Artikeldatabank

Parijs als eindbestemming, dat staat op het palmares van vele vakantiefietsers. Minder bekend bij ons is een mogelijk vervolg, de verbinding tussen Parijs en Londen. In tien dagen fietsten Leo en Els van de ene wereldstad naar de andere via de ‘Avenue Verte’.

De Elzas staat voor wijngaarden en voor romantiek tussen vakwerkhuizen en geflambeerde taarten, het goede leven kortom. Wie er gaat fietsen krijgt ook kibbelende Franse families, een wanhopige Roemeen en vrome Duitsers op zijn bord.

Door de vier departementen van de regio Bourgogne lopen vier kanalen die onderling verbonden zijn in een lus van 800 km. Hun bewegwijzerde jaagpaden liggen als een groen biljartlaken uitgerold voor de recreatieve fietser die zich ver van het verkeersgeraas wil volzuigen met natuur. Doe je in steden als Chalon-sur-Saône, Auxerre, Beaune en vooral Dijon nog wat cultuur op, dan kan de fietspret niet op.

Voor mijn generatie lagen Centraal- en Oost-Europa lang verscholen achter een IJzeren Gordijn. Met slechts een vluchtige stop in Ljubljana en recenter twee korte tripjes naar Boedapest en Tsjechië bleef er nog heel veel over om te ontdekken. Verhalen over grotendeels ontbrekende fietsinfrastructuur en roekeloos rijgedrag van automobilisten konden me niet tegenhouden.

De ene heet La Dolce Via (la voie douce, de zachte weg), de andere gewoon Voie Verte. Maar behalve zeer groen is ook die laatste ‘dolce’. Twee excursies op de ViaRhôna klimmen de zijvalleien van de Isère en de Eyrieux in, maar vereisen geen wielerexploten. Destijds geraakte ook een stoomtrein boven.

De afdaling starten vanuit een indrukwekkend Zwitsers berglandschap, je laten verleiden door de Côtes du Rhône en eindigen in de broeierige moerasvlakten van de Camargue en de Middellandse Zee: de Via Rhôna heeft het allemaal.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Op onze kleinste versnelling gaat het 15% omhoog, naar het oude vestingstadje Limbourg. Volgens onze gids is dit de steilste klim van de historische pelgrimsroute die ons naar de voet van de Pyreneeen moet brengen. Dankzij enkele extra vakantiedagen breien we er nog een stuk Katharenroute aan, met Carcassonne als gedroomde eindhalte voor een ontdekkingstocht door het boeiende en rijke Europese verleden.

Dat Marc Denauw en Marie-Josée Verhoeven gebeten zijn door het fietsvirus, kon je al eerder lezen in dit blad. Eén van de tochten bovenaan hun verlanglijstje was de Zuid-Franse Katharen-Baskenroute. Maar waarom niet tot daar fietsen en er een volledige lus van maken? Resultaat: een heuse Tour de France, ruim 100 km langer dan die van Contador & Co.

Hou je van klimmen? Dan is Corsica ideaal om de nodige cols aan je palmares toe te voegen. We doorkruisten het eiland in juni 2012 van noord naar zuid. Een fietsreis boordevol hoogtepunten, letterlijk én figuurlijk.

Niets leuker op winterse avonden dan een zomerse fietsreis in elkaar puzzelen. Dwars door Groot-Brittanië, van ‘end to end’, leek ons wel wat. Uiteindelijk werd het de noordelijke helft, in combinatie met de Orkney- en Shetlandeilanden. Een pittige maar enig mooie fietsvakantie.

Drie landen, de verlaten vallei van de Iller, de mondaine Bodensee, de barokke landschappen van de Allgaü, het eilandgevoel op Reichenau, het lokale ‘Bokrijk’ als start- en aankomstplek en één plezant concilie. Meer dan genoeg voor een fietslus van twee weken.