Artikeldatabank

Wij kennen elkaar al lang, sommigen van in de eerste kleuterklas. In een ver verleden trokken we op overlevingstochten met patrouilletent en shelter, maar intussen zijn onze stapvakanties iets luxuezer geworden. Voor onze dertigste jubileumtocht planden we zes dagen door het sprookjesachtige ‘Boheems Paradijs’, een gebied met prachtige bossen, indrukwekkende rotsformaties en ontelbare kastelen en burchten.

Ervaren trekkers zijn we niet, maar in 2017 stapten we zonder problemen negen etappes van de GR 20 in Corsica, naar verluidt de zwaarste van Europa. Dus voelden we ons klaar voor een volgend avontuur: de Cape Wrath Trail in de Schotse Hooglanden. Pas nadat we onze zinnen hierop gezet hadden, ontdekten we dat het om een ongemarkeerde route gaat door de meest verlaten en ruigste gebieden van Schotland. Vastberaden gingen we door met ons plan: een tocht van Glenfinnan naar Strathcarron in 7 à 9 dagen.

“Je hebt het op een halve dag gezien,” lezen we in de Griekse Island Hopping Guide uit 1998. “Eén kleine badplaats, een hoofdstad langs de andere kant van het eiland, die naam niet waard. En de bergen, die moeten nog ontdekt worden.” Vandaag zijn de bergen ontdekt, en vele oude paden opnieuw toegankelijk gemaakt door enthousiaste vrijwilligers van Andros Routes. Je kan er nu dagenlang wandelen in een weelderig landschap, soms verrassend groen. We vonden Andros zo boeiend dat we er na enkele maanden al terugkeerden.

Op je teentippen, met je neus hoog in de Schotse lucht ruik je de vage geur van gist en gemoute gerst. In de verte ontwaar je een pagodevormige schouw op het dak van de volgende whiskystokerij. Langs de Speyside Way wandelen doe je met al je zintuigen.

Veertig jaar lang behoorde het Boheemse Woud tot het spergebied tussen Oost en West. Dorpen werden ontruimd en afgebroken. Vandaag herleeft dit niemandsland als Nationaal Park Šumava. Het middelgebergte is in de winter een witte oase van rust, een ideale plek voor een sneeuwwandeltocht.

“Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Meng dat met de grilligheid van het landschap en je hebt een paradijs voor avontuurlijke trekkers.” Ook al skypend voel je meteen de passie waarmee de jonge Nederlander Sjoerd Tel over zijn tweede thuisland spreekt.

Tot de beste manieren om een land en haar landschap te doorgronden, behoort: er te gaan wonen. Of, als dat praktisch niet uitkomt: je er op eigen kracht door te bewegen, wandelen bijvoorbeeld. Haar scherpe kantjes, haar zachte rondingen, haar zuchtjes en briesjes, je voelt ze dwars doorheen je voetzolen tot in je kuiten en je longen. En wat als je er woont én wandelt? Dat moet het summum zijn.