Artikeldatabank

Dankzij corona befietsten wij vanuit ons kot het verbazend boeiende Waasland. Doel: hoofd, lijf en leden gezond houden. Die buurtverkenningen smeken zonder twijfel om herhaling, maar ook het ‘nog wat verder’ lonkte. Honger naar een verboden vrucht? Zin om de ‘topvorm’ na de zowat 2500 coronakilometers te valoriseren? Hoe het ook zij, de snel schrijdende exit in juni kon ons wel bekoren om even te proeven van het nabije buitenland.

We zijn GR-vrijwilligers van het eerste uur. Onze allereerste bustocht liep van Bouwel naar Tongerlo op de GR 5 die toen nog in ontwerp was. Maar trouwe lezers van Op Weg weten dat de allereerste GR 5 in Vlaanderen geen wandel- maar een fietsroute was. Jarenlang hebben wij het onderhoud gedaan van de eerste 80 km. In de zomer van 2019 stapten wij opnieuw op de fiets, uit liefde voor ‘onze’ route en als eerbetoon aan de maker, Hubert Yseboodt, onze inmiddels overleden ere-voorzitter.

Onze fietsreizen gingen al vaker richting Frankrijk, maar telkens proberen we nieuwe regio’s te ontdekken. Vorige zomer was dat niet anders. In de Cévennes deed de afwisseling tussen ‘gorges’ en ruwe hoogvlaktes ons meermaals naar adem happen, figuurlijk omwille van de schoonheid, maar ook letterlijk door de grote hoogteverschillen. De Katharenroute trakteerde ons dan weer op indrukwekkende burchten en schitterende vergezichten tot ver in de wonderlijke Pyreneeën.

Gebaseerd op de fietsgids van Paul Benjaminse stippelden we een rondrit uit op de Griekse eilanden Korfoe, Lefkada en Kefalonia en door de Peloponnesos. We gaven er onze eigen draai aan door uit te wijken naar het schiereiland Mani en naar het vissersplaatsje Ermioni. Op die manier verkenden we alle ‘vingers’ van de Peloponnesos. De tocht staat met stip genoteerd in ons lijstje ‘mooiste fietsreizen ooit’.

In het vorige nummer van Op Weg vertelden Fran en Luc al uitgebreid over hun vier maanden lange fietsreis door Italië, op zoek naar de perfecte balans tussen natuur en cultuur. Omdat Zuid-Italië een minder voor de hand liggende fietsbestemming is, zoomen we nog even in op hun etappes door Sicilië, Calabrië, Basilicata, Apulië en Campanië.

Dankzij de wegwijzers van Sustrans kan je aan de overkant van het Kanaal overal zorgeloos fietsen. Nog een geruststellende gedachte: in de meest oostelijke graafschappen Suffolk en Norfolk regent het merkelijk minder dan elders in Engeland. Heuvels heb je er nauwelijks, maar erfgoedsites des te meer. Met als springlevende smaakmaker de aloude universiteitsstad Cambridge.

Bij het strand aan de Av. de la Armada Espagnola in Benidorm mogen ze hun tenten niet opslaan, maar op een heuvel landinwaarts met zicht op de Middellandse Zee vinden ze hun mooiste kampplaats ooit. In Guadelest worden ze een illusie armer: in West-Europa leven geen mensen meer in spelonken. En Spaanse priesters zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam, zeker als je hen tegemoet treedt in de juiste outfit.

Het was oorspronkelijk het idee om, eenmaal met pensioen, een jaar in Italië te gaan wonen om voluit cultuur te snuiven. Uiteindelijk werd het een fietsreis van vier maanden, op zoek naar een evenwicht tussen cultuur en natuur. “Achteraf hadden we het gevoel dat we in elke stad wel enkele dagen langer hadden kunnen blijven, maar we wilden telkens opnieuw die fiets op, naar een volgend hoogtepunt.”

De eerste cols worden vlot overwonnen. Het is geen probleem om na de inspanningen van een goede nachtrust te genieten. De pastoor, de burgemeester en het schoolhoofd helpen altijd een slaapplaats zoeken. En met hoeveel man kan je eten aan een meloen van 9 kg? Als de Russen die niet komen opeisen welteverstaan.

Na meer dan 4500 Spaanse fietskilometers waren we toe aan een nieuwe bestemming. Die vonden we in Toscane en Umbrië. De stempel van kunst die de Medici er nalieten, vormde de rode draad doorheen onze twee weken lange tocht.

Na onze fietsreis in de Alpen willen we deze zomer graag zee. Ik vind prachtige plekjes in Engeland, Ierland of Schotland, maar de kinderen vragen uitdrukkelijk om niet te veel klimwerk. Tot mijn oog op de Buiten-Hebriden valt. We zijn allemaal meteen dolverliefd na het zien van de eerste plaatjes en bestellen nog diezelfde dag de kaart van de Hebridean Way.

Exact een jaar geleden lanceerde Grote Routepaden op de Fiets en Wandelbeurs de Grensroute, een gloednieuwe verkenning van het complete Belgisch-Nederlandse grensgebied. Met als extra pigment de talrijke reconstructies van de Dodendraad, een herinnering aan turbulente tijden tijdens WOI. Afgelopen zomer fietsten Nathalie en Hilde deze 540 km lange route en leerden zij hun eigen land beter kennen.