Artikeldatabank

Het was van 2018 en de Tour des Volcans du Cantal geleden dat ons wandelgroepje nog eens op septemberavontuur trok. De keuze viel uiteindelijk op de Beaufortain, een middelhoog massief rondom het aardige stadje Beaufort. Vooral de verwachte panorama’s op de Mont Blanc deden ons lang vooraf dagdromen.

Onze eerste huttentocht was “boenke d’erop”, zoals ze bij ons zeggen. Vier wandeldagen van de ene rifugio naar de andere, onderweg genietend van het prachtige decor van de Dolomieten. Een zware inspanning door het vele stijgen en dalen, maar ook ontspannend dankzij de gezellige avonden in de hutten. Kortom, een perfecte teambuilding voor ons gezin.

Er was sneeuw voorspeld, dus smeerden we onze wandelschoenen in om vier dagen de winterse elementen te trotseren, vanuit Ronse oostwaarts over Geraardsbergen bijna tot Ninove en terug westwaarts richting Zottegem. Meer hoogtemeters kan je in Oost-Vlaanderen niet vinden.

Op zoek naar een korte trektocht dichtbij en toch ver weg van de bewoonde wereld? Dan ben je in het Hertogenwald op de juiste plek. Op stafkaart stippelde ik een traject van 75 km uit, inclusief twee overnachtingen op een bivakzone. De route begint en eindigt in Eupen en is een aanrader voor elk seizoen, ook in de winter.

Het noorden van de Streek-GR Hageland ligt in een overgangsgebied. Kijk je noordwaarts, dan zie je de Kempen liggen. Draai je zuidwaarts, dan ontdek je het glooiende Hageland. Wij knopen onze wandelschoenen voor een tweedaagse tussen Sint-Pieters-Rode en Scherpenheuvel, met een overnachting bij Hans en Jasmina in Rillaar.

Een tegenslag zie je best als een bocht in je parcours die leidt naar een mooiere route. Onze tegenslag: wegens de lockdown konden we niet gaan stappen in de Hoge Kaukasus in Georgië. Onze bonus: een onvergetelijke zesdaagse staptocht door het Franse Nationaal Park ‘Les Ecrins’.

De korte treinrit van Leuven naar Sint-Joris-Weert brengt me meteen in de juiste stemming. Door het raam zie ik de ongerepte Dijlevallei voorbijglijden, een groen lappendeken van weilanden, bosjes en kleine en grote waterplassen. Straks zal ik in omgekeerde richting wandelen, stroomafwaarts richting Leuven. Drie dagen de Streek-GR Dijleland volgen tot in Mechelen, dat is het plan.

Eerst een waarschuwing: wie ongerepte natuur en afgelegen oorden zoekt, zal die aan de Leieboorden niet vinden. Maar voor een driedaagse GR-staptocht langs gemoedelijke cultuurlandschappen en interessante musea is de streek tussen Gent en Machelen-aan- de-Leie moeilijk te overtreffen. En dat geldt des te meer als je ze bezoekt tijdens de ‘Biënnale van de Schilderkunst’, een tweejaarlijks terugkerend tentoonstellingsproject..

Na onze trektocht door de Albanese Alpen (Op Weg 2020 1), verlangden we naar meer. Het werd opnieuw een voltreffer: vijf dagen lang trokken we van gîte naar gîte door een schitterende streek met een prachtig kleurenpalet van veldbloemen en vlinders, beboste bergruggen, witte toppen, klaterende riviertjes en charmante dorpjes. Samen met twee ezels vormden we een bonte bende in dit idyllische landschap van de Queyras.

Van alle trektochten in de Aostavallei is de Tour du Mont Fallère misschien wel de intiemste. De stilte in het bos boven Etroubles, de uitgestrekte almweiden onder de puinwaaiers van de Mont Fallère en het unieke karakter van de hutten laten niemand onberoerd. Sinds enige tijd kan je in drie dagen op je gemak om de berg lopen, die de naam heeft het mooiste uitzicht op de Mont Blanc te hebben.

Ervaren trekkers zijn we niet, maar in 2017 stapten we zonder problemen negen etappes van de GR 20 in Corsica, naar verluidt de zwaarste van Europa. Dus voelden we ons klaar voor een volgend avontuur: de Cape Wrath Trail in de Schotse Hooglanden. Pas nadat we onze zinnen hierop gezet hadden, ontdekten we dat het om een ongemarkeerde route gaat door de meest verlaten en ruigste gebieden van Schotland. Vastberaden gingen we door met ons plan: een tocht van Glenfinnan naar Strathcarron in 7 à 9 dagen.

Tijdens een eerdere tocht over het Vlaamse deel van de GR 5 doorkruiste ik de Kempen tussen Brecht en Zoersel. Om de streek die bekend staat voor zijn lange, kaarsrechte zandpaden verder te ontdekken, besloot ik een stuk GR 565 Sniederspad en een stuk Streek-GR Kempen aan elkaar te knopen tot een zesdaagse tocht.

Gaelic voor ‘duizendmaal welkom’. Zo voel ik mij ook in Schotland. Een gastvrijheid die wij een beetje hebben verleerd. Maar het landschap geeft de doorslag. Er zijn weinig plaatsen waar je de natuurelementen intenser ervaart dan in de omgeving van de Schotse Lochs, Glens en Bens. Wat ons verstand moeilijk vat, herkent ons lichaam meteen: de eeuwigheid van een berg, de dwingende kracht van de wind, en de rust van het meer.

De inkt van de nieuwste GR-topogids was amper droog of onze reporter knoopte al zijn veters. Langs Kempens mooiste duinen en dennen verkende hij het gedeeltelijk vernieuwde traject van GR 565, het oudste langeafstandspad van Vlaanderen.

Beginnen aan GR 129 roept associaties op met de magische GR 5. In mini-uitgave dan. Het vertrek is even pannenkoekvlak, maar de Alpenbergen zijn ingedrukt tot Ardennenheuvels en het doel is niet de Rivièra maar de Semois. Vandaag deel 1 van Dwars door België: het Vlaamse gedeelte tussen Brugge en Ronse.

Aankomen in Zwitserland op één augustus heeft iets. Het is nationale feestdag en zelfs overdag knalt het vuurwerk. De echo’s hoor je tot hoog in de bergen en ook de alpenhoornblazers zijn van de partij. Maar wij zijn gekomen om te wandelen op de Via Alpina...

Vijfdaags stapavontuur op GR 128 van Saskia , haar man en hun 2 zonen ( 9 en 11 jaar).

De hoogste bergen van Slovakije en Noorwegen stonden al op ons wandelpalmares. Afgelopen zomer mikten we op een nieuw pinnetje op ons hoedje: de Zugspitze, het dak van Duitsland.

Van afwisseling gesproken: het ene moment duik je een bos, boomgaard, vallei of holle weg in en geniet je van de beslotenheid van het landschap. Even later wandel je over een plateau en zijn het de vergezichten die je verwonderen. Hoog tijd dat hier een Streek-GR kwam.

Mijn zoon 9, mijn vader 67. En ik? Ergens middenin. Een bergtocht met ons drietjes leek ons een spannende uitdaging, nu het nog kan, nu het al kan. De keuze viel op de Prättigauer Höhenweg in het Zwitserse Graübunden om drie generaties naar de top te leiden.

Een onvervalste GR-ervaring langs de Vlaamse kust, het kan! Met alles erop en eraan: paadjes door bossen en duinen, langs zee en strand, naast stille kanalen en door een mondaine badstad, langs monumenten, museumparken en hedendaagse ‘conceptuele’ kunstwerken. Je knipt je eigen 60 km lange wandelverhaal in stevige brokken of lichte hapjes. Al wat je nodig hebt is de nieuwste GR-uitgave, en de kusttram.

Het Nationaal Park Snowdonia in het noordwesten van Wales is een uitgelezen wandelgebied, niet alleen in de zomer maar ook in de winter. Het leverde ons een prachtige trip op, met een gevarieerd pakket aan weersomstandigheden.