Artikeldatabank

Wandelen is geen gevaarlijke sport. Toch gebeuren er elk jaar honderden kleine en grote ongevallen, niet alleen in de bergen. En het kan iedereen gebeuren, ook ervaren wandelaars.

Geen kinderen en mijn lief ver weg op een Spaans eiland. Dan zit er maar één ding op: hiken! Met wandelmaat Geert trok ik naar de winterse Ardennen voor een tweedaagse staptocht met voldoende uitdaging: de GRP 571 tussen Aywaille en Trois-Ponts.

Zeg ‘Henegouwen’, en nogal wat Vlamingen denken aan het grauwe Charleroi, aan verpaupering en werkloosheid. Maar trek met GRP 123 het noorden van de provincie rond, en je krijgt een heel ander beeld. Ja, je passeert lege fabrieken en roestende kranen, maar je wandelt ook door uitgestrekte bossen, door de lieflijke heuvels van het Pays des Collines, door mooie stadjes als Doornik en Lessines, en door dorpen die trots vasthouden aan hun tradities.

In de meest noordwestelijke uithoek van Slovenië, tegen de Italiaanse en de Oostenrijkse grens, ligt het Nationaal Park Triglav. Het park is vernoemd naar de hoogste berg van de Julische Alpen en van het hele land, de Triglav, 2864 m uitstijgend boven de zeespiegel. Met een oppervlakte van 840 km² beslaat het park ruim vier procent van de totale oppervlakte van Slovenië, meer dan genoeg voor enkele adembenemende trektochten door het hooggebergte.

Met een verlengd weekend voor de boeg was het snel duidelijk, we zouden nog even de natuur intrekken. Het eerste plan was de Maasduinen, maar natuurlijk gingen we voor een ander plan: een tripje met de tent door de vallei van de Ninglinspo.

De Calestienne is een smalle strook kalksteenrotsen die zich uitstrekt vanuit Frankrijk over Chimay, Couvin en Givet tot ‘grottengemeenten’ Han-sur-Lesse en Remouchamps. De strook ontstond zo’n 400 miljoen jaar geleden toen onze contreien onder de zeespiegel lagen. De heuvels of ‘tiennes’ zijn overblijvende koraalriffen. Met wat geluk vind je er nog fossielen op je wandelpad.

Een man gedreven door zijn wandelpassie. Voor op Jean-Marie Maquet begon het in zijn scoutstijd, en 45 jaar later, diep in de pensioenleeftijd, blijft hij nog altijd even enthousiast de Waalse paden verkennen.

Met het Sentier du Nord in het GH Luxemburg en het nieuwe traject langs de Westelijke Ourthe verkennen we de laatste 130 km van GR 57. Zijn het zomaar losse verlengingen? Of zijn het volwaardige onderdelen van een van de populairste GR-paden van Wallonië?

Echte Ardense bossen met imposante uitzichten, dat is wat de brochure ons beloofd heeft. We kiezen twee wandelingen van 10 kilometer, vertrekkende aan het kerkje van Saint-Jacques. De Promenade des Anes zoekt de hoogtes, bossen en beekjes op richting zuidwesten. De Promenade des Hottlis trekt naar het noordoosten, naar uitzichten op de vallei van de Salm en Trois-Ponts.

Start van deze wandellus is het vroegere treinstationnetje van Aubel.

Na de provincies Luik, Namen en Luxemburg was het de beurt aan de provincie Henegouwen. Bij onze Waalse collega’s van GR-Sentiers verscheen de volledig nieuwe topogids `Randonnées en boucle. dans la province de Hainaut – 15 randos découvertes’.

Sneeuwschoenwandelen is een ware opmars bezig. De tijd dat enkel toerskiërs het winterse (hoog)gebergte opzochten, is voorbij. Ook met ‘raquettes’ kan je sportieve bergtochten ondernemen. Maar in elk berggebied met voldoende sneeuw dreigt ook het ‘witte gevaar’. Dus niet enkel in de Alpen en de Pyreneeën, maar ook in middengebergtes zoals de Vogezen, het Centraal Massief, de Schotse Hooglanden of bergachtige streken in Scandinavië.

Na avontuurlijke solotrektochten langs twee Turkse langeafstandspaden, de Lycian Way en het Saint Paul Trail, besluit ik te gaan 'slenteren' in het geologische wonder Cappadocïe, het 'Land van de mooie paarden'.

We bekijken de Schelde eens van Waalse kant. Na een ommetje langs een heuse ‘berg’, komen we aan in zo niet de oudste, dan toch een van de boeiendste kunststeden van het land: Doornik.

De vorig jaar verschenen Franstalige topogids ‘L’Amblève par les GR’ bevat behalve trajecten van GR 56, GR 14 en GR 571 ook tien lustochten die aansluiten op de hoofdroute. Allemaal samen meer dan inspiratie genoeg om in de Oostkantons mijn eigen rondje Amblève en Warche te gaan stappen.

Met de Viroin als leidraad balanceren we op de rand van de Kalksteenribbel en de Ardennenbossen. We ontdekken één van de merkwaardigste natuurverschijnselen in ons landje, de Fondry des Chiens, en lopen door één van de mooiste dorpen van Wallonië.