Artikeldatabank

Ik krijg een tip van een kennis die weet dat we vaak gaan wandelen. Ze stuurt me foto’s door van een wandeling in de buurt van Mons, meer bepaald de ‘Marais d’Harchies’. Mijn interesse is meteen gewekt. Misschien kan ik in die streek een ‘coronawandeling’ voor GR-West-Vlaanderen uitstippelen. Ik ga aan de slag.

Met de Belgische grenzen nog dicht, gingen Katrien en ik op zoek naar het ideale recept voor een avontuur dichtbij huis. Daarbij stootten we meteen op de Hoge Ardennenroute: een wandelpad van 278 kilometer dwars door de Belgische Ardennen. In het voorjaar van 2021 gingen we de uitdaging aan.

“Er valt nog zoveel te ontdekken richting de Semois”, zo eindigde het relaas van mijn solodriedaagse tussen Namen en Dinant (Op Weg, 2021 3). Zo gezegd zo gedaan, het vervolg kwam er in de vroege zomer: een volgende etappe op de GR 126, ditmaal tussen Dinant en Gendron, tevens een Waalse treinstapper.

Echte Ardense bossen met imposante uitzichten, dat is wat de brochure ons beloofd heeft. We kiezen twee wandelingen van 10 kilometer, vertrekkende aan het kerkje van Saint-Jacques. De Promenade des Anes zoekt de hoogtes, bossen en beekjes op richting zuidwesten. De Promenade des Hottlis trekt naar het noordoosten, naar uitzichten op de vallei van de Salm en Trois-Ponts.

De eerste keer dat ik met mijn twee kleinzoons op stap ging, was reuze meegevallen. Dus smeedden we nieuwe plannen. Ons opzet: verblijven in een jeugdherberg en enkele dagen stappen langs GR-paden. Tweede voorwaarde: we moesten makkelijk ter plaatse raken met het openbaar vervoer. We namen een kaart van de Ardennen en kozen we voor GR5 en GR56. Onze uitvalsbasis zou de jeugdherberg van Sankt-Vith worden. Voor de uitwerking deden we een beroep op de topografi sche kaart nr 56 (Vielsalm) en de Topogids Cantons De L’Est GR 56.

Start van deze wandellus is het vroegere treinstationnetje van Aubel.

Na de provincies Luik, Namen en Luxemburg was het de beurt aan de provincie Henegouwen. Bij onze Waalse collega’s van GR-Sentiers verscheen de volledig nieuwe topogids `Randonnées en boucle. dans la province de Hainaut – 15 randos découvertes’.

Ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan en het heilige Jacobusjaar 2010 ontwikkelde het Vlaamse Compostelagenootschap vier nieuwe pelgrimswegen door België. Christina Bloem verkende de Via Monastica.

George Nelis wandelde een nieuwe etappe in zijn ‘Tour des Trappistes’ en verkende meteen de vernieuwde GR 16.

Wandelen in de sneeuw, het kon vorige winter ook in België. Gilbert Bastiaensen verkende de GR 563.

Net zoals in Vlaanderen bestaat ook in Wallonië voor elke provincie een gids met eendaagse wandellussen langs GR-paden. Wat wij ‘Dagstappers’ noemen, zijn daar 'Randonnées en Boucle’. De RB’s zijn met grote zorg uitgestippeld door onze Waalse vrienden van GRSentiers.

GR 129 roept associaties op met de magische GR 5. In mini-uitgave dan. Het vertrek is even pannenkoekvlak, maar de Alpenbergen zijn ingedrukt tot Ardennenheuvels en het doel is niet de Riviera maar de Semois. Vandaag Dwars door Belgie deel 2: van Ronse naar Dinant.

Weinig mensen kennen GR 125, een grote luswandeling in het gebied ‘tussen Samber en Maas’. In vijf dagen stappen we van Walcourt naar Anseremme en doorkruisen een prachtige streek vol kleine, onbekende dorpen. Net wat ons aanspreekt…

Kajakvaren en wandelen is steeds een leuke combinatie. En als je in het zuiden van België de meanders van de Semois volgt, doe je dit bovendien in één van de meest ongerepte stukjes natuur van België.

Viroinval is een gemeente in de provincie Namen die zich het geografische centrum van Europa mocht noemen toen de Europese Unie nog met 15 was. Maar bovenal is deze gevarieerde regio een prachtige streek voor de rustzoekende wandel- en fietsfanaat.

Na een pannenkoekvlakke start in het noordwesten slingert GR 129 zich ‘dwars door België’ naar het meest zuidoostelijke punt van het land. Vandaag het slotstuk in onze reeks over dit taalgrensoverschrijdend GR-pad.

In Jemelle is er nergens een GR-teken te bespeuren. En toch liggen de Ardennen er in al hun wandelglorie binnen voetbereik. Een tocht op de flanken van de Lommevallei is niet aanbevolen voor wie steile hellingen en een tripel geen goede combinatie vindt.

Als langeafstandswandelaar was ik een laatbloeier. Mijn kinderen waren op dat ogenblik al oud genoeg om mee op stap te gaan met de rugzak. Maar nu, als grootouder met kleinkinderen van zes of zeven, dat is toch een ander paar mouwen.

Als wandelgebied stelt Waals-Brabant zelden teleur. We spoorden naar Waver en kwamen op amper 35 km van Brussel terecht in een golvend lappendeken van bossen en weidse landbouwplateaus.

Niet ver weg en verrassend mooi strekt de Condroz zich uit over de provincies Namen en Luik. Het is een glooiend landschap met uitgestrekte velden en weiden, kastelen en vierkantshoeven, piepkleine dorpjes met huizen in kalksteen en af en toe een bosje. De beste manier om de streek te verkennen is via de vernieuwde GR 575/576.