Artikeldatabank

Een glinstering van de ochtendzon die de dauw op het landschap verdampt, een pad bedekt met een vers laagje sneeuw waardoor het tafereel nog weidser aanvoelt, het voelen van de kracht van een bos wanneer je er helemaal alleen doorheen wandelt: ik had nooit gedacht dat Vlaanderen zo prachtig kon zijn.

Het is al 11u20 wanneer de auto’s op het eind- en beginpunt staan en we met volle moed kunnen beginnen aan deze fantastische tocht.

Wie houdt van wandelen en kunst moet in de Condroz zijn. Sentiers d’Art is een boeiende combinatie van een langeafstandspad met een aantal verrassende kunstwerken in het landschap.

Een kramiek met boerenboter was er niet bij. In het Rozemarijnstraatje kwam ik helaas een halve eeuw te laat. Om op de heilige Rochus een beroep te moeten doen was ik gelukkig drie eeuwen te laat. Maar in de Wellemeersen kwam na twintig jaar een pendelaarsdroom tot leven.

Veel te vroeg wakker, want vandaag vertrek ik! Voor 3 dagen! Mijn eerste stappen op weg naar Compostela.

Als GR 57 al niet het populairste GR-pad van Wallonië is, dan toch zeker een van de meest belopen. Verdient het Ourthepad deze reputatie, of is die overroepen?

Twee dagen stappen op GR 5 voelt altijd als een beetje vakantie. Een zonnige zaterdag in mei stappen we van de abdij van Herkenrode tot Bokrijk om dan via de stadsvariante onze overnachtingsplek in Hasselt te bereiken. Op zondag stappen we van Bokrijk naar Zutendaal.

Ooit wandelden we van Hannuit naar Hoei de taalgrens over en riepen we uit dat we eindelijk in de Ardennen waren! Een kenner merkte toen droogjes op dat we nauwelijks aan de rand van de Condroz stonden, een streek die totaal anders is dan de Ardennen. In Vlaanderen verwar je het Hageland toch ook niet met Haspengouw, of de Polders met het Heuvelland?

Eind september zien we ‘een venster’ in ons druk – nou ja – leven. Ik wil al lang gaan trekken langs wit-rode paden in eigen land. Liefst in een stukje ongerepte natuur, en dan kom je al snel uit in de diepe Ardennen. Om de ecologische voetafdruk te minimaliseren kiezen we voor een tocht van station naar station.

Mijn kinderen wandelen niet echt graag, maar de jongste van 9 ging volledig overstag toen ik haar een micro-avontuur in de vrije natuur voorstelde. Niet te ver en met hier en daar een verrassing of een opdracht. Als klap op de vuurpijl gingen ook de neefjes mee.

Tot vorig jaar kende Wallonië enkel wit-rode GR-paden, geen geel-rode Streek-GR’s. In maart 2017 kwam daar verandering in. Toen werd de eerste Waalse GRP (GR de Pays) aan de pers voorgesteld. Maar niet alleen de kleur van de bewegwijzering wijzigde, het traject werd grondig bijgespijkerd, zowel op het terrein als op papier.

In de Vordereifel kregen ze geen ‘steig’, maar kozen ze voor een ander concept.

De vorig jaar verschenen Franstalige topogids ‘L’Amblève par les GR’ bevat behalve trajecten van GR 56, GR 14 en GR 571 ook tien lustochten die aansluiten op de hoofdroute. Allemaal samen meer dan inspiratie genoeg om in de Oostkantons mijn eigen rondje Amblève en Warche te gaan stappen.

In het NatuurWandelPark delux, de jongste wandeltelg van de Eifel, proefden we drie dagen van de Duits-Luxemburgse grensstreek. Met een snuifje België.

Een onvervalste GR-ervaring langs de Vlaamse kust, het kan! Met alles erop en eraan: paadjes door bossen en duinen, langs zee en strand, naast stille kanalen en door een mondaine badstad, langs monumenten, museumparken en hedendaagse ‘conceptuele’ kunstwerken. Je knipt je eigen 60 km lange wandelverhaal in stevige brokken of lichte hapjes. Al wat je nodig hebt is de nieuwste GR-uitgave, en de kusttram.

Twee speeltuinen voor de deur én een heus sprookjesbos in de achtertuin: jeugdherberg Boswachtershuis weet zijn jongste logées te verwennen. Voeg daarbij enkele imposante kastelen, majestueuze abdijen en uitgestrekte natuurgebieden en je hebt de ideale ingrediënten voor een geslaagde wandeltweedaagse met het gezin.