Artikeldatabank

Op je teentippen, met je neus hoog in de Schotse lucht ruik je de vage geur van gist en gemoute gerst. In de verte ontwaar je een pagodevormige schouw op het dak van de volgende whiskystokerij. Langs de Speyside Way wandelen doe je met al je zintuigen.

Is het resterende natuurschoon in het dichtbevolkte Vlaanderen nog een trektocht waard? Kunnen we niet beter verre horizonten opzoeken? Neen, verwondering over de dingen onderweg creëer jezelf. Wandelplezier zit tussen de oren. Een test, ergens tussen Schelde en Dender.

In de gloednieuwe gids met acht ‘treinwandeltochten’ langs Vlaamse GRpaden viel ons oog op de wandeling van Gontrode naar Munkzwalm. Geen spectaculaire streek, maar wie ervan houdt het landschap merkbaar te zien veranderen, zal aan dit rustig stukje Oost-Vlaanderen zeker aangename herinneringen overhouden.

Vier maanden zijn wij ‘op weg’ geweest. Via GR-paden en pelgrimspaden, van Puurs helemaal tot in Santiago de Compostela. Dagelijkse reflecties vonden hun weg naar het thuisfront, eerst via een blog, later in een boek. De fragmenten laten zien waar pelgrimeren echt om draait.

De Oostkantons charmeren de wandelaar het hele jaar door. Aan toeristische troeven geen gebrek, in deze uithoek van ons land. We ontdekken ze op het ritme van Vivaldi’s seizoenen: in een winterse mist, met het voorjaar in ons hoofd en onder een stralende zomerzon.

Op een bergtocht van Vlaanderen naar Frankrijk (en terug) valt veel te leren. Bijvoorbeeld dat je niet noodzakelijk naar buiten moet om van een landschap te genieten. Of dat meertaligheid geen vereiste is om een andere cultuur te beminnen. En hoe je een trappist kunt vervangen door… een kop thee.

Kunst in de open ruimte, je ziet het steeds vaker. Zo ook in Zuid-Limburg, waar Z33 in 2011 het project ‘pit’ startte. Sommige werken zijn één zomer te bezoeken, andere blijven een langere tijd staan. Zoals het inspirerende Untitled #158 van Aeneas Wilder.

In Vlaanderen valt er evenveel wandelplezier te beleven als in de Dolomieten. Ik heb deze stelling proefondervindelijk voor mezelf bewezen langs enkele Oost-Vlaamse GR-paden. Zoek het geluk niet te ver, het ligt soms op een boogscheut van je voordeur. Of de vogels onderweg blauw zijn of goudgeel doet er niet toe.

In 1843 reisden drie deftige Drentse heren per koets naar het Duitse kuuroord Bad Bentheim. Ze leden aan podagra, voetjicht, en hoopten dat het geneeskrachtige water hen zou genezen. Na drie maanden kuren waren ze van hun kwaal verlost en uit blijdschap liepen ze terug naar Coevorden.

Pas in 2012 veroverde Herentals zich een plaatsje op de GR-wandelkaarten, maar het deed dat meteen in stijl. Het stadje nestelde zich pal op de beroemde GR 5 en werd daardoor ook nog eens de draaispil van de splinternieuwe Streek-GR Kempen. In logistiek jargon klinkt het zo: Herentals is nu een belangrijke hub in het GR-netwerk.

Een biljartvlakke, 100 km lange GR met als (wit-)rode draad een klein beekje dat een uitdijende rivier wordt: GR 130, beter bekend als GR-IJzer, is de ideale meerdaagse trektocht voor beginnende of minder getrainde langeafstandswandelaars.

Of we een idee hadden voor een geboortecadeau? Kleren, speelgoed of meubels, dat hadden we al genoeg voor nummertje drie. Maar Linde mee op ‘wandel’vakantie nemen naar de Ardennen, dat zagen we wel zitten. En zo kregen we een bon voor een verblijf in vakantiecentrum Ol fosse d’Outh, goed voor vier dagen buitenlucht vlakbij Houffalize.

Met het GR 5A pad is de kans groot dat we onze 70 km lange zandbak voortaan met andere ogen gaan bekijken. Zon hoeft voor ons zelfs niet, als er maar een stevige bries staat om het drukke massatoerisme helemaal weg te blazen. Extraatjes zoals een bio-peeling, een jodiumshot en een mooi bruin of rozig blozend tintje krijgen we er gratis bij.

Op zoek naar een treinwandeling in de provincie Namen? Op GR 126 tussen Namen en Gedinne kan je maar liefst 120 km stappen van het ene treinstation naar het volgende. Een unieke kans om een GR-traject onafgebroken over een langere afstand te beleven.

Meer dan de helft onverharde paden, minder dan 20% verharde wegen, 44 uitzichtpunten en 29 natuurgebieden. Het zijn indrukwekkende cijfers voor een wandelpad. Het nieuwe Escapardenne Eisleck Trail is dan ook in meerdere opzichten baanbrekend.

De Salm is zeker niet de meest spectaculaire Ardennenrivier, maar wat het kabbelende water in de loop der tijden van de streek gemaakt heeft, behoort tot het betere Belgische landschapswerk. Met drie stationnetjes op spoorlijn 42 en twee dagwandelingen op GR 571 kan je de Salmvallei makkelijk zelf ontdekken.

Hoe overleef je de natste lentedagen sinds mensenheugnis? Daar bestaat een recept voor. En het is in boekvorm uitgegeven: de nieuwe topogids Streek-GR Groene Gordel. Het gerecht zelf, de uitstekend bewegwijzerde GR, is ook klaar voor degustatie. En als het weer te guur wordt, zijn de dorpscafés altijd open en de Brusselse kroegen nooit veraf.

De enige Vlaamse provincie waar we met deze rubriek nog geen Trein-GR-Spoor door trokken is Limburg. Met de Kempen, de Voerstreek, de fruitstreek en tal van GR’s dachten we keuze zat te hebben. Maar de ijzeren sporen laten zich niet zomaar plooien naar al die toeristische trekpleisters. Uiteindelijk kwamen we terecht in een veel minder bekend, maar daarom niet minder interessant stukje Limburg.

Tijl Uilenspiegel was een vat vol fratsen. Vrolijk dansen als het regent, triest zijn als de zon schijnt. Of een heel leger in de val lokken. Wie in zijn voetsporen wil treden op de Streek-GR die naar hem genoemd is, past dus maar beter op zijn tellen. Of voorziet zich op zijn minst van een degelijke wandelkaart.

100 jaar geleden vormde het Vlaamse landschap het decor voor vier lange jaren van eindeloze ellende. Met een themagids wil Grote Routepaden wandelaars begeleiden langs de sporen van die Groote Oorlog. In de voetsporen treden van de soldaten en onderweg graven en monumenten bezoeken is een passende manier om hun nagedachtenis te eren en hun offer te gedenken.

In drie etappes volgen we de Semois van de bron in Aarlen tot Florenville. Het traject via GR 16 balanceert op de rand van de Ardennen en Belgisch Lotharingen. Geniet van de rustige Gaumestreek met haar typische dorpen, bewonder de eerste meanders van de rivier en probeer om nog voor Florenville al niet te staan duizelen op een rotspunt hoog boven het water.

Op de Dam in Amsterdam ga ik op zoek naar een wandelboom. Eén van zijn takken zou richting Brussel en Parijs moeten wijzen, als startpunt van GR 12, in Nederland beter bekend als het Graaf Floris V-wandelpad. Maar er is hier nergens een boom geplant. Gelukkig weet ik de weg.

Zin in een glas bier op het Schotse schiereiland Knoydart? Dat kan in The Old Forge. Officieel de meest afgelegen pub van Groot-Brittannië. Er bestaan drie mogelijkheden om er te geraken: de boot, de helikopter of – zoals wij deden – twee dagen flink doorstappen door één van de mooiste stukjes Schotland.

Als laatste buswandeltip in een rij van tien zoeken we de golvende akkers van Waals-Brabant op. Sierlijk kronkelende veldwegen rijgen imposante vierkanthoeves, dorpen en gehuchten aan mekaar. Een mooie en ontspannende afsluiter in een streek waar we nooit zouden komen als de wit-rode GR-streepjes ons niet gelokt hadden.

Niemand heeft nog een excuus om een meerdaagse Grote Route uit te stellen. De nieuwe wandelgids GR 12 is immers gesneden brood. Het traject is vlot bereikbaar met openbaar vervoer, er is logies in overvloed, het belevingsgehalte is hoog voor jong en oud en op het Atomium staat geen einddatum. Al weet je dat laatste nooit, dus begin er maar aan.

St Cuthbert’s Way, een pelgrimsroute door het grensgebied van Engeland en Schotland, is een wandelpareltje. Alles wat je wenst krijg je binnen 100 km: weidse landschappen, fraaie ruïnes, weinig asfalt, veel cultuur en vooral een spectaculaire finale: een stukje wadlopen naar het betoverende Holy Island.

De Semois is beslist een van de mooiste rivieren in Wallonië. Het GR 16 pad volgt de rivier van de bron in Aarlen tot de monding in de Maas bij Monthermé.

Wanneer Maaike en Koen mij even alleen laten loop ik stiekem de ‘grote’ GR én de Streek-GR, beide in de andere richting nu. Ter controle. Ook die bewegwijzering blijkt perfect in orde. De wandelbomen in hun tuin leiden mij langs een subliem voorbeeld van een ‘premium’-wandeling. Het enige wat ontbreekt is een pianoconcerto met de route als thema.