Artikeldatabank

Het was van 2018 en de Tour des Volcans du Cantal geleden dat ons wandelgroepje nog eens op septemberavontuur trok. De keuze viel uiteindelijk op de Beaufortain, een middelhoog massief rondom het aardige stadje Beaufort. Vooral de verwachte panorama’s op de Mont Blanc deden ons lang vooraf dagdromen.

Onze eerste huttentocht was “boenke d’erop”, zoals ze bij ons zeggen. Vier wandeldagen van de ene rifugio naar de andere, onderweg genietend van het prachtige decor van de Dolomieten. Een zware inspanning door het vele stijgen en dalen, maar ook ontspannend dankzij de gezellige avonden in de hutten. Kortom, een perfecte teambuilding voor ons gezin.

Op zoek naar een korte trektocht dichtbij en toch ver weg van de bewoonde wereld? Dan ben je in het Hertogenwald op de juiste plek. Op stafkaart stippelde ik een traject van 75 km uit, inclusief twee overnachtingen op een bivakzone. De route begint en eindigt in Eupen en is een aanrader voor elk seizoen, ook in de winter.

Een tegenslag zie je best als een bocht in je parcours die leidt naar een mooiere route. Onze tegenslag: wegens de lockdown konden we niet gaan stappen in de Hoge Kaukasus in Georgië. Onze bonus: een onvergetelijke zesdaagse staptocht door het Franse Nationaal Park ‘Les Ecrins’.

Waarom was het eiland Bardsey voor de Keltische pelgrims het voorportaal van de hemel? Waarom trokken ze er met duizenden naartoe om er biddend hun laatste jaren door te brengen? Christina Bloem vond het antwoord niet, maar ontdekte wel een schitterende wandelroute.

Al eeuwenlang beklimmen pelgrims de 3.558 m hoge Rocciamelone om er te bidden bij de Madonna della Neve. Ignace Fermont klom in hun voetsporen naar het hoogste bedevaartsoord van Europa.

Wandelen in de sneeuw, het kon vorige winter ook in België. Gilbert Bastiaensen verkende de GR 563.

Engeland in het klein. Zo zou je het eiland Wight voor de Britse zuidkust kunnen omschrijven. Op het Isle of Wight Coastal Path volg ik de contouren van dit ruitvormige eiland,langs spectaculaire kliffen, vriendelijk glooiende heuvels en uitgestrekte stranden. Zelden was een wandelinstructie zo eenvoudig: “Hou de zee rechts van je, dan kom je er wel”.

Thuis op de boekenplank prijkt een oud fotoboek uit de jaren 70 met de mooiste plaatjes van het Lake District in sepia, zwart-wit en vergeelde kleuren. Meer dan 40 jaar later treden we in de voetsporen van schrijver en fotograaf C.H.D. Acland, op zoek naar nostalgie en beelden van weleer.

Wandelen op en tussen fossielen van miljoenen jaren oud, het lijkt wel sciencefiction. Maar op de Zuid-Engelse Jurassic Coast is het een aangename realiteit.

Het Parc Naturel Régional du Queyras ligt in de zuidelijke Franse Alpen, tegen de grens met Italië. Van massatoerisme is hier geen sprake. Het bergmassief telt kleine, vaak nog authentieke dorpjes en talloze wandelroutes. Ook in de winter kan er flink gewandeld worden, tenminste als je de sneeuwraketten aangespt.

In zijn onvolprezen boek ‘De Oude Wegen’ schreef Robert Mc Farlaine dat de Ridgeway het oudste langeafstandspad van Engeland is. Hij liep stukken in ‘putteke winter’, met alle modderige gevolgen vandien. Wij trokken er in het vroege voorjaar naartoe, maar die toegeving bleek allerminst voldoende om moddervrij te blijven. Wel integendeel…

In reisgidsen wordt Arran steevast omschreven als ‘Schotland in miniatuur’. Het eiland wordt doorsneden door de Highland Boundary Fault, wat ruig gebergte oplevert in het noorden en glooiende graslanden in het zuiden. In september, terwijl heel Europa kreunt onder een hittegolf, volg ik het panoramische kustpad dat het eiland omgeeft.

Op zoek naar een warme wandelbestemming kwam ik uit bij de Canarische eilanden. La Palma, La Gomera en Tenerife stonden alle drie op de shortlist, maar uiteindelijk vielen vier dagen GR 131 op Tenerife als winnaar uit de spreekwoordelijke bus.

“Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Meng dat met de grilligheid van het landschap en je hebt een paradijs voor avontuurlijke trekkers.” Ook al skypend voel je meteen de passie waarmee de jonge Nederlander Sjoerd Tel over zijn tweede thuisland spreekt.

Met veel goesting willen we nog een keer de bergen in. Gepakt met tent, kookvuurtje en eten trekken we naar Chamrousse, een skidorp vlakbij Grenoble.