Artikeldatabank

Sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te fietsen, konden we Berlijn, Amsterdam en Luxemburg al afvinken. Er was wat twijfel bij Katrien wegens wat stijgen en dalen, maar het werd tijd om Londen in het vizier te nemen.

We doorkruisten Engeland waar het ongeveer op zijn smalst is en breidden er nog een stukje Wales aan vast. Mede door het fantastische weer werd het een superreis met veel afwisseling: de steden York en Liverpool, de kusten van West-Engeland en Noord-Wales, drie nationale parken (de Yorkshire Dales, Snowdonia, The Peak District) en de Noordzee als toetje.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Deel twee van mijn LEJOG-verhaal start aan de Schotse grens.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Met mijn pensionering kwam eindelijk voldoende tijd vrij om in 16 dagen de 1553 km te fietsen.

Dankzij de wegwijzers van Sustrans kan je aan de overkant van het Kanaal overal zorgeloos fietsen. Nog een geruststellende gedachte: in de meest oostelijke graafschappen Suffolk en Norfolk regent het merkelijk minder dan elders in Engeland. Heuvels heb je er nauwelijks, maar erfgoedsites des te meer. Met als springlevende smaakmaker de aloude universiteitsstad Cambridge.

Ierland, tot voor kort in mijn verbeelding gereduceerd tot een huis op een klif, gegeseld door striemende regenvlagen, een huilende wind en het gedonder van beukende golven. Na twee weken fietsen weet ik het, het huis bestaat. Meer nog, de werkelijkheid tart mijn verbeelding in de overtreffende trap. Beara, Iveragh en Dingle zijn drie schiereilanden, diep ingesneden door prachtige baaien. Elk met een ringweg. De ‘Ring of Kerry’ op Iveragh is een toeristische topper. De vele toerbussen rijden er in tegenwijzerzin, de weg soms te smal om te kruisen. Killarney is een groot nest met luxueuze hotels die elkaar naar de kroon steken. Beara, charmant en rustig, ligt uitnodigend te schitteren in de zon. De ringweg biedt spectaculaire vergezichten. Toch slaan we af en rijden kleine lussen of een doodlopende weg. Zo zijn er veel, heen en terug. Woorden schieten tekort, mijn camera kan onmogelijk het hele plaatje in beeld brengen...

Parijs als eindbestemming, dat staat op het palmares van vele vakantiefietsers. Minder bekend bij ons is een mogelijk vervolg, de verbinding tussen Parijs en Londen. In tien dagen fietsten Leo en Els van de ene wereldstad naar de andere via de ‘Avenue Verte’.

Engeland kan je op verschillende manieren dwarsen. Voor fietsers bestaat er sinds 2010 een nieuwe variant, de Way of the Roses, die de mooiste stukken van de Yorkshire Dales en de Wolds doorkruist. Een echte aanrader!

Niet ver van de Schotse grens liggen drie natuurparels: de Yorkshire Dales, het Lake District en de North York Moors. Deze nationale parken aaneenrijgen tot een kostbaar halssnoer is een boeiende fietservaring, zeker als je ze afwisselt met cultuurparels als York, Carlisle, Newcastle en de Muur van Hadrianus.

Op ons vakantiemenu stond een maand fietsen en een dubbele ‘coast to coast’. In ruil kregen we een unieke blik op Londen, weidse landschappen, enkele fraaie natuurgebieden en een mooie reeks historische steden en prehistorische sites.

Cyprus is een zonnig eiland in het oostelijk deel van de Middellandse zee, gekend voor zijn halloumi grillkaas en Griekse en Romeinse archeologische sites, en als broedplaats van schildpadden en ezels. Eind april, als de natuur op haar mooist is, begin ik aan m’n fietstocht helemaal rond het eiland.