Artikeldatabank

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In acht afleveringen kan je zijn fietservaringen meevolgen. Aflevering 1 brengt ons naar een verdwaalde Henegouwse grensgemeente.

De grootste riviermonding van Noord-Frankrijk bestaat uit 70 km² weidse vlakten, duinen, moerassen en schorren. Het natuurreservaat ligt pal op de route van vele trekvogels, maar ook een grote populatie zeehonden komt er rust zoeken. Redenen genoeg om deze dichtbij gelegen delta per fiets te ontdekken.

Waar Condroz, Famenne en Hoge Ardennen samenkomen hebben zes fusiegemeenten enkele jaren geleden een netwerk ontwikkeld van 350 km. Hoewel hun fietskaart de nadruk legt op vier thematochten, kan je ook makkelijk een eigen fietslus samenstellen. Zoals wij deden in ‘Famenne Nord’, waar het Condruzisch heuvelland zich hemelsbreed openplooit.

In het uiterste zuiden van België hebben de toeristische diensten van de Gaumestreek en het Franse Pays de Montmédy de handen in elkaar geslagen om vijf bewegwijzerde rondritten uit te tekenen. Wij kozen voor La Gaumaise, een lus van 48 glooiende kilometers tussen het Belgische Virton en het Franse Montmédy.

Van Lillo geen kwaad woord. Maar op de fietstocht in en rond de Antwerpse haven is het een dissonant. Om het fort en de kleine woonkern te bereiken moet je eerst een heuse strook Paris-Roubaix overwinnen.

Aan de andere kant van de Vlaamse Ardennen ligt een landschap van oude bossen en wallen, bezwangerd door duistere krachten. Voor de geoefende recreatieve fietser liggen hier 90 km over mooi beboste heuvels klaar. Smeer de kuiten!

De vruchtbare grond rond Sint-Truiden heeft de adel eeuwenlang gecharmeerd. Het resultaat? Een cultuurrijke regio vol romantische kastelen en statige vierkantshoeves.

Op de taalgrens tussen Hoegaarden en Jodoigne ligt een een dorp te soezen in de heuvelplooien van Brabants-Haspengouw. Mélin is één van de 24 plus beaux villages de la Wallonie en vooral zijn gehucht Gobertange toont zich op zijn mooist. Alle huizen werden er lang geleden opgetrokken in de beroemde crèmekleurige Gobertingse zandsteen.

Schier ligt op zo’n 300 m hoogte en kijkt neer op de lager gelegen Famenne; Eigenlijk is dit ‘plus beau village de Wallonie’ niet veel meer dan een lange straat met een kleine lus naar de kerk. Het telt amper 150 zielen maar is in de lente en zomer één grote bloemenweelde.

Boeken en fietsen, het is een combinatie die ik koester. Zoals drie literaire grootheden geboren in de Zuid-Westvlaamse klei herontdekken. De lus van 43 km verbindt het Lijsternest van Stijn Streuvels, het André Demedtshuis en het René De Clercqmuseum. Op en neer langs het literaire erfgoed, voorbij naam en faam uit de kunst(schilders)wereld en genietend van de mooie landschappen. Mijn rijwiel van Stijn Streuvels is wel het enige ‘fietsboek’ in mijn fietstas. Een minpuntje…

“Is er iets in de natuur dat zo’n verscheidenheid aan veranderende kleuren bezit? Toch wel, opaal, de edelsteen die keer op keer een serie uitbarstingen van rood en groen veroorzaakt.” Deze uitspraak van de schilder Edouard Lévêque zorgde ervoor dat een stukje Noord-Franse kust zijn mooie bijnaam kreeg.

“En vanwaar hale gij die tubak?”, vroeg de kommies. “Vanwaar halen de kraaien de noten?”, wedervoer de andere, en hij haalde een grepe tubak uit z’n blaze.

De Veluwe is veel uitgestrekter dan het bekende Nationaal Park. Heide, stuifzand en bos, schapen en beken, een doodstil dorp en een art deco zendstation, tot zover de ingrediënten van een prachtige fietstocht.

Met zijn verkeersvrij parcours en zijn bijna volledig vlak reliëf is deze tocht een echte plezierrit door ‘het land van de boomgaarden’.