbulente tijden tijdens WOI. Afgelopen zomer fietsten Nathalie en Hilde deze 540 km lange route en leerden zij hun eigen land beter kennen.

Kronkelende riviervalleien in Tsjechië, voorbijglijdende vale gieren in Kroatië, zingende minaretten in de Bosnische avondschemering, fietstassen vol vijgen en mandarijnen in Montenegro en wakker worden onder een laag sneeuw in Frankrijk. Beelden genoeg om vijf maanden trappen samen te vatten.

Negen dagen fietsen in eigen land, hoe maken we daar een aangename zomertoer van? De oplossing kwam snel: een echte Ronde van België, met trappistenabdijen als etappe plaatsen. Want hoe kan je beter een zomerse fietsdag afsluiten dan met wat er binnen die abdijmuren wordt gebrouwen?

Mijn fiets tegen een paaltje op de camino richting Santiago de Compostela. De foto werd genomen tijdens een plaspauze, op het mooiste stuk van de tocht, de beklimming naar Cruz de Ferro. De tekening is één van de eerste die ik maakte om deze unieke pelgrimservaring te herbeleven en te delen.

De hemel ligt in de Pyreneeën. Maar een voorbeeldig leven zal niet volstaan om er toegang te krijgen. De Porta del Cel of Poort van de Hemel ligt vol rotsblokken. Trek er liefst in groep naartoe, voorzie een flinke voorraad pleisters, steek een brace in je rugzak en hoed je voor een gescheurde broek.

In de middeleeuwen waren de Hanzesteden bloeiende handelscentra, met elkaar verbonden door waterwegen. Tegenwoordig hoef je niet meer aan boord van een schip te gaan om ze te bezoeken. Ook op de fiets kan je hun rijke geschiedenis herbeleven en genieten van het vele groen.

Belofte maakt schuld, dus bezegel ik mijn verbond met de Rijn met een hangslot aan de spoorwegbrug in Keulen. Van kleine bergbeek en ijzige gletsjerrivier heb ik haar zien groeien tot een statige, fiere stroom. Benieuwd welke gedaantewisseling ze deze keer toont.

Heb je een dochter die in Berlijn woont én zwanger is? Dan plan je toch gewoon je fietsvakantie in de buurt. In ons geval een sportieve, avontuurlijke drielandentrip, met een bezoek aan de Oost-Europese cultuursteden Poznan, Wroclaw, Praag en Dresden. Een aanrader, ook voor mensen zonder zwangere dochter!

Luchthaven, Sevilla. Twee grote dozen rollen van de band. Onze fietsen zijn zonder moeilijkheden aangekomen. Ons doel is de tocht van de voorbije twee jaar verder te zetten. Vanuit Leuven reden we via Barcelona naar Sevilla. Dit jaar draaien we terug noordwaarts richting Santiago de Compostela, langs de Via de la Plata.

In de zomer van 2015 fietsten we vanuit Gent via de Noordzeeroute LF 1 naar Den Haag. Terugkeren deden we langs Biesbosch. Vorige zomer stond het vervolg op het programma: vanuit Den Haag verder noordwaarts en via twee Waddeneilanden naar eindbestemming Groningen

Na eerdere fietsvakanties in Denemarken, Nederland en Duitsland namen we ons voor om in de zomer een grote tocht te maken richting Bremen. Op de oever van de Weser zouden we de Sprookjesroute volgen, langs stadjes en steden die het decor vormen voor de wondere wereld van de gebroeders Grimm.

Papa droomde al ongeveer zijn hele leven van een fietstocht naar Santiago de Compostela. Maar elk jaar bracht wel een nieuw excuus om het niet te doen. Tot mijn broer en ik de koppen bij elkaar staken om daar verandering in te brengen.

Twintig jaar geleden trok ik op prospectie naar Vlieland en Terschelling voor de verre voorganger van Op Weg, later fietsten we met kinderen en kleinkinderen op Texel. De aantrekkingskracht van de Wadden bleek te sterk en de mooie nazomer van 2016 trok ons opnieuw noordwaarts.