Artikeldatabank

Omdat een deel van onze familie er woont, waren we al vaker in Zuid-Afrika. Afgelopen zomer trokken we er met drie generaties naartoe – twee grootouders, vier kinderen en drie kleinkinderen – om het Pondo Trail te wandelen, een vierdaagse tocht langs de Wildkust in de Oostkaap.

Is het mogelijk om van thuis uit een hele GR in aparte dagtochten te wandelen zonder gebruik te maken van een auto? De vraag stellen is ze beantwoorden. Het dichtst bij mijn thuisbasis passeert de GR 122. Het startpunt van deze GR ligt in Hulst, het eindpunt in Kluisbergen. Tussen nieuwjaar en half maart – winter én lente – wil ik het volledige traject afwerken.

Na een heel fijn feestje voor ons 10-jarig jubileum trekken we met ons drietjes naar Zwitserland. Na een prachtige rit door de Franse Jura komen we aan in Fleurier, niet ver van het Meer van Neuchâtel. Nog een pizza of pasta en we kunnen meteen vertrekken.

Een treinstapper van meer dan twintig kilometer zonder pretpark onderweg? Paden vol zand maar geen strand? Zo’n onderneming kan ik aan twee tienermeiden niet verkopen. Maar een wijnton redt mijn project.

Tussen Ieper en Poperinge is de herinnering aan het strijdtoneel van de Groote Oorlog alom aanwezig. Is dit dan wel de ideale omgeving voor een eenzame wandelaar, bij wie net vandaag diep vanbinnen ook op leven en dood wordt gestreden?

Omdat we als gezin graag genieten van de bergen, maar niet willen overdrijven met het gewicht van de rugzak, kiezen we vaak voor korte meerdaagse trektochten. Op Corsica resulteerde dat in tweemaal een driedaagse op een combi van GR-paden.

In 2021 stootte ik me twee keer aan dezelfde steen. Twee keer plande ik een week vakantie en telkens het zover was, kon ik door een hevige coronapiek amper een kant uit. De toevallige vondst van een wandelgids in een boekenwinkel bracht redding. Zo werden de Streek-GR Dijleland en later ook de Streek-GR Hageland hoogtepunten in mijn coronajaar.

“Er valt nog zoveel te ontdekken richting de Semois”, zo eindigde het relaas van mijn solodriedaagse tussen Namen en Dinant (Op Weg, 2021 3). Zo gezegd zo gedaan, het vervolg kwam er in de vroege zomer: een volgende etappe op de GR 126, ditmaal tussen Dinant en Gendron, tevens een Waalse treinstapper.

Iets ten zuidwesten van Charleroi verkennen we een deel van de Sambervallei om dan door te steken naar de vallei van de Eau D’Heure. Dit is een heerlijke, soms wat pittige natuurwandeling, doorspekt met een flinke scheut cultuur. Voor elk wat wils.

Met Luik sluiten we onze lange treinreis door de 10 Belgische provincies af. Overal vonden we twee of meer stations langs een GR- traject. Er waren makkelijke en moeilijke tochten bij, en overal viel wel wat nieuws te ontdekken. Kortom, trein en GR, het is een praktische, milieu- en portemonneevriendelijke combinatie. Als hekkensluiter kiezen we voor een prachtig maar soms ook kuitenbijtend stukje GR 573 door de vallei van de Vesder. Aan stations hier geen gebrek.

De Nederlandse Spoorwegen en Wandelnet ontwikkelden een serie wandeltochten van station naar station, geënt op LAW-paden. De wandeling Lange Duinen voert vrijwel volledig onverhard door een schitterend landschap van landduinen, bossen en heidevelden.

Uit nostalgie keek ik ernaar uit om nog eens in de buurt van het meer van Robertville te gaan wandelen. Een mooie streek waar ik jaren terug als Chirojongen in de Warche speelde. Dit keer is het aan Louis, onze zoon van 13 maanden, om in het water te spelen.

Openbaar vervoer is niet alleen trein, maar ook bus en tram. In deze nieuwe reeks wandeltips door de 10 Belgische provincies brengt de bus ons naar het begin- of eindpunt van een boeiende GR-tocht. Om te beginnen een verrassende tocht vol contrasten.

Met ruim 400 hoogtemeters moet deze tocht zowat de langste en hoogste klim zijn die in ons land te vinden is. Klaar voor een daglange zenbeleving temidden water, bossen en veengrassen?

Op enkele kilometer van Lier, waar beide Netes elkaar omarmen, stroomt de Grote Nete door een haast onbewoond weidelandschap.

Het Pajottenland kan trots zijn. Sinds enkele maanden hebben ze het grootste wandelnetwerk van het land. Het bestaande netwerk werd meer dan verdubbeld en biedt nu maar liefst 760 km wandelplezier. Wij wandelden een deel van de zuidelijke uitbreiding.

De Noorderkempen zijn een populair wandelgebied, zeker als de zandige paden er droog bijliggen. Met de hulp van buslijn 450 stappen we twee etappes op de Streek-GR Kempen.

De negen Luxemburgse jeugdherbergen vormen een ideale uitvalsbasis om het land al wandelend te verkennen. Aan de hand van bestaande routes werkte de jeugdherbergcentrale een aantal trajecten uit waardoor je kan ‘hotstelhopen’. Met ons gezin ontdekten we zo spectaculaire rotsformaties, middeleeuwse kastelen en enkele onverwachte hindernissen in Klein Zwitserland.

Vandaag doen we het eens anders. We nemen niet de trein van Alken naar Sint-Truiden, maar trekken onze wandelschoenen aan en doen het traject te voet op GR-paden. Dat duurt veel langer dan de treinrit, maar je ziet en beleeft veel meer.

Papa’s die graag wandelen hebben soms een curieuze droom. Dan nemen zij vrouw en kinderen op sleeptouw bij de realisatie van hun visioen: te voet van de Noordzee naar de Middellandse Zee. Goed nieuws voor hun ‘volgers’: de route en de gids van het Vlaamse deel van de tocht zijn opgefrist. Een leidraad om welgezin op zoek te gaan naar het verre horizonten én nieuwe woorden.

Kan je in de Famenne nog een wolf ontmoeten? Hoogstwaarschijnlijk niet. Een man die zijn volk moest beschermen tegen alle gevaren zou het laatste exemplaar al in 1845 hebben neergeschoten. Voor een ander gevaar dat ons bedreigt, te droge lentes en zomers, ligt de oplossing misschien aan het eind van een lindendreef in Barzin.

Voor een aquarelliste is de Famenne een onuitputtelijke inspiratiebron. De wandelende fotograaf kan hier fotowedstrijden winnen. Maar die laatste mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Want een meester-schamateur kan zijn pad kruisen.