Artikeldatabank

Een man gedreven door zijn wandelpassie. Voor op Jean-Marie Maquet begon het in zijn scoutstijd, en 45 jaar later, diep in de pensioenleeftijd, blijft hij nog altijd even enthousiast de Waalse paden verkennen.

“Je zal mij gemakkelijk vinden, ik woon langs GR 128 in Deurle”, had Lieven Vantieghem me aan de telefoon gezegd. Meteen de perfecte binnenkomer voor wat een boeiende babbel met een medestander èn tegelijk atypische GR-man zou worden.

Het wandelvirus bestaat wetenschappelijk niet maar fictief hoort het in het lange rijtje van de erfelijke virussen. Het beestje is overdraagbaar tussen generaties, maar wel absoluut goedaardig én doorgaans zeer welkom bij wie ‘besmet’ is. Vader en zoon Martin en Koen Meirlaen leveren het bewijs.

Aan elk GR-verhaal komt een einde, zelfs aan een heel GR-netwerk. Als wandelaar wordt je dan overspoeld door tegenstrijdige gevoelens, het post-GR-trauma. Maar zelfs wanneer de laatste bladzijde van de recentste topogids is omgeslagen, kan je altijd uitkijken naar een nieuw pad of een vernieuwde gids.

“Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Meng dat met de grilligheid van het landschap en je hebt een paradijs voor avontuurlijke trekkers.” Ook al skypend voel je meteen de passie waarmee de jonge Nederlander Sjoerd Tel over zijn tweede thuisland spreekt.