Artikeldatabank

In Vlaanderen hebben we icoonroutes, maar Wallonië heeft zijn RAVeL-netwerk. Door een aantal van deze paden langs waterlopen en op oude spoorwegen te verbinden, kan je makkelijk je eigen Walloniëroute samenstellen. Met als bijkomend voordeel dat het plat gaat. Want water en treintjes gaan niet bergop.

Na een wat in het water gelopen trip naar Snowdonia, gooiden we het dit jaar over een andere boeg en besloten we op de fiets te kruipen. Aangezien ik al naar Berlijn en Amsterdam peddelde, was de volgende naburige hoofdstad snel gekozen. In vijf dagen zouden we vanuit Westerlo in Luxemburg Stad willen geraken.

Onderweg in de trein zien we de Ardennen opdoemen. Als beginnende fietstrekker vind ik die heuvels best imposant, maar gelukkig zullen we meteen de Maas opzoeken en richting Nederland draaien. Daarom gooi ik graag enkele stellingen over fietsen bij onze noorderburen in de lezersgroep. Eens zien of ze ontkracht of bevestigd werden!

Vanop de Grote Markt in Brussel naar Tokio fietsen: dat is exact wat Manon Brulard en Dries Van Ransbeeck deden! Op 11 maanden tijd peddelden de oprichters van Welcome To My Garden 13.500 kilometer door 21 landen. In haar film Women Don’t Cycle vat Manon hun avontuur prachtig samen én onderzoekt ze wat het betekent om als vrouw te fietsen in verschillende delen van de wereld.

Onder een blauwe Deense hemel maak ik de oversteek van het Skagerrak richting Noorse kust. De kleurrijke houten huizen van Kristiansand schitteren in de noordse zon. Wat een mooi begin voor het tweede deel van mijn tocht naar de Noordkaap.

Dat de Romeinen lang de plak zwaaiden in onze contreien is bekend. Dat wij ‘Belgen’ volgens Julius Caesar van alle Galliërs de dapperste waren ook. Met een fietstocht tussen de nederzettingen van Tongeren, Bavay en Velzeke kan je dat Gallo-Romeinse verleden herontdekken. Het dokkeren over enkele heirbanen neem je er met plezier bij.

Fietsen en bier drinken, geen goede combinatie. Maar al fietsend ons land doorkruisen langs de 31 Belgische abdijen met een trappisten- of abdijbier, en ’s avonds edel gerstenat degusteren, dat vonden Bart en Katrien wel een goed idee.

Ben je beginnend fietser of overweeg je een fietsvakantie met kinderen? Stop met twijfelen. De Deense Oostzeeroute biedt een combinatie van mooie vergezichten, kleine strandjes en een uitgebreid netwerk van campings. Daarnaast merkten wij al snel dat de Denen uiterst vriendelijk en behulpzaam zijn.

“Ideaal om het cultureel en industrieel erfgoed van Wallonië vanop de fiets te ontdekken”, lazen we in Op Weg, en dat klonk heel aanlokkelijk. En toen bleek dat de UNESCO-fietsroute heel wat ons onbekende dorpjes, steden en landschappen doorkruist, waren we helemaal verkocht.

Het ging een beetje als volgt: wij, een energiek gezin met drie lagereschoolkinderen, zagen na een Sloveens avontuur een nieuw berghuttentochtje wel zitten. Wij droomden zelfs van een langere periode Zuidoost-Europese bergen. Tot plots een pandemie de wereld in haar greep kreeg en we beseften dat we een plan B moesten verzinnen.

We zouden deze zomer de Pyreneeën doorkruisen, maar ook wij moesten onze fietsplannen bijsturen omwille van een virusje. Het werd een tocht door het oosten van België met een tipje Nederland. Het klinkt cliché, maar we waren echt verrast door de schoonheid van ons land. En ook wel een beetje door de lastigheidsgraad, al had de warmste week ooit gemeten in België daar ook iets mee te maken.

‘La Route Européenne d’Artagnan’ is voor ruiter en paard wat de Sint-Jacobsroute is voor wandelaar en fietser. Dit Europese project is de allereerste langeafstandsroute voor paarden, koetsen, mountainbikers en wandelaars, maar niet echt geschikt voor de langeafstandsfietser. Een klein tekort, waarvoor wij een volwaardig alternatief uitwerkten.

Te midden van de nog besneeuwde bergtoppen zet ons vliegtuig zijn landing in naar de luchthaven van Tromsø. We landen zacht, maar hopen vooral dat onze fietsen de bagageafhandeling goed doorstaan. Eén fietslamp haalt het niet, maar we kunnen op weg.

Na een geslaagde eerste tocht langs enkele Oost-Vlaamse campings beslisten we dit jaar voor ‘het echte werk’ te gaan. Met fiets en pak en zak trokken we half juni naar Zweden, op zoek naar rust en natuur. We fietsten de Kattegattleden, uitgeroepen tot fietsroute van het jaar in 2018. Een keuze die we ons zeker niet beklagen.

Het lijkt er tegenwoordig op dat de pensioentijd moet beginnen met een overgangsritueel, een tocht, roadtrip, pelgrimage of katharsismoment. Liefst lang en graag ver. Naar Compostela of zoiets. Ik doe mee. Niet ver: geen tijd en geen conditie. Niet lang: wegens huiselijke engagementen en restjes van een uitrafelende loopbaan. Bestemming? We zien wel. De zinvolheid zit in het op weg zijn, niet in de bestemming.

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

De Maasvallei was voor Guy Raskin de ideale springplank om Frankrijk binnen te fietsen tot aan de kastelen van de Loire.

Felblauwe fjorden en baaien met groene landtongen: de eilanden en schiereilanden van Zuid-Denemarken vormen een kleurrijke mozaïek. De Oostzeeroute verbindt al dat moois in een fietstocht van ruim 800 km.

Vergane industriële glorie, al dan niet met een herbestemming, vind je op vele plaatsen. Dus zeker in de regio die lange tijd aan de top stond van de industriële revolutie: Wallonië. Tijdens een zesdaagse tocht fietsten we langs rivieren en kanalen terug in de tijd, met een blik op de toekomst.

Na een isolement van 40 jaar militaire dictatuur trekt Myanmar (het voormalige Birma) de kaart van het toerisme en opent het schoorvoetend z’n grenzen. Elk nieuw land dwingt tot gewenning. Weg van de begane paden is het asfalt herschapen tot een stenig, zanderig parcours. Mannen dragen er de rok, terwijl vrouwen en meisjes zich onderscheiden door opvallende make-up. Ook aan gastvrijheid ontbreekt het niet. Vanuit alle kanten weerklinkt de spontane begroeting ‘mingalaba, farang!’, ‘welkom, blanke buitenlander!’.

Ruige kusten, diepe fjorden en besneeuwde bergtoppen: langs de Noorse kust fiets je door een panoramisch sprookjesboek.

Vorige Op Weg eindigden we met de degustatie van een frisse La Ramenée. Daarmee zaten we op dag 10 van onze abdijtocht nog maar aan abdij(bier) nummer zeven. Zestien te gaan. Tijd om een paar tandjes bij te steken.

In 2014 citytripten we naar Kopenhagen, dat we hoofdzakelijk per fiets verkenden. Maar een fietstrektocht door Denemarken stond nog nooit op ons programma. Met zijn 11 nationale fietsroutes laat het land zich nochtans perfect doorkruisen en onze keuze viel op nummer 5, de ‘Ostkystruten’.