Artikeldatabank

Nippend aan een Maneblusser op de Mechelse Grote Markt turen we naar de Sint-Romboutstoren. De cafébaas vertelt ons het verhaal van de maneblussers in geuren en kleuren. Maar onze fietstocht langs de Stedenroute voert ons nog verder terug in de tijd.

Mijn fiets tegen een paaltje op de camino richting Santiago de Compostela. De foto werd genomen tijdens een plaspauze, op het mooiste stuk van de tocht, de beklimming naar Cruz de Ferro. De tekening is één van de eerste die ik maakte om deze unieke pelgrimservaring te herbeleven en te delen.

Het kalkmassief van de Sint-Pietersberg ligt op de grens van Vlaanderen, Wallonië en Nederland. Het vormt een afwisselend fietsgebied met vlakke trajecten in de rivierdalen en pittige klimmetjes daartussen.

Niets leuker op winterse avonden dan een zomerse fietsreis in elkaar puzzelen. Dwars door Groot-Brittanië, van ‘end to end’, leek ons wel wat. Uiteindelijk werd het de noordelijke helft, in combinatie met de Orkney- en Shetlandeilanden. Een pittige maar enig mooie fietsvakantie.

Drie landen, de verlaten vallei van de Iller, de mondaine Bodensee, de barokke landschappen van de Allgaü, het eilandgevoel op Reichenau, het lokale ‘Bokrijk’ als start- en aankomstplek en één plezant concilie. Meer dan genoeg voor een fietslus van twee weken.

Een gaper is een bord boven de deur, waarmee Anzegemnaren hun heilzame kruidenaftreksels probeerden te slijten aan pelgrims. Later is de naam ook toebedeeld aan al wie de borden met open mond bekeek. Op de fiets kan je je vandaag vergapen aan de uitgestrekte landschappen, de historische bezienswaardigheden en de flinke kuitenbijters op de scheiding tussen het bekken van Leie en Schelde.

Rails en dwarsliggers, van de koolmijnen rond Aken naar de Luxemburgse staalbedrijven. Een leeggebloede slagader, dwars door onze Oostkantons. Na een eeuw lang hard labeur restte alleen nog het roemloze verval. Daaraan komt nu een einde. Of liever: een nieuw begin. Met dank aan – je raadt het al – een fietspad. De reportage in Op Weg was onderdeel van een vijfdaagse tocht van Tongeren naar Troisvierges en terug.

Het zal je maar overkomen dat je huis pal op de landsgrens ligt. Maar in Baarle-Hertog is de puzzel nog een stuk moeilijker. Welkom in het merkwaardigste dorp ter wereld!

Fervente langeafstandsfietsers als we zijn kozen we al tweemaal voor een fietstocht vanuit de Kempen naar de Moezel. Een gps hoeft niet, voor ons is kaartlezen een onlosmakelijk deel van het avontuur. Bijgevolg ontdekten we een aantal prachtige routes door de Ardennen en de Eifel.

Reisbrochures beschrijven de Hebriden als de laatst overgebleven wildernis van Groot-Brittannië, met de mooiste landschappen en de puurste lucht van Europa. Na deze fietstocht zou ik daar nog aan toe willen voegen: de meest eindeloze ruimte en de meest vredige stilte. En vriendelijke mensen!

Deze afwisselende fietslus op het Limburgse knooppuntennetwerk brengt je door de vochtige bossen en de droge heidegebieden van Midden-Limburg.

Twee eeuwen geleden ging alle vervoer per postkoets of boot. Later kwam de trein erbij. Vandaag hebben vele oude postwegen, jaagpaden en spoorwegbeddingen een tweede leven gekregen als ‘groene’ wegen. Veilig, rustig en relatief vlak, kortom een feest voor fietsers. Bijgevolg hoef je helemaal geen berggeit te zijn om tot aan de Alpen te fietsen.

La Suisse à vélo is een fijnmazig fietsnetwerk van nationale en regionale routes, allemaal goed bewegwijzerd. Omdat ze elkaar op heel wat punten kruisen, kan je naar hartenlust grote of kleine lussen uittekenen en – met een beetje kaartstudie en de hulp van enkele treinen – zelfs een (tamelijk) makkelijke rondrit maken in een prachtig bergdecor.

Even ten zuiden van Brussel strekt zich een van de grootste bossen van België uit: het Zoniënwoud. Eeuwenlang was dit een moeilijk doordringbaar gebied met overwegend eikenbomen, tot het in de loop van de 18de eeuw werd getransformeerd tot een woud van statige beuken. De resterende 4400 ha zijn intussen beschermd en je kan er in alle rust wandelen, joggen... én fietsen!

De snelste weg van Leuven naar Brussel? Vergeet de E40 en de drukke N2. Een hogesnelheidstrein? Geen sprake van, Louis T ligt nog dwars op het spoor. De snelste snelweg voor de fietsende werkmens is nog de jongste HST-fietsroute. We deden de test tijdens een zeldzaam warm weekend en in omgekeerde richting. Eeuwige dwarsliggers.

850 kilometer. Zo uitgebreid is het Fietsroutenetwerk VeloTour Hoge Venen - Eifel. Voor ons Vlamingen die vertrouwd zijn met knooppunten is dat gefundenes Fressen. Welkom in de Oostkantons!

Familiale omstandigheden dwongen ons om afgelopen zomer dicht bij huis te blijven. Een ideaal moment om een stukje Vlaanderen te ontdekken. We kozen meteen voor het échte werk en fietsten de volledige Vlaanderen Fietsroute in twee delen: de westelijke lus in juni en de oostelijke in juli.

In de prachtige streek tussen Durbuy en Marche-en-Famenne ligt een gloednieuw knooppuntennetwerk: ‘Famenne à Vélo’. Wij combineerden het met enkele RAVeL-trajecten tot een mooie tweedaagse fietstocht tussen Ciney en Marloie.

Het zal deze zomer zeker storm lopen op de Vennbahn, de voormalige goederenspoorlijn tussen het Duitse Aken en het Luxemburgse Troisvierges. Zeker nu het project een Europese award kreeg en op de Fiets- en wandelbeurs werd uitgeroepen tot ‘fietsroute van het jaar’. Nieuw zijn 16 lustochten, uitgetekend op en rond het pronkstuk van de Oostkantons.

“Leg u in de zon en laat begaan”. Met dat devies kom je meestal niet ver op een fietstrektocht, maar deze keer is er wel iets mee te doen. We luisterden naar de dichters en reden van Lanaken naar Tongeren en terug, een atypische trektocht.

Wanneer ik op een vredige lentedag anno 2014 de brug van Schoonaarde opdraai, zit ik meteen in het strijdgewoel van 1914. Een veldslag van nationaal belang bovendien. Hoe langer de Duitsers hier tegengehouden worden, hoe meer troepen vanuit de verloren vesting Antwerpen richting IJzer kunnen ontsnappen.

Wandelen is mijn hobby, met GR als wit-rode draad. Maar eenmaal per jaar springen mijn broer en ik op de fiets voor een meerdaagse tocht met overnachting in jeugdherbergen. Afgelopen zomer werden het vier prachtige fietsdagen langs Limburgse fietsknooppunten en Waalse Rando-Vélos.

Vergane industriële glorie, al dan niet met een herbestemming, vind je op vele plaatsen. Dus zeker in de regio die lange tijd aan de top stond van de industriële revolutie: Wallonië. Tijdens een zesdaagse tocht fietsten we langs rivieren en kanalen terug in de tijd, met een blik op de toekomst.

Een van mijn fietsvrienden woont net over de Schelde, in de regio die men Picardisch Wallonië noemt. Lopend en fietsend ontdekte hij ‘zijn’ heuvelland, een stukje Henegouwen vol akkerland, vredige dorpjes en enkele steden op mensenmaat.

Zoals haar naam doet vermoeden was Eau d’Heure een riviertje dat na een regenbui van een uur buiten haar oevers trad. In de jaren 70 van vorige eeuw werd daarom een stuwdam gebouwd en ontstond het grootste merengebied van België.

Een West-Vlaams fietskoppel dat op een Limburgse boerderij om water gaat bedelen en twee Nederlandse opa’s die in een twijfelaar bekomen van 120 km Vlaamse kasseien en heuvels. Zon, wind, regen en kuitenbijters maken van de Vlaanderen Fietsroute vaak geen lachertje. Maar af en toe een portie Vlaamse lol moet kunnen natuurlijk. Met een gloednieuwe gids hopen we alvast meer liefhebbers van een sportief avontuur aan de startlijn te krijgen.

Tussen Maastricht en Kessenich toont de Grens-Maas zich als een slome, ondiepe rivier, onbevaarbaar voor vrachtschepen. Een gedroomd gebied voor de pleziervaart maar ook voor oeverfietsers.