Artikeldatabank

In een rotvaart zoeft de hogesnelheidstrein mij van Tanger naar Marrakesh. De bus brengt me rustig verder tot Agadir, waar ik mijn kameraden uit België ontmoet. Samen trekken we vijf dagen door de Anti-Atlas, het zuiden van het Atlasgebergte.

Het is best vreemd, zo’n driehoekig plateau dat 50 m boven de rest van Vlaanderen uitsteekt. Waarom zijn de Hoge Kempen eigenlijk zo hoog? De verklaring zit hem in de opmerkelijke geologische geschiedenis van deze prachtige wandelstreek. En die begint bij de ijstijden …

De nieuwe topogids van de GR 120 Littoral des Hauts-de-France lag in de boekenkast en alle huisgenoten waren op kamp of op reis. Meer had ik niet nodig voor een korte wandelvakantie dicht bij huis. Op vier dagen tijd wandelde ik van De Panne naar Calais door het land van de Ch’tis (de bewoners van Hauts-de-France), waar Franse filmsterren zich thuis voelen en je hier en daar nog een woordje Nederlands hoort.

Omdat Finland onze blinde vlek was in Scandinavië en we een lange vakantiezomer hadden, laadden we al ons kampeermateriaal in de wagen en reden naar Travemünde in Duitsland. Een ferry bracht ons naar Helsinki en een nachttrein naar Rovaniemi. Nog 250 km noordelijker wachtte Hetta, het startpunt van onze trektocht.

De Loirevallei moeten we de lezers van Op Weg niet voorstellen, maar de Loir – zonder e – doet waarschijnlijk minder belletjes rinkelen. Deze zijrivier van de Sarthe mondt uiteindelijk wel uit in de Loire, maar heeft een heel eigen karakter. Boomgaarden, bossen en kleinschalige wijngaarden typeren deze streek, die in 2019 een eigen ‘GR de Pays’ kreeg.

Alles begon in 2005 met het avontuurlijke idee om de Kilimanjaro te beklimmen. Sindsdien is een meerdaagse tocht ‘met de moaten’ een jaarlijkse traditie. Voor aflevering 17, vier dagen Schluchtensteig, zijn we acht man sterk.

Begin september, aan het einde van de extreem warme en droge zomer van 2022, trokken we naar de Zwitserse Jura voor een tocht op de Regionale Wandelroute 95 ‘Au fil du Doubs’. We ontdekten schitterende landschappen, maar moesten ook constateren dat de luimen van moeder natuur heel grillig kunnen zijn.

Toegegeven, alpiene toestanden zal je niet aantreffen in ‘La Suisse Normande’, een streek ten zuiden van Caen. Maar de grillige rotsformaties langs de Orne vormen wel een pittoresk en uitdagend wandeldecor. De Streek-GR die er de mooiste plekjes aan elkaar rijgt, werd eind 2022 zelfs uitgeroepen tot ‘meest geliefde GR van Frankrijk’.

Elk jaar trekken Jan en ik voor enkele dagen op stap door het zuiden van het land. Wat begon met één overnachting in Onnezies is intussen uitgebreid tot een vijfdaagse. Afgelopen najaar stond de GR 17 op het programma, een verkenning van de Lesse en de Lomme.

Op de eerste natte dagen van een kurkdroge herfst – met een weelde aan paddenstoelen en nog evenveel kleurrijke bladeren aan de bomen als op de grond – testten wij de vernieuwde National Park Trail uit.

Toen ik eind 2021 in het wandelnieuws van Op Weg een kort stukje las over de nieuwe gids van het Dutch Mountain Trail en zijn Seven Summits, zag ik meteen een mooie uitdaging. Niet veel later lag het boekje op mijn keukentafeltje te blinken. Bleef de vraag: wie wil er mee?

“We willen onze eigen sterktes en zwaktes ontdekken, mensen ontmoeten en genieten van de natuur. We willen onszelf en elkaar beter leren kennen. Maar we willen vooral ‘de vergeten geschiedenis’ van vele Belgische vluchtelingen verbinden aan onze eigen geschiedenis.”

Onze zoon vond de liefde en bezegelde dat met een uitbundig trouwfeest in het zuiden van Polen. Ons besluit was vlug genomen: op de terugweg zouden we even afwijken van de snelweg om te gaan wandelen op de Malerweg. Goed om te herstellen van de feestdagen ervoor …

Na een heel fijn feestje voor ons 10-jarig jubileum trekken we met ons drietjes naar Zwitserland. Na een prachtige rit door de Franse Jura komen we aan in Fleurier, niet ver van het Meer van Neuchâtel. Nog een pizza of pasta en we kunnen meteen vertrekken.

Tussen de abdij van Fontenay en de basiliek van Vézelay loopt de prachtige GR 213A door zes riviervalleien en over eindeloos golvende heuvels. Bij thuiskomst begrijpen we beter waarom de abdij zo’n sobere aanblik biedt terwijl de basiliek vol sprankelende versieringen hoog op een heuveltop schittert.

Saint-Omer lijkt wel een Vlaamse kunststad in Frankrijk. Ook de regio rondom het stadje lijkt Vlaams. Langs de Streek-GR Tour de l’Audomarois wandelden we afwisselend door waterrijke polders, langs glooiende akkers en in diepe wouden. Variatie troef in dit verrassend stukje Frankrijk.

Het was van 2018 en de Tour des Volcans du Cantal geleden dat ons wandelgroepje nog eens op septemberavontuur trok. De keuze viel uiteindelijk op de Beaufortain, een middelhoog massief rondom het aardige stadje Beaufort. Vooral de verwachte panorama’s op de Mont Blanc deden ons lang vooraf dagdromen.

Onze eerste huttentocht was “boenke d’erop”, zoals ze bij ons zeggen. Vier wandeldagen van de ene rifugio naar de andere, onderweg genietend van het prachtige decor van de Dolomieten. Een zware inspanning door het vele stijgen en dalen, maar ook ontspannend dankzij de gezellige avonden in de hutten. Kortom, een perfecte teambuilding voor ons gezin.

Op zoek naar een korte trektocht dichtbij en toch ver weg van de bewoonde wereld? Dan ben je in het Hertogenwald op de juiste plek. Op stafkaart stippelde ik een traject van 75 km uit, inclusief twee overnachtingen op een bivakzone. De route begint en eindigt in Eupen en is een aanrader voor elk seizoen, ook in de winter.

Na een tocht langs de verlaten invasiestranden van Normandië in 2019 treden mijn broer en ik opnieuw in de sporen van de ‘101st Airborne Easy Company‘, dit keer in de regio rond Bastogne, en in gezelschap van onze zus. Met trajecten van de GR 14, GR 15, GR 57, GR 151 en een stukje Eisleck trail puzzelen we onze wandellus in elkaar.

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen tussen Brussegem en Relegem kwam ik vaak markeringen van de GR 126 tegen. Maar waar begint die eigenlijk? En waar wandel je naartoe? Een beetje opzoekingswerk later was ik verkocht. Wat een fantastische tocht zou dat zijn: van thuis tot aan de Semois, langs een stukje Maas met zovele jeugdherinneringen.

We zouden met de kinderen naar het Verre Oosten vliegen. Corona stak daar een stokje voor en zo trokken we voor drie weken naar de Franse Westkust, naar Bretagne. Het plan was te starten met een trektocht van één week op de GR 34. De twee volgende weken zouden we dan de rest van de streek verkennen vanuit huurhuisjes op twee verschillende plaatsen.