Artikeldatabank

Exact twintig jaar geleden stak Marcel de eerste keer het Kanaal over voor een trektocht. “Ik liep de WoldsWay en herinner me vooral dat het vijf dagen lang prachtig weer was.” Tom pikt meteen in: “Toen ik daar was heeft het vijf dagen pijpenstelen geregend. ”Beknopt verslag van een boeiende namiddag vol anekdotes met één rode draad: een passie voor Britse trails.

Van afwisseling gesproken: het ene moment duik je een bos, boomgaard, vallei of holle weg in en geniet je van de beslotenheid van het landschap. Even later wandel je over een plateau en zijn het de vergezichten die je verwonderen. Hoog tijd dat hier een Streek-GR kwam.

De Leie bracht Oost-Vlaanderen goud en roem en bepaalt mee het unieke uitzicht en de sfeer van de Gentse binnenstad. We kronkelen mee met de laatste 20 km van de rivier voor die zich oplost in de Schelde.

Mijn zoon 9, mijn vader 67. En ik? Ergens middenin. Een bergtocht met ons drietjes leek ons een spannende uitdaging, nu het nog kan, nu het al kan. De keuze viel op de Prättigauer Höhenweg in het Zwitserse Graübunden om drie generaties naar de top te leiden.

Een onvervalste GR-ervaring langs de Vlaamse kust, het kan! Met alles erop en eraan: paadjes door bossen en duinen, langs zee en strand, naast stille kanalen en door een mondaine badstad, langs monumenten, museumparken en hedendaagse ‘conceptuele’ kunstwerken. Je knipt je eigen 60 km lange wandelverhaal in stevige brokken of lichte hapjes. Al wat je nodig hebt is de nieuwste GR-uitgave, en de kusttram.

Een tijd geleden volgde half Vlaanderen op televisie de vete tussen twee families die al 90 jaar twistten over de Zuidflank, een vruchtbare helling op een Limburgs wijndomein. Het wijnkasteel van Genoels-Elderen speelde in deze serie een prominente rol. Deze wandeltip laat je het decor van de Zuidflank herontdekken.

Deze wandeling situeert zich helemaal in de fruitstreek. In de bloesemtijd levert dat gegarandeerd feeërieke en romantische beelden op, maar ook de rest van de lente en de zomer blijft dit stukje Haspengouw de ideale bestemming voor een altijd aangename staptocht.

Twee speeltuinen voor de deur én een heus sprookjesbos in de achtertuin: jeugdherberg Boswachtershuis weet zijn jongste logées te verwennen. Voeg daarbij enkele imposante kastelen, majestueuze abdijen en uitgestrekte natuurgebieden en je hebt de ideale ingrediënten voor een geslaagde wandeltweedaagse met het gezin.

Zin in een glas bier op het Schotse schiereiland Knoydart? Dat kan in The Old Forge. Officieel de meest afgelegen pub van Groot-Brittannië. Er bestaan drie mogelijkheden om er te geraken: de boot, de helikopter of – zoals wij deden – twee dagen flink doorstappen door één van de mooiste stukjes Schotland.

Niemand heeft nog een excuus om een meerdaagse Grote Route uit te stellen. De nieuwe wandelgids GR 12 is immers gesneden brood. Het traject is vlot bereikbaar met openbaar vervoer, er is logies in overvloed, het belevingsgehalte is hoog voor jong en oud en op het Atomium staat geen einddatum. Al weet je dat laatste nooit, dus begin er maar aan.

Nadat we eerder over het Kanaal gingen ‘shortbiken’ in Kent en Suffolk is het nu de beurt aan Yorkshire. Met de stad York en de lichtglooiende heuvels van de Yorkshire Wolds binnen fietsbereik is dat een aanlokkelijk plan.

St Cuthbert’s Way, een pelgrimsroute door het grensgebied van Engeland en Schotland, is een wandelpareltje. Alles wat je wenst krijg je binnen 100 km: weidse landschappen, fraaie ruïnes, weinig asfalt, veel cultuur en vooral een spectaculaire finale: een stukje wadlopen naar het betoverende Holy Island.

Het Nationaal Park Snowdonia in het noordwesten van Wales is een uitgelezen wandelgebied, niet alleen in de zomer maar ook in de winter. Het leverde ons een prachtige trip op, met een gevarieerd pakket aan weersomstandigheden.

Nee, dit is geen bergtocht over de Westvlaamse heuvels, alhoewel hun silhouetten in de verte toch altijd duidelijk afgetekend de horizon bepalen. Nee, dit is ook geen oorlogsherdenking alhoewel de streek volledig verwoest werd in de Grooten Oorlog, en nee, het is evenmin een ongerepte natuurwandeling langs nauwelijks betreden paden. Dit is gewoon een ontspannen uitstap in een wat onopvallend, tussen de Franse grens, de taalgrens en Ieper ingesloten stukje Vlaanderen.

Toen we zeven jaar geleden besloten het Vlaamse traject van GR 12 te gaan wandelen, deden we dat met de nodige dosis scepsis en argwaan. Een groteroutepad door het drukste en dichtstbevolkte deel van ons land, was dat geen vorm van zelfkastijding? Toch niet, zo bleek, en de verrassing die ons toen te beurt viel herhaalde zich de afgelopen weken, toen we het vernieuwde traject ‘in preview’ mochten ontdekken.