Provinciale Wandeldag

Meer info

Met deze wandeling wensen we wat af te wijken van het GR 5A traject om andere minder gekende paden rond De Panne te ontdekken alsook enkele architecturale en culturele eye-catchers te zien.

Van bij de start aan het Provinciaal Bezoekerscentrum Duinpanne doorkruisen we reeds enkele duinvlaktes, pannes en bos. Na deze minder bekende Oosthoekduinen volgt vervolgens het Kerkepannebos, maar eerst moeten we langsheen de Sporthal en de drukke Veurnestraat. Na dit klein bos lopen we even op grondgebied Sint-Idesbald, bekend als centrum voor kunstenaars en beeldhouwers. Jan Van Looy was een van hen en zo ook Taf Wallet. De lokale academie droeg destijds zijn naam. Nu heet dit WAK, de academie van de Westhoek. We blijven op een duinpad dat de grens vormt van de Houtsaegherduinen. Vooraleer het strand te betreden ter hoogte van de zeil-surfclub KYC, passeren we even langs een interessante villa. Eens aan de vloedlijn stappen we in rechte lijn azimut de Drie Wijsneuzen. En waar iets verder een icoon van de vooroorlogse architectuur eenzaam troont, duiken we de bebouwde kom van De Panne in. Doorheen de oostkant en verder de Dumontwijk volgt een afwisseling van diverse bouwstijlen, zoals oa. cottage, modernisme, art nouveau. Tussenin beklimmen we de uitkijk van Kykhill en wanen ons even een ijslandvaarder die de horizon afzoekt. Zowat ter hoogte van Villa Doudou volgen we de cuistax-dijk langsheen weerom enkele prachtige voorbeelden van de oudere architectuur tot bij Leopold I. Achter dit standbeeld staat toepasselijk het Beaufort kunstwerk ‘Touching to Sea You’. Dat doen we dan ook tot aan de slibway van de zeilwagenclub, RSYC. Dit is dan tevens onze picknickplek.

Nadien zoeken we kort de vloedlijn op om via Christophorus, remnant van Beaufort 01, te laveren doorheen een villawijk. Het zien van de brede lanen en autoluwe paden doet denken dat hier ooit een kopie van het Zoute nagebootst werd. Een kronkelweg doorheen bos brengt ons tot de Westhoek-reservaat met zijn iconisch en recent herstelde Sahara. Weliswaar zonder twee kamelen maar met konikpaarden en Schotse hooglanders. Op weg naar het grenspad spotten we hopelijk enkele exemplaren. Grenspad leidt naar grenspaal. Hier was ooit de grens vóór ons dierbaar België bestond. Rien à déclarer? Iets verder bereiken we de Zwarte Hoek met zijn aantrekkelijke en vogelrijke vijver. Dan volgt een stukje trainspotting, al valt sinds enkele decennia van trein L73 niks meer te bespeuren. Waar Plopsa aan de horizon opdoemt, draaien we links af om weerom het Westhoekreservaat in te stappen. We zien nog restanten van de waterwinning van IWVA, nu Aquaduin, bij het doorkruisen van de Krakeelduinen. Op de duingrond vlakbij plantte Maurice Calmeyn in 1903 bomen aan. Het herfstdecor van dit Calmeynbos brengt ons terug naar Duinpanne waar de liefhebbers nog kunnen napraten bij een glaasje over deze provinciale wandeldag.