Artikeldatabank

Tot de beste manieren om een land en haar landschap te doorgronden, behoort: er te gaan wonen. Of, als dat praktisch niet uitkomt: je er op eigen kracht door te bewegen, wandelen bijvoorbeeld. Haar scherpe kantjes, haar zachte rondingen, haar zuchtjes en briesjes, je voelt ze dwars doorheen je voetzolen tot in je kuiten en je longen. En wat als je er woont én wandelt? Dat moet het summum zijn.

Weinig mensen associëren Turkije met een winterslandschap. Toch zorgt het continentale klimaat van Centraal-Turkije niet alleen voor warme zomers, maar ook voor witte winters met dikke sneeuwtapijten. Onze tocht op sneeuwschoenen begint in het ongerepte Aladaglargebergte en eindigt in het sprookjesachtige, zachtglooiende Cappadocië.

Een tocht van Buggenhout, het geografische middelpunt van Vlaanderen, naar de Waalse tegenhanger Yvoir, dat was het doel. GR 126 werd het middel. Gespreid over zeven etappes en 190 kilometer leerden we ons land op een andere en vooral verrassend mooie manier kennen.

GR 512 is een klassieker onder de Vlaamse wandelpaden, maar kreeg recent behalve een nieuwe topogids ook een nieuwe naam: Brabantse Heuvelroute. Zowel de naam als de gids zijn verdiend, en de route heeft nog een belangrijke troef: haar bereikbaarheid met het openbaar vervoer. Zo kan je de etappes zo lang of zo kort maken als je zelf haalbaar vindt.