Artikeldatabank

In de noordelijke Auvergne ligt het wondermooie natuurpark Livradois-Forez, groter dan Oost-Vlaanderen. Onbekend, maar zéér bemind door vijf mountainbikers die zes dagen dit ruige landschap en zijn oneindige schoonheid doorkruisten. Van de vallei van de Dore, die de ‘Livradois’ in het westen scheidt van de ‘Forez’ in het oosten, naar de Monts Noirs in het noorden.

We zouden deze zomer de Pyreneeën doorkruisen, maar ook wij moesten onze fietsplannen bijsturen omwille van een virusje. Het werd een tocht door het oosten van België met een tipje Nederland. Het klinkt cliché, maar we waren echt verrast door de schoonheid van ons land. En ook wel een beetje door de lastigheidsgraad, al had de warmste week ooit gemeten in België daar ook iets mee te maken.

Enkele jaren geleden fietste ik de Tour du Luberon in de Vaucluse. Mooi, maar in september was er geen sprietje lavendel meer te zien, terwijl de paarse bloemen toch de ziel van de Provence uitmaken. Toen al rijpte het idee om hier ooit terug te keren, maar dan in volle bloeiperiode. Paarse velden lenen zich immers uitstekend voor een combinatie van fietsen met mijn andere hobby, landschapsfotografie. Uitgebreid zoeken op internet leverde mij twee plaatsen op met concentraties van velden: het plateau van Sault aan de voet van de Mont Ventoux en het plateau van Valensole bij het Lac de Sainte-Croix. De coronacrisis dreigde roet in het eten te gooien maar net op tijd gingen de grenzen open. Elk nadeel heeft zijn voordeel: door de reisbeperkingen ontbraken de dichte drommen toeristen die zich elk jaar gewapend met een fototoestel ter plekke begeven. Op vele plaatsen was ik alleen en kon ik in alle rust foto’s nemen.

‘La Route Européenne d’Artagnan’ is voor ruiter en paard wat de Sint-Jacobsroute is voor wandelaar en fietser. Dit Europese project is de allereerste langeafstandsroute voor paarden, koetsen, mountainbikers en wandelaars, maar niet echt geschikt voor de langeafstandsfietser. Een klein tekort, waarvoor wij een volwaardig alternatief uitwerkten.

Door diverse LF-routes met klinkende namen als Zuiderzeeroute, Hanzeroute en Rijnfietsroute aan elkaar te rijgen, trappen we een lus rondom de Veluwe en doen we stedelijke parels als Utrecht, Amersfoort, Zwolle en Arnhem aan. Het wordt een sportieve vakantie met natuur, cultuur en gezellige rustplekjes.

Bivakzones zijn geen campings maar plekken in natuurgebieden waar je legaal in een trekkerstent mag overnachten. Inmiddels zijn er een 60-tal in België. Ideaal om ons in deze woelige coronatijden in eigen streek en met de garantie op groen en rust te slapen te leggen.

Het Nationaal Park Peak District ligt geprangd tussen Manchester en Sheffield en is naar Britse normen niet zo groot. Ondanks de naam zijn er geen echte bergpieken maar wel heuvels waar eigenaardige zwartgranieten toppen uitsteken. Even zoeken op internet leverde al snel een goede mogelijkheid op om het gebied per fiets te verkennen: de Tour de Peak District.

Een lange traditie van wijnbouw kenmerkt het Duitse bondsland Württemberg. Of het nu in de Neckarvallei, het Remsdal of het oude graafschap Hohenlohe is, wijngaarden zijn niet weg te denken uit het landschap. Nergens anders in Duitsland is de wijn zo belangrijk en nergens anders wordt hij zo gevierd.

GR-wandelcoördinator Barbara Dessein ontdekte tijdens een familiereünie in de Oostkantons de populariteit van de Vennbahn en kreeg de kriebels om het spoorwegpad met haar gezin helemaal te fietsen, van Aken tot Troisvierges. Het zou voor deze wandelfamilie hun maidenfietstrip worden. Redenen genoeg om hen uit te vragen over hun ervaringen.

Op mijn 60ste verjaardag had ik het aangekondigd: “Als ik 65 word, wil ik met jullie allemaal, groot en klein, naar de bergen. Kunnen jullie begin juli 2019 een weekje vrijhouden?” Iedereen zei volmondig ja. Het dromen kon beginnen.

Niets makkelijker dan fietsen op voormalige spoorwegtracés met een maximale stijging van 3%. In de Duitse deelstaat Hessen doorkruisen honderden kilometers van dit soort routes de heuvels van een oud gebergte en een vulkaanlandschap.

Fietsreisjes zijn als koekjes uit de koekjestrommel. Op een gegeven moment moet je jezelf er eentje toestaan om in evenwicht te blijven met het bestaan. Zo ook afgelopen zomer. Na een lange reis in het voorjaar naderde het einde van augustus. “Als ik nu niet nog even ga, dan lukt het weer een heel jaar niet meer”, overtuig ik mezelf.

In Neustadt an der Weinstrasse vond Guy Raskin de perfecte mix van natuur en (wijn)cultuur.

Heraangelegde trekwegen zijn vandaag een zoete droom voor de fietser, ondervond Johan Lauwerier.

Langs kaarsrechte kanalen en slingerende rivieren en beken verkende Wim Van Damme het platte Vlaamse land.

Voor een gevarieerd fietsparcours moet je in de Vogezen zijn, ontdekte Guy Raskin.

Guy Raskin fietste door een Duitse regio met Vlaamse roots en kwam zowaar ook Marlene Dietrich tegen.

Guy Raskin verkende in vijf etappes de groene rand van de grootstad.

Tom Langmans ging enkele dagen links fietsen in de keten van kalkheuvels net boven Hull.

In de late middeleeuwen trokken grote groepen Caterans uit het noorden van Schotland vaak naar het rijkere zuiden om vee te stelen. De bergpaden die zij daarvoor gebruikten vormen vandaag de basis voor een enig mooie wandeltocht.

In het jaar 121 startte de Romeinse keizer Hadrianus de bouw van een verdedigingsmuur tegen de Picten, helemaal van de oostkust van Noord-Engeland tot de westkust. Langs dit historische traject loopt sinds enkele jaren de Hadrian’s Cycleway.

Van oorsprong is de Elzas Duits. In 1648 werd de streek Frans, in 1870 weer Duits en na WOI weer Frans. De officiële taal is Frans, maar het dialect klinkt vrij Duits. Een streek met een speciaal karakter, en vooral veel goede wijn.

Om al fietsend van het hooggebergte te kunnen genieten, hoef je geen Schleck of Contador te zijn. Je kan ook gewoon de rivierdalen volgen en af en toe een trein nemen om hoogtemeters te winnen. Met groot succes testten we deze tactiek uit tussen de Dolomietentoppen van Zuid-Tirol.

Vuile Seule, de Walletjes, Laatste Oortje. Voor je fantasie op hol slaat, het zijn namen van Vlaamse ‘bergen’. Van Poperinge tot Oudenaarde zochten en vonden we vijfendertig (!) minder bekende heuvels met vergezichten die letterlijk naar adem deden happen. Het resultaat: een 250 km lange, alternatieve Ronde van Vlaanderen. Flandriens, waar wachten jullie op?

De Cotswolds liggen net geen 300 km van Dover. Goede weersvoorspellingen waren het sein om er een verlengd weekend te gaan fietsen.

Fietsen langs een kanaal is soms eentonig. Maar niet langs het kanaal Champagne-Bourgogne, dat van Langres tot Vitry-le-François nauwgezet alle kronkels volgt van de Marne, die daar nog onbevaarbaar is.

Wallonië, het ligt er zo uitnodigend bij. Fietsen langs oude buurtwegen, jaagpaden, in onbruik geraakte spoorwegen of andere stille wegen. Langs oorden waar de moderne tijden bleven haperen en plekken waar de moderniteit het verleden heeft weggeveegd. Een vijf dagen lange zoektocht naar de schoonheid van de leegte.

Lachende konijntjes, twee mensen die tevreden terugkijken en onmenselijke ambtenaren. De ontmoetingen buiten de fietsgids blijven nazinderen. Enkele honderden kilometers door de Zuidelijke Champagne brachten ons niet alleen de romantiek van afgelegen dorpen en kasteeltuinen, maar ook een confrontatie met de realiteit van het bestaan.

Omwille van zijn rijke verleden en zijn unieke landschappen geniet de Italiaanse regio Toscane een fabelachtige reputatie. Ook voor de fietsende reiziger is het een aantrekkelijk gebied.

Als eerste van zeven Engelse Nationale Parken kreeg de groene regio tussen Manchester, Sheffield en Nottingham in 1963 een duurzame bescherming. Bijna 20 jaar geleden verkende ik met mijn toenmalige fietsmaat Steve uit Nottingham de Zuidelijke Peak. Bij ons weerzien in mei 2016 bleek Steve fysiek en mentaal veranderd, maar het natuurpark lag er nog even ongerept bij als toen.

Een lus van 800 km doorheen de 5 provincies, dat is de Vlaanderen Fietsroute in een notendop. Maar wie 800 km wat ambitieus vindt, kan nu kiezen voor een thematocht van vier of vijf fietsdagen. Hapklaar uitgewerkt. Het enige wat je moet doen is vertrekken.

Het Merengebied in het graafschap Cumbria is voor velen het mooiste van de vijftien nationale parken van het Verenigd Koninkrijk. De Cumbrian Mountains zijn doorsneden door langwerpige gletsjerdalen, vaak met een meer. Het wisselende palet van bergen, meren, kloven, bossen en weidse groene dalen met ontelbare schapen vormt een schilderachtig panorama dat jaarlijks vele wandelaars en fietsers aantrekt.