Artikeldatabank

Tijdens ons rondje Beieren van vorig jaar raakten we zo onder de indruk van het meest zuidelijke gedeelte, de regio Opper-Beieren, dat we zo snel mogelijk wilden terugkeren. Een zomer later is het al zover. Ditmaal zonder kinderen, waardoor heuvels of nijdige hellingen ons niet hoeven af te schrikken.

De gebieden rond de rivieren Loire, Cher en Indre tellen heel wat kastelen uit de periode van de Honderdjarige Oorlog, toen Franse en Engelse legers er geregeld tegenover elkaar stonden. Nadien bleven Franse koningen er vaak resideren, waardoor ook d’Artagnan de streek leerde kennen in dienst van Lodewijk XIV.

Al lang bestaat de vraag bij fietsers om de kuststrook van het schiereiland Finistère – letterlijk ‘fin des terres’ of einde van het land – ook voor hen toegankelijk te maken. De fietsroute V5 ‘Le Littoral’ is nog maar half klaar, maar toch kon ik een volwaardige Tour de Finistère samenstellen door de V5, autoluwe wegen en enkele ‘voies vertes’ te combineren.

Omdat onze tocht door de Rocky Mountains naar veel meer smaakte, gingen wij voor de coronazomer op zoek naar lange mountainbikeroutes dichterbij. Een nieuwe naam trok onze aandacht: La Grande Traversée du Massif Central, zo’n 1400 km door de Morvan, de Auvergne en de Cévennes.

De weg naar Cap Blanc-Nez leidt je langs uitgestrekte landschapsgolven, over Vlaamse bergen, door de geschiedenis van het oude Vlaanderen. Deze tocht van Moeskroen tot de Kapen is vooral een mentale inspanning. Om de grenzen in je hoofd uit te wissen. En een bewustwording. Van onze cultuur die ongehinderd over die grenzen heen golft.

Vandaag is de doorsteek van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan een comfortabele bezigheid, maar in 2000 was het geen lachertje om het Canal du Midi op de voet te volgen. Hobbels, bobbels en boomwortels waren ons deel en ook langs het Garonnekanaal was het vaak mountainbiken. Maar de drang om ‘het water’ te volgen liet ons nooit los.

Als je houdt van historische dorpen en abdijen, natuurlandschappen en eindeloze rust, dan ben je in Frankrijk op de juiste plaats. Een tocht door de fascinerende natuurparken van de Brenne en de Périgord-Limousin is niet meer of minder dan een confrontatie met … je eigen ik.

Het is al jaren onze droom om een wereldreis te maken. We delen als koppel dezelfde passie en nieuwsgierigheid. We willen de wereld ontdekken, mensen leren kennen, op avontuur gaan en uren buiten spenderen in de mooiste landschappen. Daarom zijn we een aantal jaar geleden begonnen spaarcentjes aan de kant te zetten om die droom werkelijkheid te laten worden.

Tussen Chimay en Roubaix vormen twee onvolprezen natuurparken samen een uitgestrekt gebied vol lappendekenlandschappen met authentieke dorpjes en middeleeuwse boerderijen. Langzaam dring je door tot de creaties van Samber en Schelde. De restanten en monumenten uit het oorlogsverleden maken dat deze streek niet moet onderdoen voor onze Westhoek. En natuurlijk is dit ook de bekende ‘hel van het Noorden’.

In vorig nummer (Op Weg 2020 6) werd onze mountainbiketrektocht beschreven dwars door de bergen van de Livradois in het westen van het natuurpark, nu is het beurt aan de ‘Monts du Forez’ in het oosten en de ‘Monts Noirs’ in het Noorden.

In de eerste aflevering (Op Weg 2020 6) fietsten we d’Artagnan achterna door ‘de Zuidelijke Nederlanden’, waar hij aan zijn einde kwam. Vandaag trekken we door Zuidwest-Frankrijk, meer bepaald door de oude provincie Gascogne, de geboortestreek van de vierde musketier, over de lieflijk glooiende heuvels tussen de grote rivieren Dordogne, Lot, Garonne en hun bijrivieren.

Paleizen voor koningen en arbeiders, gotische kathedralen, een beroemde treinwagon en weiden vol grazende koeien. In Picardië vind je het allemaal. Vier fietstips, halverwege tussen België en Parijs.

Twee eeuwen geleden ging alle vervoer per postkoets of boot. Later kwam de trein erbij. Vandaag hebben vele oude postwegen, jaagpaden en spoorwegbeddingen een tweede leven gekregen als ‘groene’ wegen. Veilig, rustig en relatief vlak, kortom een feest voor fietsers. Bijgevolg hoef je helemaal geen berggeit te zijn om tot aan de Alpen te fietsen.

Al jaren zijn we fervente wandelaars, maar een eerste fietsreis naar Bazel smaakte naar meer. Onze keuze viel op een retourtje Parijs. Het resultaat was een heuse ontdekkingstocht door Noord-Frankrijk.

“Waarom twee dagen autorijden naar een verre vakantiebestemming?” “Waarom niet een keer thuis in Gent vertrekken, met de fiets?” Jan en Greet stellen het voor. Wannes (13) en Mirte (11) willen er voor gaan. Wannes op zijn eigen fiets en Mirte achterop de tandem. Nog een route zoeken en een fietskarretje op de kop tikken en de alternatieve vakantie kan beginnen.

Opnieuw trekken we de Jura door, van noord naar zuid, flirtend met de Zwitserse grens. Na een wandelreportage in het aprilnummer is het nu de beurt aan de fiets.

Een doorgang tussen twee heuvels is in Oostenrijk een ‘Gatter’, tussen twee bergtoppen een ‘Pass’. Op onze fietstocht van Tongeren naar Rome moeten we de Alpen over en dat doen we in de voetsporen van Romeinse legioenen, over één gatter en drie passen.