Artikeldatabank

Onze eerste wandelervaring in Engeland kon haast niet mooier zijn: op de Cotswold Way loop je bijna continue op onverharde paden door een wondermooi landschap.

Veel wandelaars kwamen we niet tegen in het Parco Naturale Orsiera Rocciavrè en in de berghutten waren we meestal de enige gasten. Als je van eenzame bergwandelingen houdt, is het natuurpark een ideale bestemming. Behalve op zondag.

Een toonbeeld voor de streek en een volwaardige wandeltegenhanger voor de Vennbahn, dat is de ambitie van de toeristische dienst van Oost-België met de kersverse Venntrilogie. Van de groene weiden en heuvels van het noorden over de ongerepte Venen tot de bergkammen en riviervalleien van het zuiden, met dit langeafstandspad ontdek je inderdaad in één tocht drie verschillende landschappen.

Begin september, aan het einde van de extreem warme en droge zomer van 2022, trokken we naar de Zwitserse Jura voor een tocht op de Regionale Wandelroute 95 ‘Au fil du Doubs’. We ontdekten schitterende landschappen, maar moesten ook constateren dat de luimen van moeder natuur heel grillig kunnen zijn.

Elk jaar trekken Jan en ik voor enkele dagen op stap door het zuiden van het land. Wat begon met één overnachting in Onnezies is intussen uitgebreid tot een vijfdaagse. Afgelopen najaar stond de GR 17 op het programma, een verkenning van de Lesse en de Lomme.

Het is al 11u20 wanneer de auto’s op het eind- en beginpunt staan en we met volle moed kunnen beginnen aan deze fantastische tocht.

Veel te vroeg wakker, want vandaag vertrek ik! Voor 3 dagen! Mijn eerste stappen op weg naar Compostela.

Met GR 57, GR 5 en de GR du Pays ‘Tour du Mont Thabor’ zijn er mogelijkheden genoeg om een uitdagende tocht te maken in de regio rond deze Alpentop. Uit mijn talrijke omzwervingen in die streek heb ik een zesdaagse huttentocht gedistilleerd, die ik intussen al twee keer met een groep gedaan heb. Vertrekpunt is Névache in het dal van de Clarée.

Ondanks gletsjers en bergbeken hogerop en de Rhône beneden in het dal snakten de boeren van Wallis naar water voor hun weiden en akkers. Het 1800 km lange netwerk van irrigatiekanaaltjes dat ze aanlegden vormt vandaag een aantrekkelijk decor voor wandelaars.

Eind september zien we ‘een venster’ in ons druk – nou ja – leven. Ik wil al lang gaan trekken langs wit-rode paden in eigen land. Liefst in een stukje ongerepte natuur, en dan kom je al snel uit in de diepe Ardennen. Om de ecologische voetafdruk te minimaliseren kiezen we voor een tocht van station naar station.