Artikeldatabank

Avant-gardemuziek, een sluikstort als een installatie van conceptuele kunst, graffitikunst op een oude fabrieksmuur. Hou je meer van een Engelse tuin of de woeste hoogten van een bergketen? Of wil je het allemaal samen? Je kan je onderweg ook afvragen wat er in de brooddoos van een mijnwerker zat.

Het is al 11u20 wanneer de auto’s op het eind- en beginpunt staan en we met volle moed kunnen beginnen aan deze fantastische tocht.

Veel te vroeg wakker, want vandaag vertrek ik! Voor 3 dagen! Mijn eerste stappen op weg naar Compostela.

In de Naamse Condroz baant de schilderachtige Molignée zich een weg naar de Maas. Door haar vallei kan je railbiken of fietsen op een oude spoorlijn. GR 129 loopt rakelings langs Sosoye en Falaën, twee‘plus beaux villages de Wallonie’. Via twee bewegwijzerde dorpswandelingen maken we beide pareltjes van dichtbij mee, met GR 129 als koppelteken.

Wie in Elzele de wandelschoenen aanbindt, maakt zich op voor een bewogen tocht door het pittoreske natuurpark van het Pays des Collines. Overal liggen immers heksen, reuzen en andere fabelwezens op de loer.

Eind september zien we ‘een venster’ in ons druk – nou ja – leven. Ik wil al lang gaan trekken langs wit-rode paden in eigen land. Liefst in een stukje ongerepte natuur, en dan kom je al snel uit in de diepe Ardennen. Om de ecologische voetafdruk te minimaliseren kiezen we voor een tocht van station naar station.

In de Vordereifel kregen ze geen ‘steig’, maar kozen ze voor een ander concept.

De Eifel staat garant voor urenlang struinen door uitgestrekte rustgevende landschappen en slaperige dorpjes met typische witte vakwerkhuisjes. In het mooie en kalme Kylltal is dat niet anders.

Dat de spoorlijn in het Kylldal mogelijkheden biedt voor een fraaie lijnwandeling, kon je al in het februarinummer van Op Weg lezen. Maar het traject en zijn treinen kunnen ook ingezet worden door fietsers. De fietsvriendelijke Deutsche Bahn, die hier geen toeslag voor tweewielers vraagt, nodigt hiertoe beslist uit.

Stel: je hebt een overvolle zomervakantie van drie maanden, maar in september is er nog een gaatje. Niet onbelangrijk: het moet (very) low budget zijn. Wat doe je? Je neemt de trein naar Eupen en lift naar Monschau. Vanaf daar volg je de pijlen van de Eifelsteig, in etappes naar Einruhr, Gemünd, Nettersheim en Gerolstein. Dwars door het Nationale Park van de Eifel. En als er nog te veel lawaaimakers op de camping zitten, zijn er voldoende boshutten of plekjes in het wild om de tent te zetten.

Kan je in de Famenne nog een wolf ontmoeten? Hoogstwaarschijnlijk niet. Een man die zijn volk moest beschermen tegen alle gevaren zou het laatste exemplaar al in 1845 hebben neergeschoten. Voor een ander gevaar dat ons bedreigt, te droge lentes en zomers, ligt de oplossing misschien aan het eind van een lindendreef in Barzin.

In het zuidwesten van de provincie Namen vormt het dal van de Viroin de scheiding tussen de Fagne en het Thiérache-woud. De overgang tussen beiden is de Calestienne, een smalle kalkzoom. Doorheen het gebied lopen GR 12 en GR 125. In combinatie met lokale routes maakten we twee wandelingen op de noordflank van de Viroin.

Waalse GR-paden zijn erg geliefd bij Vlaamse wandelaars, daarom starten we een nieuwe reeks wandeltips in het zuiden van ons land. Telkens koppelen we een globale presentatie van een ‘sentier’ aan twee dagetappes op de route.

Dagen onderweg langs een GR doet verlangen naar meer. Met elke nieuwe stap komt het einde nochtans dichterbij. Dan neem je meer rustpauzes en tijd voor diepzinnige gedachten. Soms zijn die dubbelzinnig, net niet dubieus. Is het weer wel zo goed als het eruitziet? Heeft een everzwijn een bewustzijn en verdient het de dood met de kogel? Maar, er zijn ook zekerheden. Een Grote Route als metafoor voor de grote tocht van het aardse bestaan.