Artikeldatabank

De eerste keer dat ik met mijn twee kleinzoons op stap ging, was reuze meegevallen. Dus smeedden we nieuwe plannen. Ons opzet: verblijven in een jeugdherberg en enkele dagen stappen langs GR-paden. Tweede voorwaarde: we moesten makkelijk ter plaatse raken met het openbaar vervoer. We namen een kaart van de Ardennen en kozen we voor GR5 en GR56. Onze uitvalsbasis zou de jeugdherberg van Sankt-Vith worden. Voor de uitwerking deden we een beroep op de topografi sche kaart nr 56 (Vielsalm) en de Topogids Cantons De L’Est GR 56.

Al eeuwenlang beklimmen pelgrims de 3.558 m hoge Rocciamelone om er te bidden bij de Madonna della Neve. Ignace Fermont klom in hun voetsporen naar het hoogste bedevaartsoord van Europa.

George Nelis wandelde een nieuwe etappe in zijn ‘Tour des Trappistes’ en verkende meteen de vernieuwde GR 16.

Wandelen in de sneeuw, het kon vorige winter ook in België. Gilbert Bastiaensen verkende de GR 563.

Weinig mensen kennen GR 125, een grote luswandeling in het gebied ‘tussen Samber en Maas’. In vijf dagen stappen we van Walcourt naar Anseremme en doorkruisen een prachtige streek vol kleine, onbekende dorpen. Net wat ons aanspreekt…

Aankomen in Zwitserland op één augustus heeft iets. Het is nationale feestdag en zelfs overdag knalt het vuurwerk. De echo’s hoor je tot hoog in de bergen en ook de alpenhoornblazers zijn van de partij. Maar wij zijn gekomen om te wandelen op de Via Alpina...

Na een pannenkoekvlakke start in het noordwesten slingert GR 129 zich ‘dwars door België’ naar het meest zuidoostelijke punt van het land. Vandaag het slotstuk in onze reeks over dit taalgrensoverschrijdend GR-pad.

Als langeafstandswandelaar was ik een laatbloeier. Mijn kinderen waren op dat ogenblik al oud genoeg om mee op stap te gaan met de rugzak. Maar nu, als grootouder met kleinkinderen van zes of zeven, dat is toch een ander paar mouwen.

Het gebrom van de auto die ons aan de abdijgebouwen van Val-Dieu heeft afgezet, verdwijnt achter de bocht. Het is een kille en nog grijze ochtend in juni. We staan op het beginpunt van de Chemin des Echaliers, klaar voor een tweedaagse tocht door het land van Herve en de vallei van de Vesder.

Op de heetste zomerdag van 2013, vrijdag 2 augustus, vertrek ik ‘s morgens vroeg in Alsemberg voor mijn zesde stapdag. Het moet iets na vijven zijn wanneer ik druipend van het zweet neerplof op het terras van Relais du Marquis in Ittres. “Dag Yves, hoe gaat het?”, klinkt het naast me. Heb ik waanbeelden door de hitte? Neen,het is Kenny. Hij heeft mijn tweets gevolgd. Hij wist dat ik zou passeren en wou me verrassen…

Uit nostalgie keek ik ernaar uit om nog eens in de buurt van het meer van Robertville te gaan wandelen. Een mooie streek waar ik jaren terug als Chirojongen in de Warche speelde. Dit keer is het aan Louis, onze zoon van 13 maanden, om in het water te spelen.

Het Parc Naturel Régional du Queyras ligt in de zuidelijke Franse Alpen, tegen de grens met Italië. Van massatoerisme is hier geen sprake. Het bergmassief telt kleine, vaak nog authentieke dorpjes en talloze wandelroutes. Ook in de winter kan er flink gewandeld worden, tenminste als je de sneeuwraketten aangespt.

Met veel goesting willen we nog een keer de bergen in. Gepakt met tent, kookvuurtje en eten trekken we naar Chamrousse, een skidorp vlakbij Grenoble.