Artikeldatabank

Wanneer we in het hotel in Cluj vragen om een taxi op te bellen voor een rit naar de Turdakloof, kijkt de receptionist ons vreemd aan. Een eerste telefoontje levert niets op, de chauffeur weigert. Gelukkig brengt een tweede telefoontje soelaas en staan we een half uur later op het startpunt van onze verkenning van het Apusenimassief.

De nieuwe topogids van de GR 120 Littoral des Hauts-de-France lag in de boekenkast en alle huisgenoten waren op kamp of op reis. Meer had ik niet nodig voor een korte wandelvakantie dicht bij huis. Op vier dagen tijd wandelde ik van De Panne naar Calais door het land van de Ch’tis (de bewoners van Hauts-de-France), waar Franse filmsterren zich thuis voelen en je hier en daar nog een woordje Nederlands hoort.

Vorige winter schreef ik al over het Vlaamse gedeelte van de GR 122. In het Waalse Scheldeland zet ik mijn tocht op deze vlakke GR verder. Was ik twee dagen geleden nog aan het ijsschaatsen, dan wil ik op de kortste dag van het jaar wát graag de bottines in de modder pletsen.

De Loirevallei moeten we de lezers van Op Weg niet voorstellen, maar de Loir – zonder e – doet waarschijnlijk minder belletjes rinkelen. Deze zijrivier van de Sarthe mondt uiteindelijk wel uit in de Loire, maar heeft een heel eigen karakter. Boomgaarden, bossen en kleinschalige wijngaarden typeren deze streek, die in 2019 een eigen ‘GR de Pays’ kreeg.

Het kwaliteitslabel van La Traversée du Massif des Vosges, de combinatie van GR 5 en GR 53, is oververdiend. Bijna geen asfalt, veel smalle paden, genoeg schuilhutten en slaapgelegenheid, prachtige vergezichten en overal kastelen, forten en mooie Elzasdorpen met kleurrijke vakwerkhuizen. Bovendien ontmoette ik er heel wat gelijkgezinden.

Toegegeven, alpiene toestanden zal je niet aantreffen in ‘La Suisse Normande’, een streek ten zuiden van Caen. Maar de grillige rotsformaties langs de Orne vormen wel een pittoresk en uitdagend wandeldecor. De Streek-GR die er de mooiste plekjes aan elkaar rijgt, werd eind 2022 zelfs uitgeroepen tot ‘meest geliefde GR van Frankrijk’.

Elk jaar trekken Jan en ik voor enkele dagen op stap door het zuiden van het land. Wat begon met één overnachting in Onnezies is intussen uitgebreid tot een vijfdaagse. Afgelopen najaar stond de GR 17 op het programma, een verkenning van de Lesse en de Lomme.

Op de eerste natte dagen van een kurkdroge herfst – met een weelde aan paddenstoelen en nog evenveel kleurrijke bladeren aan de bomen als op de grond – testten wij de vernieuwde National Park Trail uit.

Het Normandische schiereiland Cotentin is een weinig bezocht deel van de Franse Atlantische kust. Via een combinatie van de GR 223 en enkele Chemins de Miquelots trek ik langs de kustlijn, een gepeperde tocht van de hel van Utah Beach tot de hemel van La Merveille.

De Pyreneeën zijn nog altijd één van de meest aantrekkelijke wandelgebieden van Europa. Recentelijk kwamen er naast de gekende GR-paden een aantal luswandelingen bij. De nieuwste telg is de Senda de Camille, die 112 km lang flirt met de Frans-Spaanse grens. Het Parc National des Pyrénées en het Parque Natural de Los Valles Occidentales zijn gastheer en we kijken uit naar Camille, de laatste inheemse bruine beer van de Pyreneeën.

Wie is toch die weinig gekende, naburige provincie? Onbekend is onbemind, maar GRP 123, de Ronde van West-Henegouwen, wordt mijn gids. Ik ontdek een streek van stille waters, heksen en dino’s, industriële archeologie en warme mensen. René Magritte en Hercule Poirot zijn er geboren en de treinen rijden stipt!

Waar ooit boeren en herders hun koeien, schapen en geiten naar hun zomerverblijf op het Aubrac-plateau brachten, wijzen de paden tussen twee muurtjes van gestapelde stenen vandaag Le Chemin de Saint-Guilhem-le-Désert aan. De route presenteert zich als de GRote doorsteek van het Centraal Massief en pronkt met de UNESCO-titel ‘Agropastoralisme méditerranéen’. Terecht!

De start van een nieuwe GR is altijd iets om naar uit te kijken. GR 512 stond al een hele tijd op mijn wishlist en ik had dan ook grote verwachtingen om het Brabantse Heuvelland te (her)ontdekken.

Een schoonheidsprijs zal GR 131 misschien nooit wegkapen, maar een paar mooie karaktertrekken maken het zeker de moeite om het pad beter te leren kennen. Tussen Ruddervoorde en Vladslo lijkt Vlaanderen wel voor de helft bebost.

Aangekomen in het station van Oostende spring ik samen met mijn dochters snel op de kleurrijke kusttram richting Wenduine. Daar waar GR 5A vanuit het binnenland komt, pikken wij de route op.

De restanten van orkaan Florence teisteren België, maar mijn uitvalsbasis in de Hautes-Alpes geniet nog van heerlijk wandelweer. Met een reeks lustochten wandel ik de hete zomer van 2018 in stijl uit.

De Hoge Venen, het dak van België, de waterspons die voortdurend haar water loslaat, dat is waar de 155 km lange GR 573 om draait. Overal borrelt, schuimt, stroomt, kabbelt en klatert het bruine veenwater zich een weg door enkele van de mooiste en wildste rivier- en beekvalleien die ons landje rijk is. We doorlopen het volledige traject en gaan wat dieper in op twee etappes.

Na een nachtelijke boottocht en een gratis lift sta ik met veel verwachting aan het station van Ravenglass. Daar mis ik de eerste trein die me naar St-Bees zal brengen. De tweede trein is gecancelled en de derde heeft heel wat vertraging. Pas rond half 5 kan ik van start gaan voor misschien wel het populairste langeafstandspad van Engeland: de Coast to Coast, van de Ierse Zee in het westen naar de Noordzee in het oosten.

“Je kan die GR 131 evengoed met de fiets doen”, zei iemand. Ik leg de kaarten uit de nieuwe topogids naast de satellietkaarten op mijn computerscherm en kom tot het besluit dat die stelling niet klopt. En bovendien, op de fiets houdt niemand je tegen voor een babbel.

Buitenlandse wandelplannen vielen onverwacht in het water, maar gelukkig is mijn boekenrek met voldoende topogidsen gevuld om die vakantiedagen te vullen. GR 5 verder wandelen vanaf Zichem stond bijvoorbeeld al lang op mijn verlanglijstje. Eén vriend kreeg ik mee op weg.

De Tour du Queyras (GR 58) verbindt de acht gemeenten van het hoogst gelegen regionale natuurpark van Europa. Op de grens tussen Frankrijk en Italië genoten we van ongerepte alpenlandschappen en authentieke dorpjes. Terwijl de valleien gebukt gingen onder een loden zomerzon – la canicule, monsieur! – vonden wij ver boven de 2000 meter verkoeling bij kristalheldere meertjes en de laatste sneeuwvelden.

Reynaert de Vos himself stapte voor de gelegenheid de vernieuwde Streek-GR Waas- en Reynaertland van Lokeren naar Hulst en wij hadden de eer hem een paar vragen te stellen. Reynaert, intussen niet meer van de jongsten, geniet van de aandacht die hem te beurt valt en probeert ons van zijn onschuld te overtuigen. We kunnen de lezer niet garanderen dat zijn verhaal 100 % waarheidsgetrouw is. Een vos verliest zijn haren, maar niet zijn streken.

Tom Langmans ging op pad door de tuin van Engeland en was onmiddellijk verkocht.

Christina Bloem ging in Transsylvanië op zoek naar sporen van Dracula en ontdekte een sprookjespaleis.

Francis Verlack verdeelde de grote lus door Henegouwen in elf etappes en ging op stap.

In het jaar 1066 werd zwaar slag geleverd om de Engelse troon. Uiteindelijk was het Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië, die in de beroemde slag bij Hastings aan het langste eind trok. Trots als ze zijn op hun nationale geschiedenis kon een wandelpad in ‘1066 Country’ niet ontbreken.

Volgens de legende was Tijl Uilenspiegel een deugniet die vrij als een vogel rondtrok. Veel later, in een roman uit de 19e eeuw, krijgt Tijl gezelschap van Nele en Lamme Goedzak en wordt hij een verzetsheld tegen de Spaanse bezetter. Het is deze Tijl die onze gids is voor een prachtige Streek-GR langs kreken en kanalen.

Aanleiding voor mijn tocht is een voordracht over het oude Hertogdom Limburg in de bibliotheek van Kerkrade. Als Brabander voel ik me haast persoonlijk schuldig voor de Slag bij Woeringen en de verovering van het hertogdom door de Brabanders. Misschien kan ik die geschiedenis wandelend en schrijvend een beetje goedmaken…

Juni 2010. Terwijl België zijn verkiezingskoorts uitzweet, teistert een lagedrukgebied een groot deel van Europa, waaronder Zuid-Frankrijk. De honger naar de bergen is echter te groot om de geplande huttentocht af te blazen. Relaas van zeven dagen genieten van bergen vol mist, regen en sneeuw.

Binnenkort rolt hij van de persen: de nieuwe Dagstappergids Frans-Vlaanderen, goed voor vijftien luswandelingen vlak over de Franse grens. Wij verkenden alvast de prachtige kliffen en stranden en kunnen getuigen van alweer echt GR-vakmanschap.