Artikeldatabank

2-8-3-9-2. Neen, geen geheime code, wel een lus op het Zwitserse nationale fietsroutenetwerk. Langs Rijn en Aare, van noord naar zuid, om te eindigen met de meren. Zo omschrijven we in één zin vier Velolandroutes die het oostelijk deel van Zwitserland omsluiten.

Begin januari stelde ik vast dat er nog een ‘gat’ was in de zomervakantieplanning: manlief aan het werk, zoon op chirokamp en ik … vijf dagen alleen thuis met de twee dochters. Toen begon het idee te rijpen om samen op pad te gaan.

Mijn vriend houdt niet zo van de fiets, maar wel van avontuurlijk reizen. Dus gaan wij meestal op roadtrip met ons tentje. Maar wanneer vakantiefietsers ons pad kruisen kijk ik watertandend toe. Na onze laatste reis werd mijn verlangen te groot, tijd om erop uit te trekken met mijn dochters van 6 en 8.

Wanneer we thuis opstaan, lacht een fijn augustuszonnetje ons toe. Een betere start voor onze vierdaagse fietstrip – een flirt met onze landsgrenzen – konden we niet dromen.

Voor mijn generatie lagen Centraal- en Oost-Europa lang verscholen achter een IJzeren Gordijn. Met slechts een vluchtige stop in Ljubljana en recenter twee korte tripjes naar Boedapest en Tsjechië bleef er nog heel veel over om te ontdekken. Verhalen over grotendeels ontbrekende fietsinfrastructuur en roekeloos rijgedrag van automobilisten konden me niet tegenhouden.

Stella (11), Toon (2,5), Lies (onderweg 1 geworden), Sofie en Steven combineerden de Nationale Fietsroutes 3, 1 en 8 tot een lus van een dikke 400 km via Luzern, Andermatt en Bern.

Waarom zou een mens – laat staan een gezin met fietskarren – door Zwitserland gaan fietsen? Voor de landschappen natuurlijk, maar ook voor het goed bewegwijzerde fietsnetwerk. En voor de combinatiemogelijkheden met het openbaar vervoer, dat uitstekend voorzien is op transport van fietsen.

Een lus van dik 800 km doorheen de vijf Vlaamse provincies, dat is de Vlaanderen Fietsroute. We vroegen enkele fietsers die het voorbije jaar een ‘attest’ aanvroegen en in de ‘eregalerij’ op onze website pronken om de hoogtepunten van hun tocht even op een rijtje te zetten.

Deze fietstocht brengt je door de mysterieuze Jekervallei en langs de Maas tussen Maastricht en Luik, met als toetje het akkerlandschap van het Haspengouws plateau.

Langs kaarsrechte kanalen en slingerende rivieren en beken verkende Wim Van Damme het platte Vlaamse land.

Na de Goudzoekersroute rondom Mol die we vorig jaar voorstelden, zijn er nog drie culinaire fietsroutes bijgekomen in de Antwerpse Kempen. Op het menu: een ontbijt en een routebeschrijving bij het vertrekpunt; tussen-, hoofd- en nagerecht in twee of drie andere horecazaken langs de route.

In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.

Is er een verschil tussen een tocht door Vlaanderen en een fietstrekking door Chileens Patagonië? Het inspirerend effect is er altijd, zij het van een andere orde. Die wijsheid troost onze reporter op zijn veertiendaagse fietsronde door Vlaanderen. Chili is toch te ver en te hoog. Vandaag deel 2: van Tongeren naar Ieper.

In de Bordeaux zijn de wijngaarden groot en oud en noemt men ieder wijnhuis een ‘Château’. In Haspengouw zijn de wijngaarden klein en jong en is er slechts één Château. Maar er zijn wel veel ‘gewone’ kastelen. Met deze fietslus passeren we er maar liefst twaalf, waaronder het enige echte wijnkasteel van België.

Dat LF 30 (Scheldedeltaroute), GR 128 (Vlaanderenroute Oost) en GR 122 (Brakel-Hulst) elkaar ontmoeten ter hoogte van Laarne is geen toeval. Een decor van jonkvrouwen en ridders, heren en heerlijkheden, een waterburcht en heksen op de brandstapel maken het plaat(s)je compleet.

Twee weken lang ontsnapte onze reporter aan de drukte en de lelijkheid van het hopeloos verkavelde Vlaanderen. Hoe? Door op zijn fiets te springen en 900 km lang de bordjes ‘Vlaanderen Fietsroute’ te volgen. Vandaag deel 1: van Gent naar Tongeren.

Om al fietsend van het hooggebergte te kunnen genieten, hoef je geen Schleck of Contador te zijn. Je kan ook gewoon de rivierdalen volgen en af en toe een trein nemen om hoogtemeters te winnen. Met groot succes testten we deze tactiek uit tussen de Dolomietentoppen van Zuid-Tirol.

Vuile Seule, de Walletjes, Laatste Oortje. Voor je fantasie op hol slaat, het zijn namen van Vlaamse ‘bergen’. Van Poperinge tot Oudenaarde zochten en vonden we vijfendertig (!) minder bekende heuvels met vergezichten die letterlijk naar adem deden happen. Het resultaat: een 250 km lange, alternatieve Ronde van Vlaanderen. Flandriens, waar wachten jullie op?

Waar ter wereld je op grote tocht gaat, het maakt niet zoveel uit. Dat ondervond onze reporter op zijn veertiendaagse fietstocht rond Vlaanderen. Ook dicht bij huis sta je al eens voor verrassingen, of moeten er risico’s worden genomen. De strijd is soms ongelijk en hogere krachten staan dan aan je zijde. Vandaag deel 3: van Ieper naar Gent.