Artikeldatabank

Hier in de Eifel is het voor mij begonnen. Met een fietsverslag won ik een lezerswedstrijd in de voorganger van Op Weg. Het is dan ook met nostalgie dat ik op pad ga, voor alweer een boeiende confrontatie met het rijke erfgoed, de natuurpracht en … het overstromingsleed.

Sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te fietsen, konden we Berlijn, Amsterdam en Luxemburg al afvinken. Er was wat twijfel bij Katrien wegens wat stijgen en dalen, maar het werd tijd om Londen in het vizier te nemen.

Toby Lauwerier fietste ruim 4500 kilometer van Gent naar Athene. Op amper 29 fietsdagen doorkruiste hij 14 landen. Zijn persoonlijk motto: #neverstopriding. In zijn blogposts deelde hij dagelijks enkele snelle indrukken met de endorfine van de dag nog in het lijf.

Als een ruggengraat lopen de Pennines van noord naar zuid door het Noord-Engelse landschap. Wie van de Ierse Zee naar de Noordzee wil fietsen, moet de bergketen over. Dat kan via de Trans Pennine Trail. Online recensies variëren van “heel enthousiast” tot “een zootje” en “saai”. ‘The proof of the pudding is in the eating’, zegt het Engelse spreekwoord, dus neem ik de proef op de som en fiets van Hornsea naar Southport.

Na een wat in het water gelopen trip naar Snowdonia, gooiden we het dit jaar over een andere boeg en besloten we op de fiets te kruipen. Aangezien ik al naar Berlijn en Amsterdam peddelde, was de volgende naburige hoofdstad snel gekozen. In vijf dagen zouden we vanuit Westerlo in Luxemburg Stad willen geraken.

Naar de Bodensee fietsen kan via de Rijnvallei en de waterval van Schaffhausen. Maar wie wat meer afwisseling wil, kan zich voortaan laten leiden door de Zwarte Woudenroute: via de Eifel, langs de Saar en door de Kromme Elzas en het Zwarte Woud. Zo kom je onderweg op plaatsen die je zelf nooit had gevonden.

Onze startplaats, het kleine stadje Dannenberg, bepaalden we bij toeval. Maar wanneer we via een lokale route van de camping naar de Elbe fietsen, vallen de grote, traditionele boerenhoven meteen op. Geen dakpannen en bakstenen, maar rieten daken en houtwerk. We zitten meteen in Duitse sferen.

We doorkruisten Engeland waar het ongeveer op zijn smalst is en breidden er nog een stukje Wales aan vast. Mede door het fantastische weer werd het een superreis met veel afwisseling: de steden York en Liverpool, de kusten van West-Engeland en Noord-Wales, drie nationale parken (de Yorkshire Dales, Snowdonia, The Peak District) en de Noordzee als toetje.

Van uitstel komt niet altijd afstel. Na zoveel jaren van plannen gaat mijn jongensdroom om naar de Noordkaap te fietsen in vervulling. Omdat de coronabarometer de goede kant opgaat en mijn baas instemt met drie maanden vakantie kan ik de nodige voorbereidingen treffen: de route uitstippelen, de eerste slaapplaatsen vastleggen en puzzelen en wegen om mijn fiets zo minimaal mogelijk te bepakken.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Deel twee van mijn LEJOG-verhaal start aan de Schotse grens.

Voor de Romeinen was het nog een ‘Silva nigra’, een dichtbebost gebied vol donkere naaldbomen dat haast ondoordringbaar leek. Een dikke tweeduizend jaar later is het voor fietsers net als voor wandelaars niet zo moeilijk om een verlokkelijke weg te vinden tussen de Wälder, Wiesen und Wieden, de bossen, hooilanden en weiden van het Schwarzwald.

De voorbije 15 jaar fietste ik door zowat alle Nationale Parken en alle uithoeken van het Verenigd Koninkrijk. Eén rit ontbrak nog op mijn Britse palmares: de iconische End to End, van Land’s End in het uiterste zuidwesten van Cornwall naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Met mijn pensionering kwam eindelijk voldoende tijd vrij om in 16 dagen de 1553 km te fietsen.

Vergis je niet: Ostfriesland behoort niet tot Nederland, maar maakt deel uit van de Duitse deelstaat Nedersaksen. In verleidelijke folders op de Fiets en Wandelbeurs ontdekte ik dat deze onbekende landstreek aan de Noordzee zich makkelijk zou laten verkennen aan de hand van vijf bewegwijzerde routes die naadloos in elkaar overgaan. Zij flirten met de Noordzeekust én kronkelen het binnenland in, een voorteken voor een afwisselende fietstrip?

In november 2021 fietste ik samen met Jan, Bart en Guy naar het Schotse Glasgow. Daar kwamen we net op tijd aan om deel te nemen aan één van de klimaatmarsen tijdens de 26ste internationale Klimaattop (COP26) van de Verenigde Naties. Tijdens ons retourtje Glasgow trotseerden we niet alleen de grillen van de Noord-Engelse en Schotse natuur. Ook onze eigen fratsen speelden ons parten, maar dat maakte het avontuur alleen maar groter.

Tijdens ons rondje Beieren van vorig jaar raakten we zo onder de indruk van het meest zuidelijke gedeelte, de regio Opper-Beieren, dat we zo snel mogelijk wilden terugkeren. Een zomer later is het al zover. Ditmaal zonder kinderen, waardoor heuvels of nijdige hellingen ons niet hoeven af te schrikken.

Als fervente outdoorliefhebbers wilden we na het hiken en packraften ook eens van een fietsavontuur proeven. Katrien hakte de knoop door – “Gewoon doen!” – en al snel kwam het traject Antwerpen - Berlijn uit de spreekwoordelijke bus.

In aanloop naar onze fietsvakantie gaven we onszelf een opdracht: Kies een Duitse regio en maak een voorstel voor een tocht van drie à vier weken. Probeer de dagafstanden te beperken tot 70 km, en ook de hoogteverschillen, want er moet heel wat bagage mee, en ook twee stuks ‘levende’ kilo’s, 6 en 8 jaar oud.”

Ik beken, ik heb een langlopende liefdesaffaire met de Westelijke Balkan. Vorig jaar stelde ik een routeboekje samen om die liefde te delen met een breed fietspubliek. Het was niet altijd makkelijk om de drukke kustweg te vermijden, maar het is op enkele kleine stukjes na uitstekend gelukt.

Gebaseerd op de fietsgids van Paul Benjaminse stippelden we een rondrit uit op de Griekse eilanden Korfoe, Lefkada en Kefalonia en door de Peloponnesos. We gaven er onze eigen draai aan door uit te wijken naar het schiereiland Mani en naar het vissersplaatsje Ermioni. Op die manier verkenden we alle ‘vingers’ van de Peloponnesos. De tocht staat met stip genoteerd in ons lijstje ‘mooiste fietsreizen ooit’.

Het Nationaal Park Peak District ligt geprangd tussen Manchester en Sheffield en is naar Britse normen niet zo groot. Ondanks de naam zijn er geen echte bergpieken maar wel heuvels waar eigenaardige zwartgranieten toppen uitsteken. Even zoeken op internet leverde al snel een goede mogelijkheid op om het gebied per fiets te verkennen: de Tour de Peak District.

Een lange traditie van wijnbouw kenmerkt het Duitse bondsland Württemberg. Of het nu in de Neckarvallei, het Remsdal of het oude graafschap Hohenlohe is, wijngaarden zijn niet weg te denken uit het landschap. Nergens anders in Duitsland is de wijn zo belangrijk en nergens anders wordt hij zo gevierd.

Dankzij de wegwijzers van Sustrans kan je aan de overkant van het Kanaal overal zorgeloos fietsen. Nog een geruststellende gedachte: in de meest oostelijke graafschappen Suffolk en Norfolk regent het merkelijk minder dan elders in Engeland. Heuvels heb je er nauwelijks, maar erfgoedsites des te meer. Met als springlevende smaakmaker de aloude universiteitsstad Cambridge.