Artikeldatabank

In dit tijdschrift stonden al odes aan de Maas, de Rijn en de Loire. Ooit schreef een redacteur een brief aan zijn geliefde Somme. Al die rivieren hebben echter jaagpaden, de Moldau nauwelijks. Ons verhaal is hobbeliger. Zoals sommige beroemde muziekstukken

Sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te fietsen, konden we Berlijn, Amsterdam en Luxemburg al afvinken. Er was wat twijfel bij Katrien wegens wat stijgen en dalen, maar het werd tijd om Londen in het vizier te nemen.

Toby Lauwerier fietste ruim 4500 kilometer van Gent naar Athene. Op amper 29 fietsdagen doorkruiste hij 14 landen. Zijn persoonlijk motto: #neverstopriding. In zijn blogposts deelde hij dagelijks enkele snelle indrukken met de endorfine van de dag nog in het lijf.

Onderweg in de trein zien we de Ardennen opdoemen. Als beginnende fietstrekker vind ik die heuvels best imposant, maar gelukkig zullen we meteen de Maas opzoeken en richting Nederland draaien. Daarom gooi ik graag enkele stellingen over fietsen bij onze noorderburen in de lezersgroep. Eens zien of ze ontkracht of bevestigd werden!

Geïnspireerd door een route uitgestippeld door Guy Raskin, springen we op 13 mei 2022 op de fiets in Rome. De volledige tocht naar huis zal 3 maanden duren. Ons eerste doel: de Dolomieten.

Wat in 2020 een zachte overgang van het beroepsleven naar het pensioen moest worden, ging uiteindelijk pas eind april 2022 van start: een fietsreis naar Rome. Op de ‘Santos onder de mountainbikes’, mijn Devinci Django, in combinatie met een Bob Ibex aanhanger stond ik 31 fietsdagen en 3 rustdagen later waar ik wou zijn.

Naar de Bodensee fietsen kan via de Rijnvallei en de waterval van Schaffhausen. Maar wie wat meer afwisseling wil, kan zich voortaan laten leiden door de Zwarte Woudenroute: via de Eifel, langs de Saar en door de Kromme Elzas en het Zwarte Woud. Zo kom je onderweg op plaatsen die je zelf nooit had gevonden.

Onder een blauwe Deense hemel maak ik de oversteek van het Skagerrak richting Noorse kust. De kleurrijke houten huizen van Kristiansand schitteren in de noordse zon. Wat een mooi begin voor het tweede deel van mijn tocht naar de Noordkaap.

Onze startplaats, het kleine stadje Dannenberg, bepaalden we bij toeval. Maar wanneer we via een lokale route van de camping naar de Elbe fietsen, vallen de grote, traditionele boerenhoven meteen op. Geen dakpannen en bakstenen, maar rieten daken en houtwerk. We zitten meteen in Duitse sferen.

Zo vertelt de wind Door de takken, Zonder het te weten, Iets vaags En gelukkigs.

Van uitstel komt niet altijd afstel. Na zoveel jaren van plannen gaat mijn jongensdroom om naar de Noordkaap te fietsen in vervulling. Omdat de coronabarometer de goede kant opgaat en mijn baas instemt met drie maanden vakantie kan ik de nodige voorbereidingen treffen: de route uitstippelen, de eerste slaapplaatsen vastleggen en puzzelen en wegen om mijn fiets zo minimaal mogelijk te bepakken.

Vier aanloopdagen op de Véloire en de EuroVelo 6 bleken een veelbelovend voorgerecht dat het beste deed vermoeden voor de hoofdschotel. Die was te copieus voor een dag-na-dagkroniek, dus volgt hier een eigenzinnig relaas van twee bedaagde fietsers die ruim twee weken volop genoten van de erg haalbare en uitstekend bewegwijzerde Loire à Vélo.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Deel twee van mijn LEJOG-verhaal start aan de Schotse grens.

De titel kan niet duidelijker. Toch roept hij meteen vragen op. Waar ligt die bron? Hoe ver is dat van mijn woonplaats Zevergem? Google geeft me snel het antwoord: het plateau van Langres en meer bepaald het dorpje Pouilly-en-Bassigny ligt op 700 km van mijn voordeur, als ik de omweg via de Maasvallei volg. En die omweg is wat ik zoek.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Met mijn pensionering kwam eindelijk voldoende tijd vrij om in 16 dagen de 1553 km te fietsen.

Vergis je niet: Ostfriesland behoort niet tot Nederland, maar maakt deel uit van de Duitse deelstaat Nedersaksen. In verleidelijke folders op de Fiets en Wandelbeurs ontdekte ik dat deze onbekende landstreek aan de Noordzee zich makkelijk zou laten verkennen aan de hand van vijf bewegwijzerde routes die naadloos in elkaar overgaan. Zij flirten met de Noordzeekust én kronkelen het binnenland in, een voorteken voor een afwisselende fietstrip?

Ons huwelijksfeest – twee coronajaren later dan gepland – was een succes en dus wat uitgelopen. Om 2u lagen we in bed. Rond 9u waren we weer op de been. Ontbijten, inpakken en … op de fiets. Eindbestemming: Bordeaux.

Kastelen zijn blikvangers, ook in het fietslandschap dat de provincie Limburg is. Ze spreken tot ieders verbeelding, of het nu gaat om ruïnes van oude burchten of om prestigieuze residenties van wie rijk of van adel is.

Negen jaar geleden fietsten Kathleen Verhelst en Paul Zuidgeest vanuit hun woonplaats naar Singapore. Deze ervaring leidde tot de uitgave van ‘Getaande huid’ (Op Weg, 2017 5) en ‘Oostwaarts’, twee reisboeken die vele lezers konden bekoren. Gebeten door nieuwsgierigheid en een onverzadigbare honger naar het buitenleven stappen ze in 2019 opnieuw op de fiets. Deze keer lonkt Afrika.

Duizenden kilometers fietsen, wekenlang onderweg zijn en overnachten in een klein tentje, ik krijg het thuis niet meer verkocht. Nu we de 65 voorbij zijn, kijken we met plezier terug op deze ervaringen. Maar tegelijk laat de fiets ons niet los. In de zomer van 2021 combineerden we vier Nederlandse langeafstandsroutes tot één mooie fietsvakantie.

Het bijna-einde van een fietstocht vieren in het decor van een zingende en dansende stad? ‘Les Demoiselles de Rochefort’ wachten misschien op mij. Maar vooraleer ik daar ben, hebben vele andere demoiselles mijn pad gekruist. La Flow Vélo krijgt het statuut van een kadervertelling voor de verhalen van Françoise, Louise, Agnes en enkele anderen.

Fietsen en bier drinken, geen goede combinatie. Maar al fietsend ons land doorkruisen langs de 31 Belgische abdijen met een trappisten- of abdijbier, en ’s avonds edel gerstenat degusteren, dat vonden Bart en Katrien wel een goed idee.

“Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”, schreef Elsschot. “Onzin”, zeggen lezers van dit blad, “tussen droom en daad staat een beslissing: je doet het of je doet het niet”. Twee jaar geduld moesten we hebben, maar afgelopen zomer voegden we bij onze Rhônedroom een daad.

Ben je beginnend fietser of overweeg je een fietsvakantie met kinderen? Stop met twijfelen. De Deense Oostzeeroute biedt een combinatie van mooie vergezichten, kleine strandjes en een uitgebreid netwerk van campings. Daarnaast merkten wij al snel dat de Denen uiterst vriendelijk en behulpzaam zijn.

Tijdens ons rondje Beieren van vorig jaar raakten we zo onder de indruk van het meest zuidelijke gedeelte, de regio Opper-Beieren, dat we zo snel mogelijk wilden terugkeren. Een zomer later is het al zover. Ditmaal zonder kinderen, waardoor heuvels of nijdige hellingen ons niet hoeven af te schrikken.

Als fervente outdoorliefhebbers wilden we na het hiken en packraften ook eens van een fietsavontuur proeven. Katrien hakte de knoop door – “Gewoon doen!” – en al snel kwam het traject Antwerpen - Berlijn uit de spreekwoordelijke bus.

Spanje mag dan al geen koploper zijn wat fietsvoorzieningen betreft, het beschikt over andere, wellicht nog belangrijkere troeven voor de lichtjes avontuurlijk ingestelde fietsende reiziger: goede wegen bijvoorbeeld, en betaalbaar logies, en stemmige steden. Maar bovenal heeft Spanje bijzonder weinig verkeer op de meeste wegen in het binnenland.

Omdat onze tocht door de Rocky Mountains naar veel meer smaakte, gingen wij voor de coronazomer op zoek naar lange mountainbikeroutes dichterbij. Een nieuwe naam trok onze aandacht: La Grande Traversée du Massif Central, zo’n 1400 km door de Morvan, de Auvergne en de Cévennes.

Dichtbij en toch weg, het zomervakantievraagstuk in onzekere coronatijden lag ook bij ons op tafel. Duitsland leek de meest zekere optie en de Eifel het meest dichtbij. Via de Moezel en dwars door Luxemburg konden we dan eindigen in een Ardens treinstation. Zo konden we ons NMBS-cadeautje ook uitpakken: (tijdelijk) gratis fiets op de trein!

Onze ingepakte fietsen hebben de vlucht naar Málaga in prima conditie overleefd, maar in het treinstation krijgen we te horen dat ze niet meekunnen naar Sevilla. Er is een onderbreking door werken aan het spoor, daarom gaat het verder met een bus. Maar niet getreurd, de buschauffeur heeft medelijden met ons en schuift alle bagage opzij voor de fietsen. Zo geraken we toch volgens plan in Sevilla, klaar voor onze ‘Ruta Iberica’ dwars door het wondermooie Spaanse binnenland.

Het ging een beetje als volgt: wij, een energiek gezin met drie lagereschoolkinderen, zagen na een Sloveens avontuur een nieuw berghuttentochtje wel zitten. Wij droomden zelfs van een langere periode Zuidoost-Europese bergen. Tot plots een pandemie de wereld in haar greep kreeg en we beseften dat we een plan B moesten verzinnen.

In aanloop naar onze fietsvakantie gaven we onszelf een opdracht: Kies een Duitse regio en maak een voorstel voor een tocht van drie à vier weken. Probeer de dagafstanden te beperken tot 70 km, en ook de hoogteverschillen, want er moet heel wat bagage mee, en ook twee stuks ‘levende’ kilo’s, 6 en 8 jaar oud.”