Artikeldatabank

Van uitstel komt niet altijd afstel. Na zoveel jaren van plannen gaat mijn jongensdroom om naar de Noordkaap te fietsen in vervulling. Omdat de coronabarometer de goede kant opgaat en mijn baas instemt met drie maanden vakantie kan ik de nodige voorbereidingen treffen: de route uitstippelen, de eerste slaapplaatsen vastleggen en puzzelen en wegen om mijn fiets zo minimaal mogelijk te bepakken.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Deel twee van mijn LEJOG-verhaal start aan de Schotse grens.

Een dobberman of een chihuahua? Katholiek of protestant? Zandvoort of Bach? Coureurs of oldtimers? Wel of niet met een motortje? Op de fiets van Gent naar Haarlem is het vaak het één of het ander. Maar er rijzen ook andere vragen.

Het prachtige Duitse woord Fernweh gaat over heimwee naar plekken waar je nog nooit geweest bent. Na een tijdje thuis zitten had een kriebelende nervositeit vol Fernweh ons weer te pakken en besloten we om nog eens met een tweewieler op stap te gaan. Van het lange Hemelvaartweekend maakten we gebruik om tot het district Bos en Lommer in de stad van de Mokumers te fietsen.

Duizenden kilometers fietsen, wekenlang onderweg zijn en overnachten in een klein tentje, ik krijg het thuis niet meer verkocht. Nu we de 65 voorbij zijn, kijken we met plezier terug op deze ervaringen. Maar tegelijk laat de fiets ons niet los. In de zomer van 2021 combineerden we vier Nederlandse langeafstandsroutes tot één mooie fietsvakantie.

In november 2021 fietste ik samen met Jan, Bart en Guy naar het Schotse Glasgow. Daar kwamen we net op tijd aan om deel te nemen aan één van de klimaatmarsen tijdens de 26ste internationale Klimaattop (COP26) van de Verenigde Naties. Tijdens ons retourtje Glasgow trotseerden we niet alleen de grillen van de Noord-Engelse en Schotse natuur. Ook onze eigen fratsen speelden ons parten, maar dat maakte het avontuur alleen maar groter.

Als fervente outdoorliefhebbers wilden we na het hiken en packraften ook eens van een fietsavontuur proeven. Katrien hakte de knoop door – “Gewoon doen!” – en al snel kwam het traject Antwerpen - Berlijn uit de spreekwoordelijke bus.

Wanneer ik fietsend reis, wil ik rust en toch afwisseling. Drenthe heeft het allemaal. De provincie onderscheidt zich door zijn waterrijke natuur en het grootste moerasgebied van Nederland, met bossen, heide, vennen en veen. Een ommetje langs Groningen, voldoende horeca en kwaliteitsvolle logiesmogelijkheden maakten het geheel “helemaal goed”.

Door diverse LF-routes met klinkende namen als Zuiderzeeroute, Hanzeroute en Rijnfietsroute aan elkaar te rijgen, trappen we een lus rondom de Veluwe en doen we stedelijke parels als Utrecht, Amersfoort, Zwolle en Arnhem aan. Het wordt een sportieve vakantie met natuur, cultuur en gezellige rustplekjes.

Na onze fietsreis in de Alpen willen we deze zomer graag zee. Ik vind prachtige plekjes in Engeland, Ierland of Schotland, maar de kinderen vragen uitdrukkelijk om niet te veel klimwerk. Tot mijn oog op de Buiten-Hebriden valt. We zijn allemaal meteen dolverliefd na het zien van de eerste plaatjes en bestellen nog diezelfde dag de kaart van de Hebridean Way.

Exact een jaar geleden lanceerde Grote Routepaden op de Fiets en Wandelbeurs de Grensroute, een gloednieuwe verkenning van het complete Belgisch-Nederlandse grensgebied. Met als extra pigment de talrijke reconstructies van de Dodendraad, een herinnering aan turbulente tijden tijdens WOI. Afgelopen zomer fietsten Nathalie en Hilde deze 540 km lange route en leerden zij hun eigen land beter kennen.

Vorige zomer fietsten we door het zuidwesten van Nederland. Deze keer staat ons stuur in zuidoostelijke richting. De weg is uitgestippeld, logies vastgelegd, de benen ingesmeerd. We gaan heel veel veerboten nodig hebben om de talrijke rivieren en kanalen over te steken en nemen alvast ook ons zwemgerief mee.

Nu de kinderen in hun tienerjaren komen, merken we dat ze makkelijker te motiveren zijn voor een fiets- dan een wandelvakantie. Vrouwlief stelde maar één voorwaarde: een vlak parcours. Dat vonden we in Flevoland, Nederlands jongste provincie: man-made land, dik vier meter onder het zeeniveau.

WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1974. Dag 17 van onze fietsreis naar Schotland en de enige jeugdherberg op het eiland Skye blijkt volzet te zijn. Maar de jeugdherbergvader schudt een oplossing uit zijn mouw. Zijn assistent woont een congres bij in Edinburgh. Diens kamertje mogen we gebruiken. Een heel klein kamertje met een eenpersoonsbed is het, net groot genoeg om naast het bed de matras op de vloer te leggen en zo twee slaapplekken te creëren.

Een reis per fiets naar Schotland is wat Jean en ik voor ogen hebben. Wales willen we bezoeken, Peak District, Lake District, de Schotse Highlands – helemaal tot in John o’ Groats nog wel. Enkele duizenden kilometers dus, met alle voorzieningen voor eten, drinken en slapen op het bagagerekje. Vier tot vijf weken trekken we daarvoor uit.

2018 is net begonnen. Goede voornemens heb ik meestal niet, maar er wordt er één in mijn schoot geworpen. Oscar en ik zijn al maanden bezig met het plannen van een gezinssabbatical met onze kinderen. We richten ons al een tijd op Australië per camper. Maar ineens krijg ik buikpijn van het idee dat we met zijn vieren de hele wereld overvliegen (met een hoop CO2-uitstoot en een jetlag), terwijl Europa aan onze voeten ligt. En als we toch zo’n fijne nieuwe elektrische bakfiets hebben, kunnen we daarmee ook wel naar Zuid-Europa fietsen, toch?

De voorbije drie jaren fietsten we Vlaanderen rond met de Vlaanderen fietsroute. Voor deze zomer richtten we onze blikken met enig voorbehoud noordwaarts: naar Nederland. Vlak, eentonig, fietspaden wel apart maar langs drukke wegen, vooroordelen genoeg. Niets van dat alles bleek waar.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.