Artikeldatabank

Na een wat in het water gelopen trip naar Snowdonia, gooiden we het dit jaar over een andere boeg en besloten we op de fiets te kruipen. Aangezien ik al naar Berlijn en Amsterdam peddelde, was de volgende naburige hoofdstad snel gekozen. In vijf dagen zouden we vanuit Westerlo in Luxemburg Stad willen geraken.

De hoogvlakte van Millevaches, doorkliefd door talrijke beekjes en rivieren en daarom de ‘watertoren’ van Frankrijk genoemd, vormt de westelijke flank van het Centraal Massief. Een prachtige streek om met de mountainebike te doorkruisen, ware er zomer 2022 niet die dekselse hittegolf. In vorig nummer van Op Weg waren we gestrand op een terras in de schaduw van de kerk van Gimel-les-Cascades.

De hoogvlakte van Millevaches dankt zijn naam aan een herderin die door duizend koeien van de duivel werd verleid. Al geloof je misschien eerder dat ‘vache’ komt van ‘batz’, bron in het Keltisch. Het Regionaal Natuurpark, door talrijke beekjes en rivieren doorkliefd, vormt de westelijke flank van het Centraal Massief. Augustus leek ons de uitgelezen maand om het gebied te doorkruisen, maar toen kwam die hittegolf …

‘Respire et inspire’, zo luidt het motto van het departement Haute-Marne. En inderdaad, deze heuvelstreek, doorsneden door de vallei van de Marne en ingeklemd tussen de Champagne en de Bourgogne, is ideaal om op adem te komen en inspiratie te vinden in burchten, verzonken kerken en engelenkaas.

In Nantes trek ik een sprintje met een olifant. Of was het een mammoet? Ik verlies, maar dat steek ik op de zon die mij te fel in de ogen schijnt. Ik had nochtans gehoopt op regen, om een keer echt “Il pleut sur Nantes“ te voelen. Op andere plekken langs het Canal de Nantes à Brest zetten felle buien mij wel aan de kant, maar dat is helemaal niet erg.

Thuis doorblader ik het fotoboekje dat ik samenstelde na mijn beklimming van de Mont Ventoux in 2017. Op 4 km van de top zat toen een fotograaf van GriffePhotos langs de weg, klaar om een close-up te nemen. Op de achtergrond steekt de toren van het weerstation op de top fel af tegen de blauwe lucht. Die foto prijkt niet alleen op de cover van het fotoboek, maar ook – en veel groter – op de muur van mijn werkkamer. Ik vond die beklimming toen, op mijn 70ste, eenopmerkelijke prestatie. Zou ik dat vijf jaar later nog kunnen?

Wat in 2020 een zachte overgang van het beroepsleven naar het pensioen moest worden, ging uiteindelijk pas eind april 2022 van start: een fietsreis naar Rome. Op de ‘Santos onder de mountainbikes’, mijn Devinci Django, in combinatie met een Bob Ibex aanhanger stond ik 31 fietsdagen en 3 rustdagen later waar ik wou zijn.

Naar de Bodensee fietsen kan via de Rijnvallei en de waterval van Schaffhausen. Maar wie wat meer afwisseling wil, kan zich voortaan laten leiden door de Zwarte Woudenroute: via de Eifel, langs de Saar en door de Kromme Elzas en het Zwarte Woud. Zo kom je onderweg op plaatsen die je zelf nooit had gevonden.

Ik moest er even uit. Ergens op de fiets stappen, op zoek naar weer een gezonde, grijze massa. Een midweek in Bourgogne-Franche-Comté viel me als geschenk in de schoot. Langs de rivier de Doubs en grotendeels op de EuroVélo 6 kreeg ik 300 km de tijd om mijn hoofd leeg te maken.

Vier aanloopdagen op de Véloire en de EuroVelo 6 bleken een veelbelovend voorgerecht dat het beste deed vermoeden voor de hoofdschotel. Die was te copieus voor een dag-na-dagkroniek, dus volgt hier een eigenzinnig relaas van twee bedaagde fietsers die ruim twee weken volop genoten van de erg haalbare en uitstekend bewegwijzerde Loire à Vélo.

In de zomer van 2020 zouden wij onze grote trek langs de Loire houden. Om de gekende reden moesten we die knaldrang nog even bedwingen, maar in 2022 was die zo sterk dat het officiële traject ‘La Loire à Vélo’ niet meer volstond. Bij wijze van voorgerecht lappen we er nog een stevig stukje rivierroute bij vóór de officiële start in Cuffy.

Na de Fransen zijn wij Belgen de grootste champagnedrinkers. Een korte vakantie koppelen aan het inkopen van bubbels, dat lusten heel wat landgenoten wel. Koppel je er een fietstocht aan, dan is het vooral vechten tegen de eenzaamheid – tegelijk de schoonheid – van uitgestrekte wijngaarden en graanvelden. Tot je in de loopgraven van de Groote Oorlog duikelt.

De titel kan niet duidelijker. Toch roept hij meteen vragen op. Waar ligt die bron? Hoe ver is dat van mijn woonplaats Zevergem? Google geeft me snel het antwoord: het plateau van Langres en meer bepaald het dorpje Pouilly-en-Bassigny ligt op 700 km van mijn voordeur, als ik de omweg via de Maasvallei volg. En die omweg is wat ik zoek.

Ons huwelijksfeest – twee coronajaren later dan gepland – was een succes en dus wat uitgelopen. Om 2u lagen we in bed. Rond 9u waren we weer op de been. Ontbijten, inpakken en … op de fiets. Eindbestemming: Bordeaux.

Na zijn rondrit langs de grenzen van het Groothertogdom, ging onze redacteur op zijn ‘grens’elan verder en begon in 2021 aan de verkenning van de vierde regio van ons land. De Oostkantons grenzen aan het Groothertogdom, Wallonië en Duitsland en dat levert een fietslus op van zowat 350 km. In de laatste aflevering betrekken we twee oude spoorwegen in een lus die loopt langs Stavelot, Malmedy en Waimes.

De zeestraat Pertuis d’Antioche ligt ingeklemd tussen de Atlantische kust van de Charente-Maritime en de eilanden Île d’Oléron en Île de Ré. Een fantastisch decor voor een idyllische fietstocht gekruid met een zeebries, oesters en veel forten.

Na ons eerste avontuur op de Grande Traversée du Massif Central (GTMC) lag ons besluit vast: we zouden zeker terugkeren voor het vervolg op deze prachtige mountainbiketocht door het veeleisende landschap van de Auvergne en de Cévennes.

Al vroeg in de ochtend maken we ons op voor een fietstocht over groene wegen, jaagpaden en oude spoorlijnen in het noorden van Frankrijk en het zuiden van België. Hiervoor rijgen we bestaande en toekomstige fietsroutes aan elkaar tot een prachtige, achtdaagse fietslus. Vertrekken doen we vanuit het Franse stadje Givet, net over de grens.

Vandaag liggen de graanvelden van Hauts-de-France er vredig bij, maar in het verleden waren zij getuige van heel veel krijgsgewoel. Tijdens onze fietsreis doorkruisen we de slagvelden van de Frans-Spaanse oorlogen en de Grote Oorlog.

Als commandant van de musketiers voerde d’Artagnan heel wat opdrachten uit voor kardinaal Mazarin en koning Lodewijk XIV. Zo stond hij in voor de veiligheid van de koninklijke familie en begeleidde hij hen op vele reizen. Een fietstocht in het spoor van d’Artagnan brengt ons bijgevolg ook langs vele historische plekken in en rond Parijs.

“Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”, schreef Elsschot. “Onzin”, zeggen lezers van dit blad, “tussen droom en daad staat een beslissing: je doet het of je doet het niet”. Twee jaar geduld moesten we hebben, maar afgelopen zomer voegden we bij onze Rhônedroom een daad.

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trekt onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagt hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland en geniet vooral van de vele schilderachtige landschappen. In de laatste aflevering zijn de hoogtes en laagtes van het Natuurpark van de Our aan de beurt.

De gebieden rond de rivieren Loire, Cher en Indre tellen heel wat kastelen uit de periode van de Honderdjarige Oorlog, toen Franse en Engelse legers er geregeld tegenover elkaar stonden. Nadien bleven Franse koningen er vaak resideren, waardoor ook d’Artagnan de streek leerde kennen in dienst van Lodewijk XIV.

Al lang bestaat de vraag bij fietsers om de kuststrook van het schiereiland Finistère – letterlijk ‘fin des terres’ of einde van het land – ook voor hen toegankelijk te maken. De fietsroute V5 ‘Le Littoral’ is nog maar half klaar, maar toch kon ik een volwaardige Tour de Finistère samenstellen door de V5, autoluwe wegen en enkele ‘voies vertes’ te combineren.

Voor deze bubbel van twee zijn de fietsambities niet groots, maar ze bestaan. Projecten leven er dus als plan, maar de realisatie is een andere zaak. De Maasroute volledig fietsen is zo’n droom.

Omdat onze tocht door de Rocky Mountains naar veel meer smaakte, gingen wij voor de coronazomer op zoek naar lange mountainbikeroutes dichterbij. Een nieuwe naam trok onze aandacht: La Grande Traversée du Massif Central, zo’n 1400 km door de Morvan, de Auvergne en de Cévennes.

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trekt onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagt hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland en geniet vooral van de vele schilderachtige landschappen. Dit keer fietst hij langs de Moezel door drie landen.

Dichtbij en toch weg, het zomervakantievraagstuk in onzekere coronatijden lag ook bij ons op tafel. Duitsland leek de meest zekere optie en de Eifel het meest dichtbij. Via de Moezel en dwars door Luxemburg konden we dan eindigen in een Ardens treinstation. Zo konden we ons NMBS-cadeautje ook uitpakken: (tijdelijk) gratis fiets op de trein!

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trekt onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagt hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland en geniet vooral van de vele schilderachtige landschappen. Dit keer verkent hij de zuidkant van het land.

De weg naar Cap Blanc-Nez leidt je langs uitgestrekte landschapsgolven, over Vlaamse bergen, door de geschiedenis van het oude Vlaanderen. Deze tocht van Moeskroen tot de Kapen is vooral een mentale inspanning. Om de grenzen in je hoofd uit te wissen. En een bewustwording. Van onze cultuur die ongehinderd over die grenzen heen golft.

Vandaag is de doorsteek van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan een comfortabele bezigheid, maar in 2000 was het geen lachertje om het Canal du Midi op de voet te volgen. Hobbels, bobbels en boomwortels waren ons deel en ook langs het Garonnekanaal was het vaak mountainbiken. Maar de drang om ‘het water’ te volgen liet ons nooit los.

Na zijn tocht langs de Belgische taalgrens trok onze redacteur er opnieuw op uit, ditmaal langs de landsgrenzen van ons kleinste buurlandje. In vijf afleveringen waagde hij zich aan talloze oversteekjes naar Wallonië, Frankrijk of Duitsland, maar genoot vooral van de vele schilderachtige landschappen. De start is voor de ‘Oesling’, de Luxemburgse Ardennen.