Artikeldatabank

De eerste fietser die Afrika van Noord naar Zuid doorkruiste, was Kazimierz Nowak. Die prestatie – waarvan hij zelf uitgebreid verslag heeft gedaan – raakte in vergetelheid omdat Europa in de Tweede Wereldoorlog verzeilde. Kazimierz’ exploot leest als een mengeling van kritische journalistiek en een avonturenroman. Bovendien toont hij ons wat een waanzinnige onderneming een reis per fiets in die tijd was.

Negen jaar geleden fietsten Kathleen Verhelst en Paul Zuidgeest vanuit hun woonplaats naar Singapore. Deze ervaring leidde tot de uitgave van ‘Getaande huid’ (Op Weg, 2017 5) en ‘Oostwaarts’, twee reisboeken die vele lezers konden bekoren. Gebeten door nieuwsgierigheid en een onverzadigbare honger naar het buitenleven stappen ze in 2019 opnieuw op de fiets. Deze keer lonkt Afrika.

Onze fietsreizen gingen al vaker richting Frankrijk, maar telkens proberen we nieuwe regio’s te ontdekken. Vorige zomer was dat niet anders. In de Cévennes deed de afwisseling tussen ‘gorges’ en ruwe hoogvlaktes ons meermaals naar adem happen, figuurlijk omwille van de schoonheid, maar ook letterlijk door de grote hoogteverschillen. De Katharenroute trakteerde ons dan weer op indrukwekkende burchten en schitterende vergezichten tot ver in de wonderlijke Pyreneeën.

Tourmalet, Aspin, Aubisque, Luz-Ardiden,… De namen van de beroemdste Pyreneeëncols klinken als klokken. Maar tussen die cols liggen prachtige valleien en ook daar kan je heerlijk fietsen.

De hemel ligt in de Pyreneeën. Maar een voorbeeldig leven zal niet volstaan om er toegang te krijgen. De Porta del Cel of Poort van de Hemel ligt vol rotsblokken. Trek er liefst in groep naartoe, voorzie een flinke voorraad pleisters, steek een brace in je rugzak en hoed je voor een gescheurde broek.

We zijn voor het eerst in Marokko. De maand april blijkt het uitgelezen moment voor een veertiendaagse fietstocht met Marrakech als begin- en eindpunt. Het aantal keer dat we muntthee of Whiskey Berbère dronken is al lang niet meer op een hand te tellen. Fietsen in Marokko betekent fietsen over en door de Atlas en door dorre woestijngebieden. Maar van zodra er wat water is, wordt het droge berglandschap ingekleurd door groene oases. Al na dag 1 hadden we het gevoel dat Marokko een prachtig land is om in te fietsen, een mening die we niet meer herzien hebben.

Nadat we twee jaar geleden voor het eerst in Marokko fietsten, wisten we al dat het niet bij één keer zou blijven.