Artikeldatabank

In de winter is het Dak van België een winters sprookjeslandschap. Wij huurden een gîte en bleven er een paar dagen om op ontdekking te gaan met de wandelschoenen aan de voeten en de wandelstokken in de hand.

Vers van de pers: de topogids van de GR 122. Dit internationale pad start net over de grens in het Nederlandse Hulst en doorkruist de hele provincie Oost-Vlaanderen. Langs de polders en de bloemenstreek, door de Scheldevallei en uiteindelijk de Zwalmstreek en de Vlaamse Ardennen. Nieuw aan deze gids zijn acht extra luswandelingen.

Alle GR-paden in België wandelen is een serieuze uitdaging van maar liefst 9.792 km. Toch is dat het doel dat Hanne Govaerts zichzelf heeft gesteld. 23 jaar oud is de Kempische en sinds haar tocht op de GR 5 in 2018 is ze helemaal gebeten door het GR-virus. Ondertussen heeft ze al 1.428 km aan Belgische GR-routes in de benen. Ontmoet @HanneHikes: maatschappelijk werkster doorheen de week en wandelheldin in het weekend!

Zo’n 25 jaar geleden zijn we onze traditie gestart: een driedaagse kampeerwandeltocht, mijn dochter en ik. We kampeerden in Luxemburg, zij was toen 7 jaar. Tot mijn grote plezier gaan we nog steeds af en toe voor een weekje samen op pad. In de herfst is het gebied ten noorden van Nice enkele keren onze bestemming geweest. Eind oktober en begin november spatten de herfstkleuren van het landschap en is het weer nog vaak heel aangenaam. De tent blijft dan thuis en we lopen dagtochten vanuit een vaste standplaats.

Veel wandelaars kwamen we niet tegen in het Parco Naturale Orsiera Rocciavrè en in de berghutten waren we meestal de enige gasten. Als je van eenzame bergwandelingen houdt, is het natuurpark een ideale bestemming. Behalve op zondag.

Een ‘stadswandeling’ via GR-paden stond al even op mijn bucketlist. Zou het een monotone aaneenschakeling van grauwe betonbanen en mistroostige gebouwen worden? Of zou een bruisende metropool als Brussel zijn mooiste geheimen tonen?

Een toonbeeld voor de streek en een volwaardige wandeltegenhanger voor de Vennbahn, dat is de ambitie van de toeristische dienst van Oost-België met de kersverse Venntrilogie. Van de groene weiden en heuvels van het noorden over de ongerepte Venen tot de bergkammen en riviervalleien van het zuiden, met dit langeafstandspad ontdek je inderdaad in één tocht drie verschillende landschappen.

Na 10 jaar wandelen zijn alle GR-paden boven 200 km de revue gepasseerd. Maar niet getreurd, als we een aantal kortere routes aan mekaar knopen, dan zijn we weer voor een hele tijd zoet. Zo gezegd, zo gedaan.

Begin september, aan het einde van de extreem warme en droge zomer van 2022, trokken we naar de Zwitserse Jura voor een tocht op de Regionale Wandelroute 95 ‘Au fil du Doubs’. We ontdekten schitterende landschappen, maar moesten ook constateren dat de luimen van moeder natuur heel grillig kunnen zijn.

Sint-Martens-Voeren vormt zowat het geografische middelpunt van de Voerstreek en is dus een uiterst geschikt om de omliggende Voerdorpen te verkennen. Vanuit jeugdherberg De Veurs zochten we eerst de noordgrens met Nederlands-Limburg op, de volgende dag wandelden we naar de Waalse grens.

Wie al jaren zijn tochten zelf uitstippelt, kent het addertje onder het gras: het gepuzzel om de verbinding te maken tussen start, eindpunt en logement. Een echte GR-wandelaar weet daar wel raad mee, maar een andere oplossing is ook mogelijk. Wij kregen een GR-arrangement cadeau en ontdekten het gebundelde gemak van hotelboeking, maaltijden, tochtinfo en … vervoer van en naar het GR-pad. In ons geval de GR 512.

Met nog drie etappes van de GR 122 voor de boeg pleeg ik eerst overleg met mijn stapmakker. Aangezien zijn knie tegenpruttelt, kunnen we beter het resterende traject in omgekeerde volgorde wandelen en begin ik alleen aan de achtste en zwaarste dagtocht in de heuvels rond Ronse.

Op de eerste natte dagen van een kurkdroge herfst – met een weelde aan paddenstoelen en nog evenveel kleurrijke bladeren aan de bomen als op de grond – testten wij de vernieuwde National Park Trail uit.

Fotoreportage Dijleland.

Vier dagen verlengd weekend is voor Katrijn en Steve het perfecte excuus om de oversteek te maken naar een Zwitserse Alpentop. Getuige daarvan de cover van deze Op Weg. Maar voor hen is het slechts een aanloop naar meer. Naar hoger, uitgestrekter, ongerepter.

Volgens de legende was Tijl Uilenspiegel een deugniet die vrij als een vogel rondtrok. Veel later, in een roman uit de 19e eeuw, krijgt Tijl gezelschap van Nele en Lamme Goedzak en wordt hij een verzetsheld tegen de Spaanse bezetter. Het is deze Tijl die onze gids is voor een prachtige Streek-GR langs kreken en kanalen.

40 jaar geleden begon een aantal wijnbouwers op de zuidhellingen van de Hagelandse heuvels opnieuw wijnstokken aan te planten. Vandaag kan het Hageland uitpakken met de titel ‘meest noordelijke wijnstreek van Europa’ en het label ‘kwaliteitswijn met gecontroleerde oorsprongsbenaming’. Een dagstapper met een slok wijngeschiedenis.

Kanalen speelden een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de Kempen. In 1846 begon men het Kempens Kanaal te graven om het chronische watertekort in de streek te verhelpen. Met de latere zijkanalen ontstond een net van waterwegen, waarvan het Albertkanaal de jongste en belangrijkste is. Het gehucht Bouwel, deelgemeente van Grobbendonk, ligt vlakbij de samenvloeiing van beide kanalen.

Geen berg in de zuidwestelijke Italiaanse Alpen die meer tot de verbeelding spreekt dan de Monviso. De Romeinen hadden er al een naam voor – Mons Vesulus – en dachten dat het de hoogste berg van de Alpen was. Niet verwonderlijk, want met zijn 3841 meter steekt de Monviso hoog boven de omliggende bergen uit.

Het gebrom van de auto die ons aan de abdijgebouwen van Val-Dieu heeft afgezet, verdwijnt achter de bocht. Het is een kille en nog grijze ochtend in juni. We staan op het beginpunt van de Chemin des Echaliers, klaar voor een tweedaagse tocht door het land van Herve en de vallei van de Vesder.

Op de heetste zomerdag van 2013, vrijdag 2 augustus, vertrek ik ‘s morgens vroeg in Alsemberg voor mijn zesde stapdag. Het moet iets na vijven zijn wanneer ik druipend van het zweet neerplof op het terras van Relais du Marquis in Ittres. “Dag Yves, hoe gaat het?”, klinkt het naast me. Heb ik waanbeelden door de hitte? Neen,het is Kenny. Hij heeft mijn tweets gevolgd. Hij wist dat ik zou passeren en wou me verrassen…

Met zijn 3798 meter is de Grossglockner de hoogste berg van Oostenrijk. Hij schittert midden in het Nationaal Park Hohe Tauern, met meer dan 1800 km² het grootste beschermde natuurgebied van Centraal-Europa. In een belangrijk deel daarvan mogen zelfs geen permanente nederzettingen of infrastructurele elementen staan.

Uit nostalgie keek ik ernaar uit om nog eens in de buurt van het meer van Robertville te gaan wandelen. Een mooie streek waar ik jaren terug als Chirojongen in de Warche speelde. Dit keer is het aan Louis, onze zoon van 13 maanden, om in het water te spelen.

Openbaar vervoer is niet alleen trein, maar ook bus en tram. In deze nieuwe reeks wandeltips door de 10 Belgische provincies brengt de bus ons naar het begin- of eindpunt van een boeiende GR-tocht. Om te beginnen een verrassende tocht vol contrasten.

Niet alleen het pad kreeg een opmerkelijke update, de twee gedateerde topogidsen van GR 128, de Vlaanderenroute Oost en de Vlaanderenroute West, werden samengebracht in één nieuwe gids. Bovendien is de route nu in beide richtingen beschreven. We wandelden in voorpremière alvast een halve GR 128, van Teuven tot Eppegem.

De Streek-GR Groene Gordel in zeven dagwandelingen.

Met ruim 400 hoogtemeters moet deze tocht zowat de langste en hoogste klim zijn die in ons land te vinden is. Klaar voor een daglange zenbeleving temidden water, bossen en veengrassen?

Op enkele kilometer van Lier, waar beide Netes elkaar omarmen, stroomt de Grote Nete door een haast onbewoond weidelandschap.

Het Pajottenland kan trots zijn. Sinds enkele maanden hebben ze het grootste wandelnetwerk van het land. Het bestaande netwerk werd meer dan verdubbeld en biedt nu maar liefst 760 km wandelplezier. Wij wandelden een deel van de zuidelijke uitbreiding.

Voor zijn eerste ‘buitenlandse’ reis ging kersvers Vlaams Minister-President Bourgeois eind september op de koffie bij zijn al even kersverse collega in …Eupen. Enkele weken eerder haalde ook Op Weg de banden aan met onze Duitstalige vrienden van de Oostkantons. Om de woorden van Horst te gebruiken: “Willkommen im Wanderparadies Ostbelgien”.

Het Parc Naturel Régional du Queyras ligt in de zuidelijke Franse Alpen, tegen de grens met Italië. Van massatoerisme is hier geen sprake. Het bergmassief telt kleine, vaak nog authentieke dorpjes en talloze wandelroutes. Ook in de winter kan er flink gewandeld worden, tenminste als je de sneeuwraketten aangespt.

De Noorderkempen zijn een populair wandelgebied, zeker als de zandige paden er droog bijliggen. Met de hulp van buslijn 450 stappen we twee etappes op de Streek-GR Kempen.