Artikeldatabank

De Aubrac is wellicht het best bewaarde wandelgeheim van Frankrijk, maar daar komt stilaan verandering in. De Chemin de Saint-Jacques trekt steeds vaker vanuit Le Puy en Velay een streep van al dan niet vrome bedevaarders door de hoogvlakte, en ook de Tour des Monts d’Aubrac ontsluit de streek. Ruim 200 km stapgenot, verdeeld over de GRP en de GR’s 6, 60 en 65.

Een aanrader voor iedereen die een beetje getraind is. De GTA of Grande Traversée des Ardennes is een echte wandelklassieker. Het pad door de centrale Ardennen van La Roche tot Bouillon verbindt de mooie valleien van de Ourthe, de Lesse, de Lhomme en de Semois, allemaal zijrivieren van de Maas.

Er werd een indian summer aangekondigd, dus twijfel ik niet lang. Op vrijdagochtend rijd ik na een fijn ontbijt met het gezin naar Beforterheed, net boven Beaufort. De route die ik zal volgen is grotendeels gebaseerd op bestaande wandelroutes, met her en der een niet gemarkeerd stukje, kwestie van het een beetje uitdagend te maken.

Lente 2020. Het land is op slot. Het West-Vlaams beton ben ik meer dan beu. Waar is de uitgang? Samen met goeie vrienden besluiten we de GRP 571 uit te testen. Van Gouvy naar Aywaille. "Tsjoolen" zoals vroeger met tent, vuurtje en slaapzak doen we niet meer. Dus moeten we op zoek naar onderdak.

Het noorden van de Streek-GR Hageland ligt in een overgangsgebied. Kijk je noordwaarts, dan zie je de Kempen liggen. Draai je zuidwaarts, dan ontdek je het glooiende Hageland. Wij knopen onze wandelschoenen voor een tweedaagse tussen Sint-Pieters-Rode en Scherpenheuvel, met een overnachting bij Hans en Jasmina in Rillaar.

Een tegenslag zie je best als een bocht in je parcours die leidt naar een mooiere route. Onze tegenslag: wegens de lockdown konden we niet gaan stappen in de Hoge Kaukasus in Georgië. Onze bonus: een onvergetelijke zesdaagse staptocht door het Franse Nationaal Park ‘Les Ecrins’.

Onze slaapplek voor één nacht is een stokoude, maar helemaal opgeknapte hoeve in het centrum van Millen, vlak bij de taalgrens. Robert en Jana van hoevehotel De Zwarte Stok zijn al meer dan 25 jaar gewoon om wandelgasten te verwennen en GR-verhalen met hen uit te wisselen.

Het is een beetje verwarrend: Klausen is Chiusa, Bolzano is Bozen. Hier in Zuid-Tirol hebben alle steden een dubbele naam, een erfenis uit de Eerste Wereldoorlog toen de regio overging van Oostenrijkse in Italiaanse handen. Vandaag combineert de streek de schilderachtigheid van de Oostenrijkse Alpen met de uitstekende Italiaanse keuken.

De Pyreneeën zijn nog altijd één van de meest aantrekkelijke wandelgebieden van Europa. Recentelijk kwamen er naast de gekende GR-paden een aantal luswandelingen bij. De nieuwste telg is de Senda de Camille, die 112 km lang flirt met de Frans-Spaanse grens. Het Parc National des Pyrénées en het Parque Natural de Los Valles Occidentales zijn gastheer en we kijken uit naar Camille, de laatste inheemse bruine beer van de Pyreneeën.

Bij mooi weer is het aan zee vaak een drukte van jewelste. Maar na het grote zomerverlof valt de Belgische kust in een diepe winterslaap. Terrasjes sluiten, strandhuisjes en pop-up bars worden afgebroken. De zee, de wind en het zand krijgen vrij spel. Het ideale seizoen voor een stevige natuurwandeling.

Met een verlengd weekend voor de boeg was het snel duidelijk, we zouden nog even de natuur intrekken. Het eerste plan was de Maasduinen, maar natuurlijk gingen we voor een ander plan: een tripje met de tent door de vallei van de Ninglinspo.

Op de drie kilometer lange dijk langs de Handzamevaart op weg naar Diksmuide kan ik het treurende ouderpaar op het Duitse kerkhof in Vladslo niet uit mijn hoofd zetten. En het ene beeld roept het andere op. Tijd om de film terug te spoelen.

De Calestienne is een smalle strook kalksteenrotsen die zich uitstrekt vanuit Frankrijk over Chimay, Couvin en Givet tot ‘grottengemeenten’ Han-sur-Lesse en Remouchamps. De strook ontstond zo’n 400 miljoen jaar geleden toen onze contreien onder de zeespiegel lagen. De heuvels of ‘tiennes’ zijn overblijvende koraalriffen. Met wat geluk vind je er nog fossielen op je wandelpad.

Een schoonheidsprijs zal GR 131 misschien nooit wegkapen, maar een paar mooie karaktertrekken maken het zeker de moeite om het pad beter te leren kennen. Tussen Ruddervoorde en Vladslo lijkt Vlaanderen wel voor de helft bebost.

Voor hun villa's en badhuizen in de provinciehoofdstad Colonia Claudia Ara Agrippinensium (Keulen) wilden de Romeinen enkel het beste water. Daarom legden ze van bijna 100 km verderop in de Eifel een leidingnet aan. Wat er vandaag nog rest van dit ongelooflijk staaltje technisch vernuft, ontdekten we op de Römerkanal Wanderweg.

Tijdens de aardrijkskundeles op school leerden we dat de waterval van Schaffhausen de hoogste van Europa is. Ik had er massa’s foto’s van gezien en wou al jaren dit natuurwonder ook eens in werkelijkheid zien. Het was er nooit van gekomen, maar op tocht op de Via Rhenana kreeg ik eindelijk mijn kans.