Artikeldatabank

Kuitenbijter in een niet zo 'plat pays'. In dit artikel stellen we de langste – en lastigste – van alle icoonroutes. Van Poperinge tot Hombourg flirten we met de taalgrens en met de mooiste ‘berggebieden’ van Vlaanderen.

Na een jaar thuiszitten begonnen de reiskriebels te jeuken. Hoog tijd om net zoals heel Vlaanderen onze eigen streek te (her)ontdekken. Het plan: een fietstocht van west naar oost, van een pier in de onstuimige Noordzee naar de glooiende heuvels van Limburg. En dat van tuin tot tuin, met dank aan ‘Welcome to My Garden’.

Omwille van zijn weidse polders in het noorden en zijn glooiende heuvels in het zuiden is de Westhoek een prachtig landschap om door te fietsen. Maar een eeuw geleden waren die polders en heuvels stuk voor stuk strategische plekken die het verloop van de Groote Oorlog mee bepaalden. Onderweg zijn zoveel infoborden te lezen en musea te bezoeken dat het echt zonde zou zijn om deze 100 km aan een hoog tempo af te haspelen.

Het ging een beetje als volgt: wij, een energiek gezin met drie lagereschoolkinderen, zagen na een Sloveens avontuur een nieuw berghuttentochtje wel zitten. Wij droomden zelfs van een langere periode Zuidoost-Europese bergen. Tot plots een pandemie de wereld in haar greep kreeg en we beseften dat we een plan B moesten verzinnen.

Onder een lentezonnetje enkele dagen van stad naar stad cruisen leek ons wel wat voor de ‘paaspauze’, maar aprilse grillen staken stokken in onze fietswielen. Toen het lentegevoel terugkeerde, splitsten we de route op in drie lange fietsdagen. Onderweg kregen we het gezelschap van enkele muzikale metgezellen.

Terwijl het de ene week nog vroor met een laagje sneeuw, mochten we de week daarop de onderlaagjes van onze fietskleding thuislaten. Maar we hadden beloofd de Kempenroute te verkennen, dus haalden we met plezier al in februari onze fiets van stal.

Verwonderd over de tegenstrijdige tweetaligheid rond onze taalgrens verkende redacteur Ward Van Loock in de zomer van 2019 de grillige scheidingslijn tussen Vlaanderen en Wallonië, van Komen tot Voeren. In de laatste aflevering staat niet alleen de taalgrens centraal, we doen ook drie regio’s én twee taalgebieden aan. In zeven grenswisselingen vertoeven we nu eens in Vlaanderen, dan weer in Nederlands Limburg of in het Waals Gewest.

Deze fietstocht brengt je door de mysterieuze Jekervallei en langs de Maas tussen Maastricht en Luik, met als toetje het akkerlandschap van het Haspengouws plateau.

Langs kaarsrechte kanalen en slingerende rivieren en beken verkende Wim Van Damme het platte Vlaamse land.

Na de Goudzoekersroute rondom Mol die we vorig jaar voorstelden, zijn er nog drie culinaire fietsroutes bijgekomen in de Antwerpse Kempen. Op het menu: een ontbijt en een routebeschrijving bij het vertrekpunt; tussen-, hoofd- en nagerecht in twee of drie andere horecazaken langs de route.

In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.

Is er een verschil tussen een tocht door Vlaanderen en een fietstrekking door Chileens Patagonië? Het inspirerend effect is er altijd, zij het van een andere orde. Die wijsheid troost onze reporter op zijn veertiendaagse fietsronde door Vlaanderen. Chili is toch te ver en te hoog. Vandaag deel 2: van Tongeren naar Ieper.

In de Bordeaux zijn de wijngaarden groot en oud en noemt men ieder wijnhuis een ‘Château’. In Haspengouw zijn de wijngaarden klein en jong en is er slechts één Château. Maar er zijn wel veel ‘gewone’ kastelen. Met deze fietslus passeren we er maar liefst twaalf, waaronder het enige echte wijnkasteel van België.

Dat LF 30 (Scheldedeltaroute), GR 128 (Vlaanderenroute Oost) en GR 122 (Brakel-Hulst) elkaar ontmoeten ter hoogte van Laarne is geen toeval. Een decor van jonkvrouwen en ridders, heren en heerlijkheden, een waterburcht en heksen op de brandstapel maken het plaat(s)je compleet.

Twee weken lang ontsnapte onze reporter aan de drukte en de lelijkheid van het hopeloos verkavelde Vlaanderen. Hoe? Door op zijn fiets te springen en 900 km lang de bordjes ‘Vlaanderen Fietsroute’ te volgen. Vandaag deel 1: van Gent naar Tongeren.

Vuile Seule, de Walletjes, Laatste Oortje. Voor je fantasie op hol slaat, het zijn namen van Vlaamse ‘bergen’. Van Poperinge tot Oudenaarde zochten en vonden we vijfendertig (!) minder bekende heuvels met vergezichten die letterlijk naar adem deden happen. Het resultaat: een 250 km lange, alternatieve Ronde van Vlaanderen. Flandriens, waar wachten jullie op?

Waar ter wereld je op grote tocht gaat, het maakt niet zoveel uit. Dat ondervond onze reporter op zijn veertiendaagse fietstocht rond Vlaanderen. Ook dicht bij huis sta je al eens voor verrassingen, of moeten er risico’s worden genomen. De strijd is soms ongelijk en hogere krachten staan dan aan je zijde. Vandaag deel 3: van Ieper naar Gent.

“Leg u in de zon en laat begaan”. Met dat devies kom je meestal niet ver op een fietstrektocht, maar deze keer is er wel iets mee te doen. We luisterden naar de dichters en reden van Lanaken naar Tongeren en terug, een atypische trektocht.

Wanneer ik op een vredige lentedag anno 2014 de brug van Schoonaarde opdraai, zit ik meteen in het strijdgewoel van 1914. Een veldslag van nationaal belang bovendien. Hoe langer de Duitsers hier tegengehouden worden, hoe meer troepen vanuit de verloren vesting Antwerpen richting IJzer kunnen ontsnappen.