Artikeldatabank

Geen berg in de zuidwestelijke Italiaanse Alpen die meer tot de verbeelding spreekt dan de Monviso. De Romeinen hadden er al een naam voor – Mons Vesulus – en dachten dat het de hoogste berg van de Alpen was. Niet verwonderlijk, want met zijn 3841 meter steekt de Monviso hoog boven de omliggende bergen uit.

Er was natuurlijk Man bijt hond. Maar er is meer aan de hand. De weg naar Santiago de Compostela is populair, zoveel is duidelijk. Al zijn er net als vroeger pelgrims in alle soorten: van diep gelovige bedevaarders tot fiets- en wandeltoeristen met oog voor landschap en kunst. Van jongeren op zoek naar zingeving tot vijftigers op zoek naar rust. Allemaal met een motto: de weg is het doel.

Het huis van Marc Sedeyn ademt wandelen. Aan de muur hangt een enorme kaart met de route van Gent naar Compostela. Daarnaast in een grote kader tientallen wandelmedailles. Boekenkasten staan vol met mappen, GR-nummers op de rug. “Ik geef toe, ik ben goed gebeten”, zal Marc midden in het interview zeggen. De nagel op de kop.

Reizen zit Tine Luyten in het bloed. Bij voorkeur naar verre landen. Vooral Latijns-Amerika heeft haar hart gestolen. Een passie die ze vorig jaar in Guatemala deelde met acht mensen met een verstandelijke beperking. Met de beklimming van een vulkaan als hoogtepunt.

In Namibië, een land bijna zo groot als Frankrijk en Italië samen, wonen amper twee miljoen mensen. Wandelaars die van ongerepte natuur en uitgestrekte woestijnen houden, kunnen er hun hart ophalen. Ook fotograferen is dankzij de doorgaans helder blauwe lucht een hemels plezier.

Pampers behoren doorgaans niet tot de standaarduitrusting van de doorsnee bergwandelaar. Voor Nick Meynen en Fany Crevecoeur was dat wél het geval. Amper drie maanden na de geboorte van hun dochtertje Flora, vatten zij de doorsteek van de Pyreneeën aan. Tijdens vier vakanties stapten zij zo’n 1.000 kilometer, van Hendaye in Frans Baskenland tot aan de Middellandse Zee. Nick verwerkte hun belevenissen in een bijwijlen tragikomisch boek, met enkele (wandel)filosofische zijpaadjes.

Moet een grote tocht een doel hebben? De weg is voor de langeafstandswandelaar toch aangrijpender dan het einddoel? Maar als de ontknoping zich afspeelt tussen Bernini’s zuilenrijen op een volgepakt Sint-Pietersplein, dan moet dat toch wel een bijzonder finishmoment zijn. Els Geeraert en Piet Hardeman getuigen.

Ieder van ons heeft in zijn agenda wel eens dagen die maanden op voorhand met rood omcirkeld zijn. Voor geen geld van de wereld te missen! In de agenda’s van 17 vriendinnen uit Oost-Vlaanderen zijn dat drie dagen: het jaarlijkse wandelweekend in de Ardennen. Voor de wandelingen en de GR-paden natuurlijk. Maar vooral voor de gezelligheid. En gezellig was het zeker, aan tafel bij Patricia, Nadine, Rita en Anne-Marie.

“Ooit stond ik op het Vakantiesalon tien minuten lang met hand en tand uit te leggen wat een Grande Randonnée is. Om dan na afloop de vraag te krijgen: “Kunnen we zo’n GR ook met de auto doen?” Het is voor ons als vrijwilligersvereniging een lange weg geweest om het concept GR ingang te doen vinden. Maar het is absoluut de moeite waard geweest.”

De Pfälzerhöhenweg is een pittig pad van 113 kilometer dwars door het Pfälzerbergland. Bovendien worden we een week lang verwend door een fel nazomerzonnetje dat ons elke dag een goudkleurig decor schenkt. Een ware streling voor het oog.

Vijfdaags stapavontuur op GR 128 van Saskia , haar man en hun 2 zonen ( 9 en 11 jaar).

De hoogste bergen van Slovakije en Noorwegen stonden al op ons wandelpalmares. Afgelopen zomer mikten we op een nieuw pinnetje op ons hoedje: de Zugspitze, het dak van Duitsland.

In de ban van Frankrijk. Niet omwille van de wijn, de zon of de cols, maar omdat het een paradijs is voor wandelaars. Met Jan Van Meirvenne hebben we een fan én een kenner in eigen GR-kringen rondlopen. Tijd voor een gesprek over het land dat tevens de bakermat van GR is.

Niet ver weg en verrassend mooi strekt de Condroz zich uit over de provincies Namen en Luik. Het is een glooiend landschap met uitgestrekte velden en weiden, kastelen en vierkantshoeven, piepkleine dorpjes met huizen in kalksteen en af en toe een bosje. De beste manier om de streek te verkennen is via de vernieuwde GR 575/576.

Vroeg of laat voelt elke wandelaar wel de aantrekkingskracht van de bergen. De betovering van weidse panorama’s en de magie van een eindeloze sterrenhemel. Op Weg-redactrice Debbie Sanders bundelde al haar ervaringen en tips in een boek.

In 2005 trok Sebastien de Fooz met € 50 op zak te voet naar Jeruzalem, 6.000 kilometer door 12 landen. Onderweg liet hij zich leiden door het onverwachte en door de spontane hulp van mensen. Zijn tocht bracht soms hilarische toestanden mee, soms ergernis, maar vooral een andere kijk op de grote religieuze, sociale, culturele en politieke tegenstellingen van vandaag.